علت گریه نوزاد، تشخیص از راه گوش دادن

موضوع گوش‌دادن، بیشتر به معنای پیدا کردن سر نخ برای رسیدن به معنا است. مدتی طول می‌کشد تا میان انواع گریه‌های کودک خود تفاوت قائل شوید، اما باید بدانید در این زمینه نکاتی هست که می‌تواند شما را راهنمایی کند.
- موقع روز را در نظر بگیرید:
در چه وقتی از روز کودک شما شروع به گریه و بدخلقی کرده است؟
آیا به‌تازگی غذا خورده است؟
آیا بیدار بود و بازی می‌کرد؟
آیا خواب بود؟
آیا ممکن است پوشکش را تَر یا کثیف کرده باشد؟
آیا ممکن است بیش از اندازه تحریک و تهییج شده باشد؟
در ذهن خود حوادث قبل از شروع گریه و حتی حوادث دیروز را مرور کنید.
آیا کودک شما کار جدیدی انجام داد؟
مثلاً غلت زد، روی چهار دست و پایش قرار گرفت؟
- به زمینه توجه کنید:
چه اتفاق دیگری در خانه افتاد؟
آیا کسی از جاروی برقی یا هر وسیله دیگری با صدای بلند استفاده می‌کرد؟
آیا بیرون از خانه سر و صدای زیادی بود؟
هر کدام از این عوامل می‌توانند کودک شما را ناراحت کنند.
آیا کسی آشپزی می‌کرد؟
بچه‌ها به شدت به بو حساس هستند.
آیا بوی تندی از آشپزخانه بیرون می‌زد. آیا بوی شدیدی در اتاق پیچیده بود. آیا در اتاق اسپری زده بودید؟
به درجه حرارت اتاق توجه کنید.
آیا باد می‌وزید؟
آیا کودک شما بدون لباس بود؟
آیا اگر او را به مدت طولانی از خانه بیرون بردید در معرض مناظر، صداها یا بوهای ناآشنا و غریبه‌ها قرار گرفت؟
- به خودتان توجه کنید:
بچه‌ها احساسات و عواطف پدر و مادر و به خصوص مادر را به خود جلب می‌کنند. اگر در مقایسه با سایر اوقات خسته‌تر، نگران‌تر و یا عصبانی‌تر هستید، می‌تواند روی نوزاد شما تأثیر بگذارد. اگر مثلاً با کسی با عصبانیت حرف زده‌اید و بعد می‌خواهید شیر خودتان را به فرزندتان بدهید مسلم بدانید که کودک متوجه تغییر حالت شما می‌شود.
این را به خاطر داشته باشید که وقتی نوزادی گریه می‌کند، اغلب ما منطقی و عینی فکر نمی‌کنیم. ممکن است کسی به عکس زنی که دست به شکم خود گذاشته نگاه کند و بگوید: «او دلش درد می‌کند.» اما ممکن است شخص دیگری به همین عکس نگاه کند و بگوید: «خبر خوشی دارد، می‌خواهد بگوید که باردار است.» وقتی صدای گریه کودک را می‌شنویم به شکلی که خودمان می‌پنداریم درباره‌اش اظهارنظر می‌کنیم. فکر می‌کنیم می‌دانیم کودک چه احساسی دارد و اگر فکر منفی بکنیم ممکن است ندانیم که باید چه کار کنیم. توجه داشته باشید که بچه‌ها احساس عدم امنیت خاطر ما را درک می‌کنند. متوجه خشم ما می‌شوند.
واقع‌بین باشید. ممکن است ندانید چه باید بکنید و این ابداً اشکالی ندارد.
ممکن است عصبانی شوید و این هم اشکالی ندارد. این‌ها نشانه انسان واقعی است، نشانه انسان طبیعی است. اما آن‌چه درست نیست این است که اضطراب و خشم‌تان را روی نوزادتان فرافکن کنید. مادرها برای آرام کردن خود بهتر است چند لحظه‌ای کودک خود را گریان رها کنند، از اتاق بیرون بیایند و ابتدا خودشان را آرام کنند.

دلایل دشواری در گوش دادن به گریه نوزاد
دلایلی وجود دارد که بعضی اوقات برای پدر و مادر دشوار است به گریه فرزندشان گوش بدهند و رفتاری عینی داشته باشند. ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر در مورد شما صدق کند:
- ممکن است صدای کسی را در ذهنتان داشته باشید. ممکن است این صدا از آن پدر و مادر، دوستان و یا یک متخصص نگه‌داری از کودک باشد.
- در ضمن، اغلب ما تبادل‌های مفصل مربوط به گذشته را در کار نگه‌داری از کودک خود دخالت می‌دهیم، که تا حدود زیاد بستگی به این دارد که با خود شما در دوران کودکی‌تان چگونه برخورد شده باشد.
- طرز برخورد دوستان شما با فرزندان‌شان هم می‌تواند روی شما تأثیر بگذارد.
- برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی موضوعات اثرگذار دیگری هستند که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد.
- تحمل شما برای شنیدن صدای گریه کودک کم است. ممکن است به خاطر صداهایی باشد که شما در سر خود دارید اما باید با آن روبه‌رو شویم. صدای گریه کودک می‌تواند بسیار پر طنین باشد. اغلب والدین صدای گریه نوزادشان را منفی ارزیابی می‌کنند. از آن گذشته، آستانه تحمل صدا در بعضی از والدین کمتر است. واکنش آن‌ها اغلب حالت جسمانی دارد و بعد ذهن هم وارد عمل می‌شود و در این‌جا است که پدر و مادر، به خصوص اگر برای اولین بار صاحب فرزند شده باشند، از خود می‌پرسند: «خدای من، حالا چه کنم». پدرهایی که نمی‌توانند صدای گریه نوزادشان را تحمل کنند اغلب می‌پرسند چه باید بکنند. اما مادرها هم ناراحت می‌شوند. تنها مادرها نیستند که به محض گریه‌کردن نوزادشان به او شیر می‌دهند. بسیاری از پدرها هم با شنیدن صدای گریه کودک از همسرشان می‌خواهند که به نوزاد شیر بدهد.
