درمان شلی نوزاد، راهکار چیست؟
سستی نوزاد ممکن است گذرا باشد و مشکلی در آینده ایجاد نکند یا این که ضایعه ای جدی و دائمی باشد.
غلظت خون نوزاد
در این بیماری، نوزادان پرخون یا برافروخته به نظر می رسند.
فتق های دیافراگم
انتقال محتویات شکم به داخل قفسه سینه، فتق دیافراگم نامیده می شود که ممکن است به صورت مادرزادی یا بر اثر ضربه به دیافراگم ایجاد شود. این نوع فتق در سمت چپ شایع تر بوده و مرگ و میر ناشی از آن حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد است.
درمان: باید جراحی شود.
کبودی نوزاد
رنگ آبی دست و پا و سرخ بودن بدن هنگام تولد، طبیعی است ولی کبودی در مرکز بدن، غشاهای مخاطی و زبان ممکن است نشانه وجود یک اختلال زمینه ای جدی باشد که شایع ترین علت آن، بیماری های قلبی ـ ریوی است.
نوزاد شل
سستی نوزاد ممکن است گذرا باشد و مشکلی در آینده ایجاد نکند یا این که ضایعه ای جدی و دائمی باشد. بیماری هایی که ممکن است سبب ایجاد شلی در نوزاد شوند، عبارتند از: ضایعات نخاعی بر اثر ضربه، بیماری های خود ایمنی و بیماری های عضلانی مادرزادی.
علائم: نوزاد هوشیار به نظر نمی رسد، گریه ضعیف، مشکلات تنفسی، دشواری بلع بزاق، تشنج و رفلکس های ضعیف.
درمان: دارو تجویز می شود ولی درمان قطعی ندارد.
ابتلا به سندرم فلاپی نوزاد دلیل روشنی ندارد. پزشکان آن را یک بیماری مادرزادی خوش خیم می‌دانند که اغلب به یک مشکل جسمی دیگر مرتبط است. دلایل زیادی برای ابتلا به این بیماری ذکر می‌شود. برخی از آنها به شرح زیر است:
- آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن پیش یا پس از تولد
- مشکلات مغزی شکل گرفته در رحم مادر
- اختلالات موثر بر روی اعصاب
- آکندروپلازی (نوعی اختلال ژنتیکی)
- آسیب نخاعی
- فلج مغزی
- عفونت شدید
شلی عضلات در نوزادان همیشه نشانه‌ای از یک مشکل عمده نیست. هنگامی که نوزادان زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، ممکن است عضلات ضعیفی داشته باشند، زیرا بدن آنها زمان کافی برای تقویت عضلات نداشته است. در این موارد با گذشت چند هفته عضلات تقویت می‌شوند. البته بایستی در نظر داشته باشید که نوزاد نقاط عطف رشدی خود را به موقع طی می‌کند و درمان‌های لازم را دریافت می‌کند.
نوزاد نارسبیشتر نوزادان کم وزن، دوره نوزادی را بدون عواقب درازمدت پشت سر می گذارند. کوچک ترین نوزادان در معرض بالاترین خطر هستند. عواقب درازمدت عباتند از: اختلالات چشمی نوزادان همراه با نابینایی، ناشنوایی ، بزرگی یا کوچکی جمجمه، عقب ماندگی ذهنی، فلج مغزی، سندرم روده کوتاه و عدم رشد.
علل تولد نوزاد نارس
علل تولد نوزاد نارس چند عاملی بوده و شامل واکنش‌های متقابل پیچیدهای بین عوامل جنینی، رحمی و مادری است. مانند مشکلات جفتی ، بارداری دوقلو یا بیشتر، عفونت در مادر، مشکلات رحم یا گردن رحم، مصرف الکل، سیگار، مواد مخدر، داروهای غیرمجاز حین بارداری و سبک زندگی مادر می‌باشد. این فاکتورها از طریق مکانیسم‌های مختلف نظیر کاهش خو‌ن‌رسانی رحمی- جفتی، ناتوانی رحم در نگهداری جنین به علت‌هایی مانند اختلالات دهانه رحم، مشکلات ساختاری رحم، پارگی پیش از موعد پرده‌های جنینی (که می‌توانند به علل مانند عفونت‌های دوران بارداری و ضربه‌های فیزیکی باشد)، شغل مادر (به‌دلیل بلند کردن اجسام سنگین، تماس با مواد شیمیایی و...)، عدم دریافت مراقبت کافی در دوران بارداری و..... ایجاد شود. بررسی هر یک از این علل و مکانیسم‌های مربوطه نیازمند صرف وقت بسیار می‌باشد که در این محدوده نمی‌گنجد.
عوارض و مشکلا ت نوزادان نارس
زایمان زودرس و نارسی نوزاد یکی از مشکلات عمده بهداشتی محسوب می‌شود و از شایع‌ترین علل مرگ‌های نوزادی است. این نوزادان در معرض عوارض زیادی از جمله سندرم زجر تنفسی، بیماری‌های مزمن ریوی، خونریزی داخل بطنی مغزی، عوارض ذهنی و عصبی درازمدت، آنتروکولیت نکروزان (یک بیماری گوارشی) و اختلال تکامل حسی- عصبی قرار دارند. این نوزادان بدلیل عدم کارایی و تکامل سیستم‌های بدن دچار رنگ پریدگی، مشکلات تنفسی، تشنج ، ناتوانی در تغذیه، زردی و... شوند لذا این نوزادان نیازمند توجه بیشتری می‌باشند.
