ارتباط اجتماعی کودکان، ترس یا خجالت؟

دختر شش ساله ای دارم که پیش دبستانی می ره از همون اول که خودش رو شناخت با غریبه ها حرف نمی زد آیا لازم هست پیش روانپزشک بره؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: سلام. دختر شش ساله ای دارم که پیش دبستانی می ره. تک فرزند هست. از همون اول که خودش رو شناخت با غریبه ها حرف نمی زد. بزرگ تر که شد یکمی بهتر شد. اما باز دوباره برگشته به همون حالت. فقط با افراد خاصی صحبت می کنه. فقط توی افراد فامیل و غریبه که می شناسیم با سیزده نفر صحبت می کنه. توی پیش دبستانش مثل کر و لال ها با علامت اشاره اونم به تازگی با دوستانش ارتباط برقرار می کنه. تحت هیچ شرایطی حاضر نیست یک کلمه با کسی حتی بچه ها صحبت کنه. ولی توی خونه و پیش کسانی که می شناسه خیلی خیلی بلبل زبونه.

از حق خودش دفاع می کنه. جلو ده نفر هم شعر می خونه و اصلا خجالت نمی کشه. ولی از حرف زدن با دیگران امتناع می کنه. حتی از نوزادها هم نمی دونم ترس داره یا خجالت می کشه و صداشون نمی کنه. وقتی کاری با پدرش داشته باشه صداش نمی کنه و به من می گه که بهش بگم. با پدرش صحبت می کنه ولی صداش نمی کنه. قبلا بردم مشاور گفتن ولش کنید خودش خوب می شه. اما هیچ نکته مثبتی ندیدم.

حتی با بعضیا که حرف می زده هم دیگه حرف نمی زنه. هوش خیلی بالایی داره و همه چیزو سریع یاد می گیره. توی کلاسش با بچه ها دوست هست و بازی می کنه ولی فقط حرف نمی زنه. با مربیا که اصلا. پارسال هم توی همون مرکز مهد می رفت و آشنایی کامل با محیطش داره. متاسفانه نمی تونم جلو دیگرانو بگیرم که تا می بیننش می گن چرا حرف نمی زنی؟ مگه لالی. حتی بچه های کلاسشم هر روز دارن اصرارش می کنن حرف بزنه. همه هم خیلی دوسش دارن. آیا لازم هست پیش روانپزشک بره؟ تشخیص و یا راه حل شما چیه؟ ممنون می شم از پاسختون.

پاسخ دکتر اسما عاقبتی، دکترای روانشناسی بالینی، متخصص در زمینه کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی:

دوست عزیز ممکن است مشکلی به عنوان گنگی انتخابی وجود داشته باشد. بچه هایی که این مشکل را دارند با تعداد افراد معدود و محدودی ارتباط برقرار و صحبت می کنند. حتما باید پیش یک روانشناس حاذق بروید چون می تواند کمک کند روند درمان بچه تسریع شود. هرچند کار کردن با این بچه ها آسان نیست و هر کسی نمی تواند با آنها ارتباط برقرار کند به همین دلیل در انتخاب درمانگر بچه باید خیلی دقت کنید.