مشکلات لوزه در کودکان، آنچه باید بدانید

تورم لوزه ها با میکروبی به نام استرپتوکوک ایجاد می شود. کودک به شدت احساس کسالت می کند و تا چند روز تب و سردرد شدیدی دارد و استفراغ می کند.

مشکلات لوزه در کودکان چیست؟ با ما همراه باشید.

تورم لوزه ها

لوزه های کودک قرمز و متورم می شوند و بعد از دو روز، لکه های سفید روی آن دیده می شوند. بچه های بزرگتر ممکن است از گلو درد هم شکایت کنند.

در صورت تورم لوزه ها، هر قدر هم که خفیف باشد، باید کودک را به پزشک نشان بدهید، چون بسیار مهم است که گلو درد با یکی از انواع آنتی بیوتیک ها که بسیار در از بین بردن عفونت و جلوگیری از امراض ثانویه مؤثر هستند، معالجه شود. (دادن آنتی بیوتیک باید تا ده روز ادامه پیدا کند)

اگر غدد لنفاوی گردن کودک ورم کند و بی حال و ضعیف شود و یا کمی تب داشته باشد، باید او را مریض تلقی کنید و او را به پزشک نشان بدهید. سایر بیماری های ثانویه که در اثر ناقص بودن درمان پیش می آیند، عبارت اند از: عفونت گوش، کم خونی، تب روماتیسمی، تورم کلیه ها و ادرار کدر.

در نیم قرن گذشته اغلب مردم تصور می کردند که لوزه ها و لوزۀ سوم مسئول ایجاد اغلب بیماری ها هستند و درنتیجه آنها را اعضای مزاحمی می دانند که باید بالاخره با عمل جراحی از گلو خارج شوند و هرچه این کار زودتر انجام بگیرد، بهتر است.

این عقیده ابداً صحیح نیست. به احتمال قریب به یقین، لوزه ها و لوزۀ سوم عوامل بسیار مؤثری برای مقاومت علیه میکروب ها و عفونت هستند، ولی مشکل اینجاست که مخصوصاً در شهرهای بزرگ، خود لوزه ها در اثر عفونت های زیاد محیطی، دچار عفونت های مکرر و محل ذخیره همان میکروب هایی می شود که خودش مسئول نابود کردن آنهاست.

لوزۀ سوم هم اگر بیش از حد فعالیت کند به تدریج آنقدر بزرگ می شود که جلوی سوراخ بینی را در قسمت انتهایی بینی می گیرد و تنفس کودک دشوار و خروج ترشحات بینی مشکل نمی شود.

بافت لوزه ها و لوزۀ سوم شبیه غدد لنفاوی طرفین گردن، زیر بغل و کشالۀ ران است. هرگاه در اطراف غدد لنفاوی و از جمله لوزه ها و لوزۀ سوم عفونتی وجود داشته باشد، این غدد برای مقابله با میکروب متورم می شوند.

لوزه ها

در کودکان سالم و طبیعی، لوزه ها تا سن ۷ یا ۸ یا ۹ سالگی به تدریج بزرگ می شوند و سپس به تدریج از اندازۀ آنها کاسته می شود.

در گذشته پزشکان معتقد بودند که اگر لوزه ها به شکلی غیرطبیعی بزرگ شوند، نشانۀ بیماری آنهاست و باید عمل شوند، در حالی که امروزه همه اعتقاد دارند که بزرگی لوزه ها موضوع چندان مهمی نیست، بلکه مسئلۀ مهم طرز کار لوزه ها و عفونت های دائمی و مزمن آنهاست.

به هر حال پزشک در هنگام معاینۀ لوزه ها در دورۀ ابتلا به گلو درد یا بعد از آن توجهی ندارند، چون لوزه ها هنگام ابتلا به عفونت متورم می شوند. اگر لوزه ها و چین های اطراف آنها برای هفته های متوالی قرمز باشند، باید نسبت به ابتلای آنها مشکوک شد.

گاهی اوقات عفونت مزمن لوزه ها باعث لاغری، ضعف عمومی بدن، تب شدید، تورم مزمن غدد لنفاوی گردن یا عوارض دیگر می شود.

پزشک تنها کسی است که می تواند عفونت لوزه ها را تشخیص دهد. خیلی کم پیش می آید که لازم باشد لوزه ها یا لوزۀ سوم را بردارید و عمل کنید.

تورم دائمی، سرماخوردگی های دائمی، عفونت گوش، تب روماتیسمی و تب و لرز، دلیلی برای برداشتن لوزه ها نیستند. در کودکی که سالم است و خیلی کم دچار سرماخوردگی و عفونت های حلق و بینی می شود، حتی اگر لوزه هایش هم بزرگ باشد، نیازی به برداشتن آنها نیست.

همچنین اگر در تغذیه کودک مشکلی پیش آمده، لکنت زبان دارد و یا زیاد عصبانی می شود، ممکن است عمل جراحی این وضع را وخیم تر کند.

لوزۀ سوم

لوزۀ سوم از بافت غدد لنفاوی است و بالا و پشت زبان کوچک و در محلی که مجاری بینی به حفرۀ حلق وصل می شود، قرار دارد. هنگامی که لوزۀ سوم بیش از حد بزرگ می شود، قسمت عقب مجرای بینی را می گیرد و باعث می شود که کودک نتواند خوب نفس بکشد و خرخر کند.

همچنین ممکن است لوزۀ سوم جلوی تخلیۀ خلط و چرک از راه بینی را بگیرد و درنتیجه سرماخوردگی طول بکشد و سینوس ها عفونی شوند. همچنین احتمال دارد لوزۀ سوم جلوی مجرای ارتباطی گوش و بینی که مجرای استاش نام دارد، بگیرد و عفونت گوش ایجاد شود.

در گذشته این عوارض غالباً دلیل خوبی برای برداشتن لوزۀ سوم بودند. امروزه می توان، تورم لوزۀ سوم را با موفقیت معالجه و با استفاده از آنتی بیوتیک، عفونت آن را برطرف کرد.

برداشتن لوزۀ سوم لزوماً باعث نمی شود که کودک از راه بینی تنفس کند، زیرا فطرتاً از راه دهان نفس می کشد و این کارش ربطی به انسداد مجرای بینی ندارد.

مجاری بینی بعضی از کودکان به خاطر لوزۀ سوم مسدود نیستند، بلکه بافت های جلوی بینی ورم کرده اند (مثلاً در اثر تب یونجه یا انواع حساسیت ها). برداشتن لوزۀ سوم تاثیر اندکی بر تکرار عفونت های گوش دارد.

هنگامی که لوزه ها را بر می دارند، گاهی لوزۀ سوم را هم عمل می کنند. گاهی هم اگر فقط لوزۀ سوم باعث انسداد مجرای بینی شده باشد، آن را بر می دارند و کاری به لوزه ها ندارند.

پس از آنکه لوزۀ سوم را با عمل جراحی برمی دارند، لوزۀ سوم جدیدی جای آن می روید و بدن سعی می کند به جای بافت های لنفاوی برداشته شده، بافت های جدیدی را ایجاد کند. ا

این موضوع نشانۀ آن نیست که عمل جراحی به طور ناقص انجام شده و یا باید دوباره انجام شود، بلکه نشان می دهد که بدن مصمم است در این نواحی بافت های لنفاوی داشته باشد و سعی می کند بافتی را جایگزین آن کند.