رفتار کودک اول، عضو جدید خانواده را می پذیرد؟

اطفال بزرگ‌تر از سه سال، معمولاً از داشتن هم‌بازی و پیدا کردن خواهر یا برادر کوچک‌تر خوش‌حال می‌شوند.

اطفال بزرگ‌تر از سه سال، معمولاً از داشتن هم‌بازی و پیدا کردن خواهر یا برادر کوچک‌تر خوش‌حال می‌شوند و هنگام آوردن نوزاد به منزل به گرمی از او استقبال می‌کنند. ولی اطفال کوچک‌تر از ۲ سال ممکن است نوزاد را با آغوش باز نپذیرند و نسبت به او حسادت و هم‌چشمی داشته باشند. در هر حال، با این که عدم پذیرش و حسادت خواهران و برادران بزرگ‌تر امری عادی است، برای تعدیل این احساس و رفتار روش‌هایی وجود دارد.

قبل از تولد نوزاد، کودک یا کودکان خود را تشویق کنید تا به نحوی با نوزاد آشنایی پیدا کنند. به کودک اجازه دهید دست خود را روی شکم شما بگذارد و حرکات جنین و لگد زدن او را احساس نماید و رفته رفته وجود یک نفر کوچک‌تر از خود را باور کند.

به کودک خود، عکس‌های نوزادی او را نشان دهید و قبل از رفتن به بیمارستان او را برای پذیرش نوزاد آماده نمایید. کودک در صورت آمادگی، به دنیایی می‌اندیشد که برای خود و هم‌بازی کوچک خود ساخته است و او را به عنوان عضو جدید خانواده بهتر می‌پذیرد.

وقتی کودک خود را برای رفتن به بیمارستان ترک می‌کنید، علت را توضیح دهید و برای آسایش او به پدر و مادربزرگ سفارش کنید. نگذارید دوری شما باعث دلتنگی و ناراحتی او شود، بلکه سعی کنید در غیاب شما، به او خوش بگذرد.

بهتر است در این مدت به جای این‌که کودک را نزد اقوام بسپارید، از نزدیکان خود، مثل مادربزرگ بخواهید تا در منزل خودتان از او نگه‌داری کند. کودک ممکن است جدا شدن از خانه را به حساب نوزاد جدید بگذارد و به او بدبین شود. به مادربزرگ سفارش کنید تا برایش قصه‌های خوب بخواند و او را برای گردش به پارک ببرد. سفارش کنید که برنامه عادی کودک، مثل خواب و خوراک او در غیاب شما تغییر نکند.

اتاق و تخت نوزاد را قبل از زایمان آماده کنید تا کودک با آن انس بگیرد.

وقتی در بیمارستان هستید، با کودک خود تلفنی حرف بزنید و از او دعوت کنید همراه پدر و مادربزرگ برای ملاقات شما و نوزاد به بیمارستان بیاید.

وقتی به خانه آمدید، انجام بعضی از کارهای نوزاد را به او بسپارید. واگذاری مسئولیت به کودک تا اندازه زیادی از حسادت او می‌کاهد. از او بخواهید هنگام عوض کردن پوشک و حمام کردن نوزاد به شما کمک کند.

پس از مدتی کودک می‌تواند این کمک را به شکل دیگری، مثل تعلیم دادن به نوزاد ادامه دهد. از او بخواهید به هم‌بازی کوچک خود چیزی بیاموزد و به این وسیله در او اعتمادبه‌نفس و احساس رشد به‌وجود آورید. کودک با ایفای این نقش به رشد و تکامل نوزاد نیز کمک می‌نماید.

کودک را تشویق کنید تا احساسات منفی خود را نسبت به نوزاد به زبان آورد. اگر بی‌علاقگی خود را به نوزاد اظهار می‌کند، او را سرزنش نکنید. به او حق اظهار نظر و فرصت بدهید تا عقیده‌اش را بیان کند. بهتر است علت این بی‌علاقگی را برای او توضیح دهید و احساس منفی او را تعدیل کرده، به‌تدریج آن را به دوستی تبدیل نمایید. برای این منظور فرصت کافی به او بدهید تا برای پذیرش نوزاد آمادگی پیدا کند.

در حضور نوزاد به کودک بزرگ‌تر نیز توجه و رسیدگی کنید. دوستان و آشنایان، معمولاً با هدایای زیادی به ملاقات نوزاد می‌آیند و به قدری از او تعریف می‌کنند که حسادت کودک بزرگ‌تر تحریک می‌شود. برای رفع این حساسیت بهتر است همراه هدیه نوزاد، برای کودک بزرگ‌تر نیز هدیه‌ای تهیه شود. اگر ملاقات کنندگان به این نکته توجه نمی‌کنند، والدین باید چند هدیه بسته‌بندی شده برای این منظور آماده داشته باشند.

معمولاً مادر به علت رسیدگی به نوزاد، وقت کمتری برای توجه به فرزند بزرگ‌تر اختصاص می‌دهد و این امر احساس کمبودی در کودک بزرگ‌تر به‌وجود می‌آورد. برای جبران این کمبود، بهتر است پدر تا مدتی وقت بیشتری به این فرزند بدهد و جای خالی مادر را با محبت‌های خود پر کند.

مادر باید در هر فرصتی و با هر وسیله‌ای به فرزند بزرگ‌تر توجه کند. مثلاً هنگام شیر دادن به نوزاد می‌تواند برای او کتاب یا قصه بخواند و هنگامی که نوزاد خوابیده است، با او بازی کند و با زبان و رفتار خود او را با نشاط و راضی نگه دارد.