محققی برای سنجش میزان تحمل شنیدن گریه نوزاد روشی را انجام داد:
وی در تمام کلاس‌هایی که برای خانم‌ها و شوهران‌شان در دوران بارداری می‌گذاشت نوار گریه‌ای به مدت ۳ دقیقه پخش کرد و ناراحت شدن آن‌ها را علناً مشاهده نمود. وی بیان کرد: «آن‌ها ابتدا به طرزی عصبی می‌خندیدند و بعد روی صندلی‌شان جابه‌جا می‌شدند. در پایان نوار با توجه به حالت صورت‌ها، به‌خصوص چهره پدرها، کاملاً مسلم بود که ناراحت شده‌اند. در این زمان از آن‌ها پرسیده می‌شد که گریه چه مدتی طول کشید. هیچ‌کس کمتر از شش دقیقه را حدس نمی‌زد!» به عبارت دیگر، وقتی کودکی گریه می‌کند اغلب والدین مدت آن را دو برابر ارزیابی می‌کنند.
نکته: اگر شما به‌خصوص نسبت به صدا حساس هستید، باید در مورد پذیرفتن صدای گریه کار کنید. در حال حاضر، این زندگی شما است. شما دارای یک کودک تازه تولد یافته هستید و کودکان تازه تولد یافته هم گریه می‌کنند. اما بدانید که این موضوع موقتی است. هر چه شما زبان کودک‌تان را سریع‌تر یاد بگیرید از میزان گریه او کاسته می‌شود، اما با این حال گریه می‌کند. در ضمن، آن را منفی ارزیابی نکنید.
- ممکن است از گریه کردن نوزادتان خجالت بکشید. این یکی هم بسیار شایع است و باید گفت در زن‌ها بیشتر از مردها مشاهده می‌شود. گریه کردن کودک به مفهوم بدی پدر و مادر او نیست. از آن گذشته بدانید که شما و کودک‌تان دو شخصیت کاملاً جداگانه دارید. از این رو، گریه او را به حساب خودتان نگذارید.
ماجرای خجالت یک مادر از گریه نوزادش از زبان یک مشاور روان‌شناس چنین است:
«در اتاق انتظار یک دندان‌پزشک که بیست و پنج دقیقه منتظر نوبتم نشسته بودم این را به خوبی تجربه کردم. در فاصله کمی از من، مادری با کودکش که به نظر می‌رسید سه یا چهار ماهه است نشسته بود. وقتی کودک شروع به گریه کرد مادرش به او یک اسباب‌بازی داد. لحظه‌ای بعد کودک از اسباب‌بازی خسته شد و مادرش بلافاصله اسباب‌بازی دیگری از کیفش بیرون آورد. بچه دوباره بدخلقی نشان داد و مادرش سومین اسباب‌بازی را به او داد. آن طور که من می‌دیدم حیطه توجه کودک به سرعت از دست می‌رفت. مادرش هم ناراحت بود. از قیافه‌اش می‌خواندم که می‌گفت: «آه، نه. حالا چه باید بکنم.» و حق هم با او بود، لحظه‌ای بعد بدخلقی کودک به گریه و شیون تبدیل شد که نشان می‌داد کودک بیش از اندازه خسته شده است. در این زمان، مادر با قیافه‌ای خجالت‌زده به اطراف خود در اتاق نگاه کرد و بعد از همه کسانی که آنجا حضور داشتند عذرخواهی کرد. من به قدری ناراحت شدم که رفتم و خودم را به عنوان روان‌شناس معرفی کردم. به او گفتم: «دلیلی برای عذرخواهی نیست. فرزند خردسال تو صرفاً دارد حرف می‌زند. می‌گوید که خسته است و احتیاج دارد چرتی بزند.»
وقتی به اتفاق نوزادتان از خانه خارج می‌شوید بهتر است سبد یا چرخ دستی‌اش را با خود بردارید. این‌گونه، اگر کودک خسته شد می‌توانید او را در آن بخوابانید. با خواب نوزاد و راه های خواباندن نوزاد و برنامه مناسب خواب نوزاد بیشتر آشنا شوید.
- ممکن است زایمان دشواری داشته‌اید. زایمان یک مادر، بیست ساعت طول کشید، زیرا حرکت فرزندش متوقف شده بود. پنج ماه بعد او هنوز به خاطر کودکش ناراحت بود. اما او نومیدی و ناراحتی‌اش را به کودکش نیز منتقل ساخته بود.
این اندوه و ناراحتی در چهره مادران دیگر هم دیده شده است.
این مادران، به جای این‌که به کار عادی مادری کردن برسند، ناراحت و نگران هستند، زیرا نتوانسته‌اند مطابق انتظارشان زایمان کنند. آن‌ها زایمان را در ذهنشان حیات می‌بخشند و به خصوص اگر کودک‌شان با مشکلی روبه‌رو شود «احساس گناه» می‌کنند و نمی‌توانند از این دشواری نجات پیدا کنند.
نکته: به مادرانی که هنوز برنامه زایمانشان را فراموش نکرده‌اند توصیه می‌شود با یکی از بستگان یا دوستان نزدیکشان در این مورد صحبت کنند. باید به آن مادر گفت که ناراحتی زایمانش قابل درک است، اما حالا همه چیز تمام شده است و او باید به زندگی عادی‌اش بپردازد.