توجه به فرزند اول، وقتی عضو جدید دارید

بعد از تولد نوزاد هر چند اوقات زیاد و دلپذیری را با فرزند اول خود بگذرانید باز هم نمیتوانید به اندازه قبل از زایمان به او رسیدگی کنید.

بعد از تولد نوزاد هر چند اوقات زیاد و دلپذیری را با فرزند اول خود بگذرانید باز هم نمیتوانید به اندازه قبل از زایمان به او رسیدگی کنید. در این دوره حتی اگر تمام کوشش خود را برای راضی کردن فرزند اول به کار برید وجود نوزاد ممکن است در او این احساس را به وجود آورد که به او توجهی نمی شود.

باید دانست که اطفال در لحظه ها زندگی میکنند به این معنی که خوشی ها و محبت های گذشته را به خاطر نمی آورند. اگر شما عصر روز دوشنبه برای بردن کودک به باغ وحش مرخصی بگیرید و اوقات خوشی را با او بگذرانید در صبح سه شنبه هم انتظار خواهد داشت به تقاضای او جواب مثبت بدهید.

و اگر به واسطه کار و مسئولیت زیاد نتوانید خواسته او را برآورید بدون توجه به اوقات خوش روز قبل آن را به حساب بی توجهی شما خواهد گذاشت.

از آنجا که وقت آزاد والدین در یک شبانه روز محدود است و کار و مسئولیت زیادی به عهده دارند که نمیتوان از انجام آنها شانه خالی کرد راضی نگه داشتن کودک کار دشواری خواهد بود و برای رسیدگی به فرزند و جلوگیری از احساس منفی در وی دچار مشکل خواهید شد.

بهترین راه برای حل این مشکل آن است که روزانه مدت کوتاهی از وقت خود را به کودک اختصاص دهید. این وقت ویژه را باید از برنامه جاری که با بچه ها می گذرانید جدا بدانید و آن را یک هدیه ویژه تلقی کنید.

کودک هنگام دلتنگی و بی حوصلگی به مصاحبت پدر و مادر و این جایزه ویژه نیاز دارد و به وسیله آن دلگرم و خوشحال میشود.

این وقت یا ساعت ویژه به کودک می فهماند که به فکر او هستید و حتی با وجود کار و مسئولیت زیاد دوست دارید مدتی را کنار او بگذرانید. این برنامه به کودک احساس امنیت می دهد و نمی گذارد که دلتنگی و احساسات منفی وی روی هم انباشته شود و به یاس ، افسردگی و بدرفتاری بیانجامد.

برای تعیین این وقت ویژه ساعتی از روز را انتخاب کنید که همیشه آزاد باشد و بتوانید بدون مزاحمت کارهای دیگر با آسودگی با کودک همراه باشید. برای بیشتر والدین مدت این برنامه نزدیک نیم ساعت است و اگر وقت شما خیلی محدود و مشغله تان خیلی زیاد است میتوانید آن را کوتاه تر کنید.

در طول این مدت اگر نوزاد در خواب نباشد او را به شخص دیگری بسپارید و به تلفن جواب ندهید و خود را کاملا در اختیار کودک قرار دهید.

به کودک بفهمانید که با وجود مشغله زیاد و با این که نوزاد هم به رسیدگی و توجه زیادی نیاز دارد او را دوست دارید و میخواهید او را خوشحال و راضی نگه دارید.

در ساعت ویژه به کودک خود اجازه دهید تا او نوع بازی و سرگرمی را انتخاب کند. این امر اثر مهمی در رشد شخصیت و اعتماد به نفس کودک دارد.معمولا کودک بازی و فعالیتی را انتخاب می کند که به آن علاقه دارد و می فهمد که با گوش کردن به حرف والدین میتواند از بازی خود لذت ببرد.

اگر کودک از شما بخواهد که تماشاچی بازی او باشید یا نقش قهرمان مورد علاقه او را بازی کنید تعجب نکنید. ممکن است او بخواهد در اتاق خود بماند یا کنار شما به بازی مشغول شود. اگر او نوع بازی و سرگرمی را تعیین می کند تنها وقتی او را محدود کنید که یک بازی خطرناک یا طولانی و غیرعملی را انتخاب کرده است که در آن شرایط و مدت کوتاه نمیتوان آن را انجام داد.

پس از تمام شدن ساعت ویژه به او بگویید که وقت بازی تمام شده است و برای بازی بعدی باید منتظر روز بعد بماند. اگر کودک می خواهد پس از تمام شدن وقت ویژه به تنهایی بازی را ادامه دهد مانع او نشوید اما خودتان بای او را ترک کنید تا او نیز نظم و ترتیب را یاد بگیرد.

او باید بداند که ساعت ویژه وقت معینی است و نمیتواند خارج از این برنامه و بی موقع به سراغ پدر و مادر بیاید و انتظار بازی کردن داشته باشد.

اگر کار زیادی دارید و نمیتوانید برنامه بازی خصوصی را هر روز برای او در نظر بگیرید بهتر است این فرصت ویژه را به جای هر روز به یک روز در میان یا هر سه روز یک بار کاهش دهید. اگر این برنامه هم برایتان عملی نیست باید بدانید که برای خود مسئولیت و گرفتاری زیادی درست کرده اید!