گریه کردن نوزادان، حتما بخوانید

نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد نوزادان انگلیسی، کانادایی و ایتالیایی بیش از نوزادان کشورهای دیگر گریه می‌کنند.

محققان به منظور ارائه نموداری از میزان گریه نوزادان در جهان دریافتند که نوازدان انگلیسی، کانادایی و ایتالیایی بیشترین میزان گریه را در میان نوزادان جهان دارند.

همچنین در این بررسی آمده است والدین دانمارکی، آلمانی و ژاپنی با بهترین شرایط روبرو هستند و نوزادان آنان کمترین میزان گریه را دارند.

این مطالعه بر اساس تحلیل ۲۸ مطالعه و روی ۸۷۰۰ نوزاد به منظور بررسی میزان شیوع کولیک نوزادان در سه ماه نخست زندگی انجام گرفته است.

بالاترین میزان کولیک که با شاخص گریه کردن نوزاد بیش از سه ساعت در روز و حداقل سه روز در هفته تعیین می‌شود به ترتیب در انگلیس، کانادا و ایتالیا بوده است.

محققان اظهار داشتند: میزان گریه نوزادان در هفته‌های نخست تولد متفاوت است. همچنین فاکتورهای مربوط به نوع تربیت والدین و تاثیرات مرتبط با دوران بارداری و ژنتیک می‌تواند تاثیرگذار باشد.به گزارش روزنامه ایندیپندنت، در این بررسی آمده است پایین‌ترین نرخ کولیک در دانمارک و آلمان بوده است. مطالعات گذشته نشان می‌دهد متدهای تربیتی بین والدین کپنهاگ و لندن متفاوت است به طور مثال والدین پایتخت دانمارک نسبت به همتایان خود در لندن ارتباط بیشتری با نوزادانشان دارند.

نوزادان نمی توانند بگویند «گرسنه ام» یا «دلم می خواهد بروم روی تخت» یا «لباسم تنگ است» و به جای آن گریه می کنند. در واقع به جای این که بگویند: «مامان کمکم کن تا از این وضعیت نجات پیدا کنم» با گریه حرفشان را می زنند، اما اگر مادر تمام نیازهای نوزاد را برآورده کرد و همچنان با گریه نوزاد مواجه بود، چه باید کرد؟ محققان می گویند برخی از نوزادان به دلیل سیستم عصبی تکامل نیافته ممکن است چند ماه اول زندگی بدون دلیل یا به دلایل ناشناخته گریه کنند. به علاوه برخی از نوزادان به نور، صدا، بو و موقعیت های متفاوت حساس هستند و بلافاصله گریه می کنند. بیشتر نوزادان در ۶هفته اول زندگی به طور متوسط ۳ساعت در روز گریه می کنند اما خبر خوب این است که تا ۳ماهگی گریه بیشتر نوزادان به طور متوسط به یک ساعت در روز کاهش پیدا می کند. وقتی نوزاد گریه می کند، هورمونی در بدن مادر ترشح می شود به نام «پرولاکتین» که باعث می شود مادر به سرعت به گریه کودک پاسخ دهد و نیاز او را برآورده کند. طبیعی است که وقتی مادر نتواند کودک را ساکت کند، احساس ناکامی و شکست پیدا می کند. اما دلیلی ندارد مهارت پرورش و رسیدگی به نوزادش را دست کم بگیرد و این کاملا طبیعی است که گاهی نوزاد بدون هیچ دلیل واضحی گریه کند.