حس استقلال در کودکان، مراحل به دست آوردنش

استقلال یابی در کودکان از دوران نوزادی آغاز می شود و جزء مهمترین مراحل رشدی آنان محسوب می شود.

یکی از مهم ترین موضوعاتی که تمام زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهد استقلال است. استقلال یابی در کودکان از دوران نوزادی آغاز می شود و جزء مهمترین مراحل رشدی آنان محسوب می شود. در این مطلب مراحل و چگونگی کسب استقلال کودک را در هر بازه ی زمانی از رشد بازگو می کنیم. والدین باید با این نقاط عطف کودک نوپا آشنا شوند تا فرزندشان را در پیشرفت و دستیابی بهتر به این امر یاری کنند.

همانطور که کودکان بزرگتر می شوند، یاد می گیرند که کارهای بیشتری را خودشان انجام دهند، از درآوردن پیراهن تا خوردن صبحانه. تماشای این که کوچولوی شما به تدریج مستقل تر می شود، می تواند جزء مصائب شیرین باشد و بخش مهمی از رشد فردی و اجتماعی هر کودک است.

فرآیند رشد چه وقت تکمیل می شود؟

احتمالاً فرزند شما نیز مانند هر کودک دیگری، فقط کمی پس از اولین سالگرد تولدش، برای اینکه برخی کارها را خودش انجام دهد دست به کار شده است. اما هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند و فرزند شما نیز ممکن است قبل از تسلط بر برخی مهارتها، علاقه مند به یادگیری مجموعه مهارت های دیگری باشد. بنابراین اگر فرزند در حال رشد شما، از دیگر کودکان همسن خود متفاوت است، زیاد نگران نباشید.

پیشرفت های سریع و بی تابانه کودکان از ۱۸ ماهگی شروع می شوند و در حالی که برای سال های زیادی نیاز مبرمی به کمک و توجه شما دارند، اما به اکثر اصول مربوط به استقلالشان به زودی و پس از چهارمین بهار تولدشان توجه خواهند داشت، مواردی مانند لباس پوشیدن، شستن دست ها، غذا خوردن و رفتن به دستشویی.

مهارت کسب استقلال کودک چگونه رشد می کند؟

اگرچه فرزند شما در ایام کودکی پیشرفت زیادی در کسب استقلال در انجام کارهایش نخواهد داشت، اما اولین نشانه های آن را به زودی خواهید دید. در حدود ۸ ماهگی کودک شما شروع به درک چگونگی ارتباط اشیاء با یکدیگر می کند و ممکن است از آنها برای بهره گیری در کارکرد واقعیشان استفاده کند. شانه زدن موهایش، حرف زدن با تلفن بازیش و غیره.

چند هفته بعد، او شروع به یادگیری نحوه نوشیدن از یک فنجان می کند و طی چند ماه قادر به نگه داشتن فنجان خود خواهد بود (به دست گرفتن فنجان تقریباً در حدود ۲۴ ماهگی است). در ۱۱ ماهگی، او دست ها یا پاهای خود را برای کمک به شما هنگام لباس پوشاندنش نگاه می دارد.

اولین تصور و احساس کودک از خودش در چند ماه اول پس از اولین سال تولدش، آغاز خواهد شد. در ۱۸ ماهگی، کودک نوپا خود را در آینه تشخیص خواهد داد و دیگر او را هل نداده و سعی نمی کند کودک دیگری را لمس کند.

به زودی پس از آن، او احتمالاً یک دوره "نه" گفتن های مکرر به چیزهای بسیار زیادی خواهد داشت و این شیوه او برای نشان دادن استقلالش است.

۷ نقطه عطف در کسب استقلال کودک

همان طور که احساس کودک نسبت به وجود خودش پیشرفت می کند، تکاپوهای او نیز برای اتکای هر چه بیشتر به خودش زیادتر می شوند. او به طور طبیعی رشد خواهد کرد و مهارت های حرکتی خود را در طی سه سال آتی به درستی تنظیم خواهد نمود :

استفاده از چنگال و قاشق :

بعضی از کودکان در اوایل ۱۳ ماهگی شروع به استفاده از ظروف می کنند و اکثر آنها این مهارت مهم را در ۱۷ یا ۱۸ ماهگی کسب می کنند. تا ۴ سالگی، فرزند شما احتمالاً قادر خواهد بود تا ظروف را مانند یک فرد بالغ نگه داشته و آماده استفاده از میز باشد. تا آن زمان، آماده باشید تا به او کمک کنید.

درآوردن لباس :

کسب این مهارت منجر به کشف بسیاری از حقایق درباره بدن برای کودک می شود و این یک موفقیت کلیدی است. اکثر کودکان این کار را از بین ۱۳ تا ۲۴ ماهگی انجام می دهند.

