تولد زودرس نوزاد، نوع زایمان مادر
کودکانی که تولد زودرس دارند باید مورد مواظبت و مراقبت ویژه ای قرار بگیرند ، در غیر این صورت میتوانند آسیب ببینند.
کودکانی که تولد زودرس دارند باید مورد مواظبت و مراقبت ویژه ای قرار بگیرند ، در غیر این صورت میتوانند آسیب ببینند. زیرا تقریبا کودک قبل از ۹ ماهگی آمادگی زندگی ، با وجود همه ی مواظبت ها و مراقبت ها از جانب اطرافیانش را نخواهد داشت.
به همین علت است اگر کودکی زودتر از موعد معین به دنیا نیاید ولی از نظر پزشکی یا حوادث و اتفاقاتی که اتفاق افتاده ، تولد او اجتناب ناپذیر باشد ، از طریق سزارین یا نوعی بیرون آوردن از شکم مادر متولد میشود.
یک چنین کاری بدون تردید مانند هر جراحی دیگر ، عیب و ایرادهای عمومی و کلی و مسائل جزئی را خواهد داشت :
اول اینکه هیچ وقت هیچ جراحی ای کار خوبی نخواهد بود بلکه فقط با درجات کم و زیاد بد بودن ، رو به رو خواهیم بود. دوم این نوع جراحی با خودش استفاده از مواد بی حسی یا بی هوشی را دارد که هم بر روی مادر ، برخی از اوقات برای همیشه و هم بر روی جنین میتواند اثری پایدار بگذارد.
بنابراین اگر دوران سزارین به طول بینجامد و یا احتمالا مقداری از دارو وارد بدن کودک شود ، داروی بی حسی و بیهوشی آسیبی را به یک چنین موجودی که خودش در معرض خطر می باشد ، بیشتر وارد می کند.
ضمنا معمولا مادری که درگیر سزارین می شود و کودکی که قسمتی از داروی بی حسی و بیهوشی را دریافت کرده است ، تقریبا به مجرد تولد می خوابد.
وقتی کودک در حالت عادی و طبیعی به دنیا می آید برای مدتی بیدار است و فرصت بسیار مغتنمی برای دو چیز به دست می آید:
یکی اینکه بتواند در آغوش مادر قرار بگیرد تا صدای قلب مادر را از بیرون بشنود. بتواند با بو و گرمای بدن مادر ارتباط برقرار کند و دوم شیر اول را که حاوی هزاران هزار عاملی است که مصونیت کودک را در مقابل هزاران هزار بیماری در ۶ ماه اول فراهم می کند را در اختیار داشته باشد.
بنابراین کودکی که از طریق سزارین متولد می شو و مادری که گرفتار این جراحی شده است ، معمولا فرصتی برای دادن شیر اول پیدا نمی کند ؛ در نتیجه کودک بعد از مدت کوتاهی به خواب می رود و این خواب بین ۶ تا ۱۲ ساعت خواب ، برخی از اوقات آن ارتباطی ( Bonding) که لازم و ضروری است را در آغاز به وجود نمی آورد.
بنابراین اشکال سزارین در این زمینه است . البته نکته ی دیگری درباره ی سزارین این است که وقتی کودک در حالت طبیعی به دنیا می آید ، مخصوصا باید از ریه ی خودش و بعدا تنفسی که می کند ، بهره بگیرد ، بنابراین مراحل پایانی رشد ریه و قدرت و توانایی او در اثر تولد اتفاق می افتد و حال آنکه وقتی به صورت سزارین متولد می شود یک چنین امکان رشد و تحولی به وجود نمی آید.
مطالعات علمی نشان می دهد کودکانی که از طریق سزارین به دنیا آمده اند ، ۲% تا ۳% احتمال ابتلا به مشکلات تنفسی مانند آلرژی ، آسم و یا بیماری های تنفسی دیگر در آنان بیشتر است.
کودکی که از طریق سزارین متولد می شود ، به دلیل این که درد و رنج این حرکت را نمی بیند و به خاطر این که درگیر این فعالیت کاملا غیرعادی ( که برخی آن را به عنوان (( فاجعه ی تولد)) می شناسند ، نه حادثه ی تولد) نمی شود ، از نظر روانی و آسیب سیستم عصبی و مغزی با این فرض که بقیه ی چیزها در حالت عادی خودش باشد بهتر خواهد بود.
