علایم اضطراب در نوزادان، هم از جدایی هم از غریبه ها

اضطراب در برابر غریبه تا مدتی زندگی را برای شما مشکل می سازد، اما قدم مهمی در رشد کودک است.

این مطلب درمورد اضطراب نوزاد در برابر غریبه و جدایی از والدین است. با ما همراه باشید.

اضطراب غریبه

زمانی در حدود شش ماهگی و گاهی در حدود چهار ماهگی یا حتی تا هشت ماهگیِ کودکتان، وقتی می خواهید او را به غریبه ای بسپارید عصبانی می شود.

اضطراب در برابر غریبه تا مدتی زندگی را برای شما مشکل می سازد، اما قدم مهمی در رشد کودک است؛ زیرا نشان می دهد که فرزندتان مادر، پدر و سایر افرادی را که هر روز می بیند با دیگران متفاوت می داند.

او درک می کند که غذا، آسایش، سرگرمی و تفریحش را از این افراد باید طلب کند. او جایگزینی برای آنها نمی خواهد. شما می توانید بر این اضطراب در برابر غریبه غلبه کنید.

توصیه می شود که افراد خونگرم و با محبتی که کودک به دفعات آنها را در نزدیکی خود نمی بیند، در گوشۀ دیگری از اتاق بنشینند و پیش از نزدیک شدن به کودک او را تا مدتی نادیده بگیرند و منتظر بمانند که کودک به آنها نزدیک شود (یا اگر کودک هنوز نمی خزد، علاقه ای به آنها نشان دهد).

از طرفی شما باید احساسات خود را کنترل و دقت کنید که پیام نادرستی به او ندهید. هنگامی که سوپر مارکت غریبه ای نزدیک می شود تا جمله ای در زیبایی کودکتان بگوید، آیا کودک را به خود می فشارید یا لبخند می زنید و به فرزندتان می گویید: اون خانم مهربون فکر می کنه تو دوست داشتنی هستی؟

هنگامی که کودک را به پرستار می سپارید، دقت کنید با او احساس آرامش کنید. در صورتی که مضطرب باشید، کودکتان نیز مضطرب خواهد شد. اگر مراقبت از کودک را به دیگری می سپارید، همیشه پیش از ترک او، خداحافظی کنید.

در صورتی که پنهانی و مخفیانه از خانه خارج شوید، فقط اولین بار کارتان آسان خواهد بود، ولی تا ماه ها بعد تاوان آن را خواهید پرداخت. سرانجام زمانی که کودک باور کند شما او را به دست غریبه ای نخواهید سپرد و تشخیص دهد که این افراد هم او را دوست دارند و در خدمتش هستند، اضطراب در برابر غریبه از بین خواهد رفت.

اضطراب جدایی

اضطراب جدایی با اضطراب غریبه متفاوت است و معمولاً حدود هشت ماهگی پدیدار می شود. این اضطراب زمانی ظاهر می شود که کودک علاقۀ عمیق و شدیدی به مراقب اولیه، یعنی فردی که اغلب او را تغذیه می کند، در آغوش می گیرد و نوازش می نماید، احساس می کند.

این شخص در نگاه های عاشقانه و خوش آمدگویی های شادمانۀ کودک غرق و زمان دوری از کودک، از ناراحتی او عذاب می کشد.

مانند اکثر موجودات، در فرزندان انسان نیز این وابستگی عاطفی و علاقۀ شدید درست در موقع حرکت مستقلانه ایجاد می شود. کودک توانایی مستقل بودن از شما را در خود تشخیص می دهد، بنابراین از اینکه از او جدا شوید می ترسد.

با وجود اینکه اضطراب جدایی بسیار ناراحت کننده است، اما امری مثبت به شمار می آید، زیرا احتمال اینکه کودکِ تازه به حرکت افتاده خود را از معرض دید شما دور کند، کم خواهد بود.

بهترین راه مقابله با اضطراب جدایی، کنار آمدن با آن است. اگر نوزادتان خیلی به شما می چسبد، اجازه دهید دامن شما را بگیرد یا او را بردارید و نوازش کنید و چنانچه بخواهد در دور و اطراف چرخی بزند، از آن سوی اتاق با لبخند برایش سری تکان بدهید.

چنانچه مایل نیست شما را ترک کند، او را بلند کنید و همراه خود از این اتاق به آن اتاق ببرید. هنگامی که نوزاد شروع به حرکت می کند، از سرعت حرکت خود کم کنید تا کودک بتواند با شما همراه شود.

در طول چند هفته سرعتش افزوده شده، اعتمادش به توانایی خود به دنبال کردن شما افزایش خواهد یافت و در نتیجه زمانی که تغییر مکان می دهید، کمتر خواهد ترسید.

اگر از اتاق خارج می شوید مکالمۀ مداوم را ادامه دهید؛ اگر بتواند صدای شما را بشنود، به اضطراب شدیدی دچار نخواهد شد. می توانید برای عادت دادن او به دیده شدن و دیده نشدن خود با او قایم موشک بازی کنید.

یک شیء مورد علاقه مانند یک پتو یا اسباب بازی می تواند در گذر از این مرحله به شما و کودکتان کمک کند. این شیء مورد علاقه در زمان غیبت تان، شما را به یاد کودک می آورد.

به طور خلاصه تصور نکنید که به این زودی ها می توانید تنها به توالت بروید. اضطراب جدایی تا سال ها با شدت و ضعف ادامه می یابد؛ به آن عادت کنید.

اضطراب در برابر غریبه و اضطراب جدایی نتایج طبیعی رشد استقلال و خودآگاهی کودکتان است. حوصله و درک این حالات را داشته باشید؛ زیرا این مراحل می آیند و می گذرند.