مسواک زدن:

کودک شما ممکن است در اوایل شانزده ماهگی شروع به این کار کند، اما احتمالاً تا ۳ الی ۴ سالگیش، قادر نخواهد بود ماهرانه این کار را انجام دهد. دندانپزشکان می گویند که حتی پس از آن نیز، بچه ها تا چندین سال نمی توانند کار خاصی را با دندان خود انجام دهند.

دندانپزشکان اطفال توصیه می کنند که والدین هر روز دندان های بچه های خود را تا رسیدن به سن مدرسه یا حتی بعد از آن تمیز کنند. اما به عنوان یک همکاری و مدارا، اگر فرزند شما مشتاق به مسواک زدن باشد، اجازه بدهید صبحها خودش این کار را انجام دهد و یا ابتدا خودش انجام دهد و سپس شما آن را تکمیل کنید.

شستن و خشک کردن دستها :

این مهارت در ۲۴ ماهگی و بالاتر تکامل می یابد و چیزی است که بچه ها باید قبل از یا همزمان با استفاده از توالت یاد بگیرند تا از نفوذ میکروب مصون باشند.

لباس پوشیدن :

کودک ممکن است بتواند لباس های خود را در ۲۴ ماهگی به شکل نیم بند بپوشد، اما اینکه بتواند پوشیدن یک تی شرت را مدیریت کند، چند ماه دیگر زمان نیاز دارد و یک یا دو سال بعد از آن، واقعاً قادر به پوشیدن همه لباسهایش توسط خود است. همچنین در ۲۴ ماهگی، او احتمالاً قادر خواهد بود کفش های خود را بپوشد.

استفاده از توالت :

اکثر بچه ها به لحاظ جسمی برای شروع آموزش استفاده از توالت قبل از حداقل ۱۸ تا ۲۴ ماهگی آماده نیستند. دو نشانه اصلی از این آمادگی برای یک کودک عبارتند از توانایی داشتن برای بالا و پایین کشیدن شلوار توسط خودشان و تشخیص زمانی که نیاز به رفتن به دستشویی دارند.

خوردن صبحانه :

کودکان نوپا تا ۳ سالگی قادر به گرفتن کاسه در هنگام گرسنگی می باشند و اکثر بچه ها می توانند این کار را حداکثر تا زمانیکه چهار سال و نیمه هستند، انجام دهند. اگر کودک شما می خواهد غذایش را خودش بخورد، با نگهداری ظروف مناسب غلات و شیر در کابینت و یخچال مخصوص کودکان، آنها را در رویه برداشتن و خوردن توسط خودشان یاری کنید.

مرحله بعدی چیست؟

همانطور که ماه ها و سال ها می گذرند، فرزند شما بهتر و بهتر خواهد شد تا جاییکه بتواند فقط به خود متکی باشد. تا به خود بیایید، او قادر خواهد بود بند کفش های خود را ببندد و خودش حمام برود و پس از آن گویا فقط یک گام دیگر باقیست تا او بتواند شام درست کرده و به تماشای فیلم برود !!!

نقش شما

تشویق همواره کلیدی است. هر بار که کودک شما دست به کار جدیدی می زند، مستقل از اینکه آیا موفق خواهد شد یا خیر، به او بگویید که به تلاش او افتخار می کنید و از او بخواهید دوباره امتحان کند.

برای کمک، خیلی سریع قدم پیش نگذارید. ضروری است که او زمان کافی برای مدیریت تنها را داشته باشد. به همین ترتیب، قبل از اینکه آماده شود، او را تحت فشار قرار ندهید.

انعطاف پذیر باشید. اگر یادگیری شستن دست ها مترادف با یک دستشویی آشفته برای چند روز بوده و یا اگر پوشیدن لباس به معنی صرف زمان زیاد و یک هفته پوشیدن یک لباس واحد باشد، جلوی او را نگیرید. هر چه او بیشتر تمرین کند، بهتر خواهد شد.

اطمینان حاصل کنید که مراقب کودک خود هستید، زیرا او در حال آزمایش انجام کارهایش توسط خود می باشد. محدودیت ها را تنظیم کنید و آنها را توضیح دهید، به او بگویید که چرا هنوز نمی تواند همه کارها را خودش امتحان کند و او را از خطرات کارهایی مانند روشن کردن اجاق گاز و دست زدن به چاقو آگاه کنید. او احتمالاً در قبال تذکرات و توضیحات شما خوشحال نشده و از آنها استقبال نخواهد کرد، اما در نهایت دلیل کارتان را در خواهد یافت.

چه وقتی باید نگران باشیم

کودکان مهارت های مختلفی را در خود رشد و توسعه می دهند که پیشرفت بعضی از آنها سریع تر از دیگران است، اما اگر فرزند شما تا زمانی که ۲ ساله است، علاقه مند به انجام هیچ کاری برای خود نیست، به پزشک مراجعه کنید. البته به یاد داشته باشید که نوزادان زودرس ممکن است نسبت به همسالان خود، دیرتر به نقاط عطفشان برسند.