به بیان دیگر کودکی که از طریق سزارین به دنیا آمده است ، مشروط به این که آسیبی به سیستم عصبی او به دلایل دیگر وارد نشده باشد ، از نوعی آرامش و سلامت روانی بهتری برخوردار است.
زیرا در دوران تولد کودک ( زایمان طبیعی ) اگر پیچیدگی هایی پیدا شود ، هوا به اندازه نرسد ، اکسیژن به اندازه به مغز کودک نرسد ، فشار او در شرایطی باشد که بدن او به نوعی دچار آسیب شود و حتی برخی از اوقات بچه ها گرفتار در رفتن دست و یا پا باشند و یا احتمالا به خاطر تولد مخصوصا تولد فرزند اول که غالب اوقات احتیاج به دخالت های پزشکی است و یا شرایطی به وجود بیاید که مادر داروهایی را مصرف کند و یا کودک را با فُرسِب بیرون بکشند ، همه ی این ها میتواند زمینه هایی را برای آسیب فراهم کند.
نکته : نرسیدن اکسیژن به مغز کودک شاید بزرگترین عامل بعد از عامل ارثی ، در (( کمبود توجه و تمرکز)) ، (ADD ) و در کمبود توجه و تمرکز همراه با فعالیت بسیار ( ADHD ) است. یعنی مشکلی که بین 2% تا 7% بچه ها گرفتار آن هستند و با تولد عادی و طبیعی میتوانند دچار چنین آسیبی شوند.
بنابراین با یک مشکل اصلی و اساسی ، فرزند من و شما برای تمام عمر به نوعی رو به رو میشود. همان طور که می دانیم (ADD ) و یا ( ADHD ) کمبود توجه و تمرکز و کمبود توجه و تمرکز با فعالیت بیشتر ( بیش فعالی ) ، هنوز تقریبا معالجه ای در موارد شدید ندارد و فقط از طریق دارو و یا پدیده ی دیگری مانند بیوفیدبک میتواند کنترل و یا اداره شود.
در نتیجه برای کسانی که با مشکلی هنگام تولد رو به رو میشوند شاید اگر دودلی به جهت استفاده از سزارین و یا تولد طبیعی باشد بهتر آن است که حتما تولد با سزارین را در این گونه موارد ترجیح بدهند زیرا خطر و گرفتاری همچنان میتواند به وجود بیاید.
به همین علت است اگر کودکی زودتر از موعد معین به دنیا نیاید ولی از نظر پزشکی یا حوادث و اتفاقاتی که اتفاق افتاده ، تولد او اجتناب ناپذیر باشد ، از طریق سزارین یا نوعی بیرون آوردن از شکم مادر متولد میشود.
یک چنین کاری بدون تردید مانند هر جراحی دیگر ، عیب و ایرادهای عمومی و کلی و مسائل جزئی را خواهد داشت :
اول اینکه هیچ وقت هیچ جراحی ای کار خوبی نخواهد بود بلکه فقط با درجات کم و زیاد بد بودن ، رو به رو خواهیم بود. دوم این نوع جراحی با خودش استفاده از مواد بی حسی یا بی هوشی را دارد که هم بر روی مادر ، برخی از اوقات برای همیشه و هم بر روی جنین میتواند اثری پایدار بگذارد.
بنابراین اگر دوران سزارین به طول بینجامد و یا احتمالا مقداری از دارو وارد بدن کودک شود ، داروی بی حسی و بیهوشی آسیبی را به یک چنین موجودی که خودش در معرض خطر می باشد ، بیشتر وارد می کند.
ضمنا معمولا مادری که درگیر سزارین می شود و کودکی که قسمتی از داروی بی حسی و بیهوشی را دریافت کرده است ، تقریبا به مجرد تولد می خوابد.
وقتی کودک در حالت عادی و طبیعی به دنیا می آید برای مدتی بیدار است و فرصت بسیار مغتنمی برای دو چیز به دست می آید:
یکی اینکه بتواند در آغوش مادر قرار بگیرد تا صدای قلب مادر را از بیرون بشنود. بتواند با بو و گرمای بدن مادر ارتباط برقرار کند و دوم شیر اول را که حاوی هزاران هزار عاملی است که مصونیت کودک را در مقابل هزاران هزار بیماری در ۶ ماه اول فراهم می کند را در اختیار داشته باشد.
