سن دندان درآوردن نوزاد، چه قاعده ای دارد؟

سن دندان درآوردن در نوزادان متفاوت است. بعضی از کودکان زودتر و بعضی دیرتر دندان در می آورند.

اما معمولا اولین دندان شیری در سن ۶ ماهگی در می آید و تا حدود ۲/۵ سالگی کودک بتدریج دارای ۲۰ دندان شیری می شود و به طور معمول، ابتدا دندان های پیشین تحتانی و پس از آن دندان های پیشین فوقانی در خواهد آمد در صورتی که کودک تا یک سالگی دندان در نیاورد نیازمند بررسی است و باید به پزشک معرفی گردد.

قبل و به هنگام در اوردن هر دندان، علایمی نظیر ابریزش از دهان، گاز گرفتن و جویدن اشیا و گاه تغییر خلق و خوی کودک مشاهده می شود.

در بین مردم مرسوم است که سرماخوردگی، اسهال و هر نوع تبی را به دندان درآوردن نسبت می دهند که البته این اعتقاد صحیح نیست و هر چند در هنگام دندان در آوردن خلق و حال مزاجی کودک اندکی تغییر می کند ولی نسبت دادن این بیماری ها به دندان در آوردن طفل درست نمی باشد.

نکته دیگر اینکه معمولا مادران وسایلی برای گاز گرفتن در اختیار کودکان قرار می دهند که اصطلاحا به آن «دندان گیر» می گویند. در این مورد اولا باید در انتخاب آن دقت شود تا مواد و رنگ آنها از موادی که برای سلامتی زیان آور است نباشد و ثانیا باید در نظافت آن دقت نمود تا باعث ایجاد بیماری در نوزاد نگردد.

بهتر است در هنگام دندان درآوردن برای رفع خارش لثه ها نان برشته در اختیار طفل گذاشته شود. در این صورت طفل کم کم به خوردن غذاهای جامد نیز عادت خواهد کرد.

مسأله دیگر مصرف داروها در هنگام دندان در آوردن و نیز قبل از ۶ سالگی است. قطره آهن که به عنوان مکمل به کودک داده می شود اگر به درستی مصرف نگردد می تواند باعث سیاه شدن دندان ها گردد. قطره را باید در عقب زبان کودک ریخت تا با دندان ها تماس نداشته باشد و بعد از مصرف آن باید به طفل آب داده شود و دندان های او پاک گردد.

داروهایی مثل تتراسیکلین نیز در سن قبل از ۸ سالگی می تواند باعث رنگ گرفتگی دندان ها شود. بنابراین باید به والدین آموزش داده شود از مصرف خودسرانه داروها خودداری کنند.

بهداشت دندان های کودک: توجه به تغذیه کودک یکی از اصول مهم سلامت دندان ها است. باید دقت نمود در تغذیه کودک مواد لازم و کافی برای تشکیل دندان های سالم وجود داشته باشد.

موادی چون کلسیم، فسفر و ویتامین های A و D برای تشکیل دندان ها ضروری هستند. این مواد در غذاهایی نظیر شیر، تخم مرغ، سبزیجات و میوه ها وجود دارد و باید در برنامه غذایی مادران شیرده وجود داشته باشد و هنگامی که طفل به غذا خوردن می افتد این مواد در غذای روزانه او موجود باشد.

نکته دیگر در مورد تغذیه کودک پرهیز از مصرف بی رویه مواد قندی خصوصا در بین وعده های غذایی است. موادی نظیر شکلات و نظایر آن باعث پوسیدگی دندان ها می شوند.

تغذیه کودک با بطری خصوصا با آب قند و مواد شیرین باعث پوسیدگی دندان ها می شود. پوسیدگی دندان ها بخصوص در میان کودکانی که به خوابیدن با بطری عادت داده شده اند به فراوانی دیده می شود.