درمان
نوزادان نارسی که به واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان(NICU) منتقل می‌شوند به دقت از لحاظ عفونت و تغییرات در تنفس و ضربان قلب تحت مراقبت قرار می‌گیرند. تا زمانی که این نوزادان نتوانند درجه حرارت بدن‌شان را حفظ کنند، در انکوباتور (تخت‌های مخصوصی برای گرم نگهداشتن، اکسیژن‌رسانی و...) تحت مراقبت قرار می‌گیرند. این نوزادان در صورتی‌که منع تغذیه از را دهان را نداشته باشند، می‌توانند تغذیه با شیر مادر را شروع کنند. اما در این نوزادان بدلیل ضعف و ناتوانی نوزاد، مدت زمان شیردهی طولانی‌تر بوده و نیازمند صبر و حوصله مادر می‌باشد. برای این نوزادان توصیه می‌شود که مادر نوزاد را حتی در زمانی که تغذیه دهانی انجام نمی‌شود در آغوش گرفته یا حداقل تماس پوستی با او داشته باشد. هرچه تماس پوستی بین مادر و نوزاد بیشتر باشد، منجر به آرامش در کودک گشته که باعث ثبات علائم حیاتی نوزاد می‌شود. تحقیقات بسیاری بیانگر این مطلب بوده‌اند که لمس نوزاد توسط مادر باعث تنظیم ضربان قلب و تنفس و آرامش نوزاد می‌شود. در شرایطی که نوزاد قادر به تغذیه دهانی نباشد معمولا از راه لوله بینی یا
تزریق داخل وریدی تغذیه می‌شوند. تغذیه از راه لوله تا زمانی که نوزاد آنقدر بالغ شود که بتواند نفس بکشد، بمکد و ببلعد و از راه پستان یا بطری تغذیه شود، ادامه پیدا می‌کند. نوزادان بسیار نارس و بیمار بسته به مشکلات پزشکی‌شان نیاز به درمان اختصاصی دارند. نوزادانی که نیاز به کمک برای تنفس دارند را زیر اکسیژن یا ونتیلاتور (دستگاهی که به ورود و خروج هوا به ریه‌ها کمک می‌کند) قرار می‌دهند. درمان‌های دارویی و جراحی بسته به وضعیت نوزاد ممکن است لازم باشد.
پس از ترخیص از بیمارستان
این نوزادان در مقایسه با نوزادان رسیده و ترم، تعداد دفعات بیداری بیشتری داشته، لذا در این مورد نگران نباشید، بدلیل ضعف جسمانی که دارند، نیازمند صبر و حوصله بیشتری برای تغذیه می‌باشند و لذا ممکن مادر مجبور شود حتی ساعت‌ها برای تغذیه او وقت بگذارد. این نوزادان بسیار ساده‌تر از نوزادان هم سن و سال خود، بیمار می‌شوند. بنابراین نیازمند توجه و مراقبت بیشتر می‌باشند. بهتر است که برای معاینات دوره‌ای و واکسیناسیون منظم با مراکز بهداشتی یا پزشک خود در ارتباط منظم باشید.این نوزاد در خطر سندرم مرگ ناگهانی بیشتر از سایر نوزادان قرار دارند، بنابراین مراقب باشید که نوزاد روی شکمش نخوابد. این کار احتمال بروز این نشانگان را کاهش می‌دهد.
پیشنهادات
یک سری از عوامل بروز زایمان زودرس و نارسی نوزاد براحتی توسط مادر قابل کنترل و پیشگیری می‌باشند. به طور مثال سبک زندگی مادر که شامل تغذیه، فعالیت‌های فیزیکی، مصرف سیگار، الکل، مواد مخدر، کنترل استرس، مراقبت از خود، شغل می‌باشد، از جمله عواملی است که می‌شود بیشترین تغییرات را بر روی آن اعمال کرد. به طور مثال ترک سیگار، الکل و مواد مخدر، کاهش فعالیت‌های شدید فیزیکی، بلند نکردن اجسام سنگین و... همه این موارد ذکر شده به وسیله ترکیبی از تلاش‌ها برای افزایش آگاهی، تغییر رفتار و ایجاد محیط‌های سالم بهداشتی قابل حصول است همچنین با توجه به اهمیت زایمان زودرس و متفاوت بودن سبک زندگی در جوامع مختلف اصلاح عوامل خطر مرتبط با زایمان زودرس در سبک زندگی زنان حامله در جامعه ضرورت دارد.
کاهش قند خون در دوره نوزادی شایع است. نشانه های آن معمولا در روزهای اول و دوم به وجود می آید و از بیماری بدون علامت تا گرفتاری های دستگاه عصبی مرکزی و قلبی ـ ریوی متغیر است.
علائم: شل بودن نوزاد، خواب آلودگی، بی تفاوتی، بی اشتهایی، لرزش، تشنج، نارسایی قلبی، افزایش ضربان قلب، کبودی یا رنگ پریدگی ، وقفه تنفسی و تعریق شدید.
درمان: تغذیه زودرس، شدت عوارض را کاهش می دهد و گاه تجویز گلوکز لازم است.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