بنابراین کودکی که از طریق سزارین متولد می شو و مادری که گرفتار این جراحی شده است ، معمولا فرصتی برای دادن شیر اول پیدا نمی کند ؛ در نتیجه کودک بعد از مدت کوتاهی به خواب می رود و این خواب بین ۶ تا ۱۲ ساعت خواب ، برخی از اوقات آن ارتباطی ( Bonding) که لازم و ضروری است را در آغاز به وجود نمی آورد.
بنابراین اشکال سزارین در این زمینه است . البته نکته ی دیگری درباره ی سزارین این است که وقتی کودک در حالت طبیعی به دنیا می آید ، مخصوصا باید از ریه ی خودش و بعدا تنفسی که می کند ، بهره بگیرد ، بنابراین مراحل پایانی رشد ریه و قدرت و توانایی او در اثر تولد اتفاق می افتد و حال آنکه وقتی به صورت سزارین متولد می شود یک چنین امکان رشد و تحولی به وجود نمی آید.
مطالعات علمی نشان می دهد کودکانی که از طریق سزارین به دنیا آمده اند ، ۲% تا ۳% احتمال ابتلا به مشکلات تنفسی مانند آلرژی ، آسم و یا بیماری های تنفسی دیگر در آنان بیشتر است.
کودکی که از طریق سزارین متولد می شود ، به دلیل این که درد و رنج این حرکت را نمی بیند و به خاطر این که درگیر این فعالیت کاملا غیرعادی ( که برخی آن را به عنوان (( فاجعه ی تولد)) می شناسند ، نه حادثه ی تولد) نمی شود ، از نظر روانی و آسیب سیستم عصبی و مغزی با این فرض که بقیه ی چیزها در حالت عادی خودش باشد بهتر خواهد بود.
به بیان دیگر کودکی که از طریق سزارین به دنیا آمده است ، مشروط به این که آسیبی به سیستم عصبی او به دلایل دیگر وارد نشده باشد ، از نوعی آرامش و سلامت روانی بهتری برخوردار است.
زیرا در دوران تولد کودک ( زایمان طبیعی ) اگر پیچیدگی هایی پیدا شود ، هوا به اندازه نرسد ، اکسیژن به اندازه به مغز کودک نرسد ، فشار او در شرایطی باشد که بدن او به نوعی دچار آسیب شود و حتی برخی از اوقات بچه ها گرفتار در رفتن دست و یا پا باشند و یا احتمالا به خاطر تولد مخصوصا تولد فرزند اول که غالب اوقات احتیاج به دخالت های پزشکی است و یا شرایطی به وجود بیاید که مادر داروهایی را مصرف کند و یا کودک را با فُرسِب بیرون بکشند ، همه ی این ها میتواند زمینه هایی را برای آسیب فراهم کند.
نکته : نرسیدن اکسیژن به مغز کودک شاید بزرگترین عامل بعد از عامل ارثی ، در (( کمبود توجه و تمرکز)) ، (ADD ) و در کمبود توجه و تمرکز همراه با فعالیت بسیار ( ADHD ) است. یعنی مشکلی که بین 2% تا 7% بچه ها گرفتار آن هستند و با تولد عادی و طبیعی میتوانند دچار چنین آسیبی شوند.
بنابراین با یک مشکل اصلی و اساسی ، فرزند من و شما برای تمام عمر به نوعی رو به رو میشود. همان طور که می دانیم (ADD ) و یا ( ADHD ) کمبود توجه و تمرکز و کمبود توجه و تمرکز با فعالیت بیشتر ( بیش فعالی ) ، هنوز تقریبا معالجه ای در موارد شدید ندارد و فقط از طریق دارو و یا پدیده ی دیگری مانند بیوفیدبک میتواند کنترل و یا اداره شود.
در نتیجه برای کسانی که با مشکلی هنگام تولد رو به رو میشوند شاید اگر دودلی به جهت استفاده از سزارین و یا تولد طبیعی باشد بهتر آن است که حتما تولد با سزارین را در این گونه موارد ترجیح بدهند زیرا خطر و گرفتاری همچنان میتواند به وجود بیاید.
پ
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