واکنش نوزاد به صدا، چگونه است؟

همان‌طور که نوزاد شما چهره انسان را به هر نوع الگوی بصری دیگری ترجیح می‌دهد، رفتار او نسبت به صدای انسان هم به همین ترتیب است. صدای مادر، صدای مورد علاقه او است چرا که این صدا برای او یادآور گرما، غذا و راحتی است. نوزادان به‌طور کلی صدای نازک زنان را دوست دارند؛ در واقع بزرگ‌سالان هم به‌طور مستقیم این موضوع را درک می کنند و ناخودآگاه به آن پاسخ می‌دهند.

کافی است بار دیگر که با نوزادتان صحبت می‌کنید به صدای خود گوش کنید. احتمالا متوجه خواهید شد که در هنگام صحبت با او، صدای زیرین خود را بالا می‌برید، سرعت صحبت خود را کم می‌کنید، برخی از بخش‌های واژگان را شدیدتر تلفظ می‌کنید و چشم و دهان خود را بیش از حد معمول باز می‌کنید. این کار بدون شک توجه هر نوزادی را به خود جلب می‌کند و معمولا باعث می‌شود که نوزاد بخندد.

نوزاد با گوش دادن به صدای والدین و دیگران، پیش از این‌که به درک یا تلفظ واژگان برسد اهمیت صحبت کردن را درک می‌کند. او در یک ماهگی قادر خواهد بود که شما را با توجه به صدای‌تان بشناسد حتی اگر در اتاق نباشید، و همان‌طور که با او صحبت می‌کنید او اطمینان خاطر می‌یابد، آرام می‌گیرد و سرگرم می‌شود. وقتی او لبخند می‌زند و با صداهایی پاسخ شما را می‌دهد، شوق شما را در چهره‌تان می‌بیند و متوجه می‌شود که این یک روند دو طرفه است. این مکالمات اولیه بسیاری از قوانین برقراری ارتباط را مانند به نوبت صحبت کردن، لحن، تقلید و سرعت ارتباط کلامی به او می آموزد.

در حدود دو ماهگی، احتمالا صدای نوزاد خود را در حال تکرار برخی آواها (مانند اَه، اوه، اِه) خواهید شنید. صدای او را تقلید کنید و در همین حال، در چهار تا شش ماه اول از زندگی او، کلمات و عبارات ساده ای را به "مکالمه" خود اضافه کنید. عادت به صحبت با نوزاد بسیار ساده است اما باید سعی کنید که این مکالمات را با زبان بزرگ‌سالان ترکیب کنید و در نهایت از صحبت کردن به روش نوزادان خارج شوید. طی اولین ماه‌های زندگی، باید برای او کتاب بخوانید حتی اگر فکر می‌کنید که نوزاد، معنای آن‌را درک نمی‌کند.

در حدود چهار ماهگی، نوزاد شما به‌طور مرتب ادای حرف زدن درمی‌آورد و معمولا مدت زمان طولانی را با تولید صداهای عجیب و غریب (ماه ماه، به به) خود را سرگرم می‌کند. او هم‌چنین نسبت به لحن صدای شما و تاکید شما بر برخی کلمات و عبارات نیز حساس‌تر خواهد شد. هر روز وقتی به او غذا می‌دهید، پوشکش را عوض می‌کنید، با‌هم بیرون می‌روید یا او را در رختخواب می‌گذارید از صدای شما چیزهایی می آموزد. شیوهٔ حرف زدن شما، او را در مورد حال و شخصیت‌تان آگاه می‌کند و روش پاسخ او هم، شما را در مورد حال او آگاه می‌کند. اگر کمی بلندتر یا با آرامش حرف بزنید او لبخند می‌زند یا صداهایی از خود درمی آورد. اگر فریاد بزنید یا با عصبانیت صحبت کنید احتمالا وحشت زده می‌شود یا گریه می‌کند.