تربیت صحیح کودکان، این شما و این مشکلات

تربیت کردن کودکان کار سختی است ولی وقتی آنها به مدرسه می روند این کار کمی برای والدین آسان تر می شود.

تربیت کردن کودکان کار سختی است ولی وقتی آنها به مدرسه می روند این کار کمی برای والدین آسان تر می شود. کودکان شش تا نه ساله مرتب بایدها و نبایدهای بسیاری را از والدینشان شنیده اند. در این دوران معمولا رفتارهای بهتری از آنها دیده میشود.

وقتی آنها بزرگ تر می شوند بیشتر به کارهایشان فکر میکنند و شما دیگر مجبور نیستید مدام به آنها تذکر دهید که چه کاری خوب است و چه کاری بد. آنها رد این دوران منطقی تر رفتار می کنند و به حرف های شما بیشتر گوش میکنند.

کودک در این سنین به احساسات دیگران توجه می کند و در میان جمع رفتار بهتری دارد و راحت تر وسایلش را در اختیار دیگران قرار می دهد. البته در این دوران نیز والدین هنوز باید به کارشان در تربیت کودک ادامه دهند.

در این دوران والدین باید به فرزندشان یاد بدهند که به رفتارهای بدشان فکر کنند و دیگر کارهای بدشان را تکرار نکنند . وظیفه ی والدین در این دوران این است که حد و مرزهای کودک را برای او مشخص کنند. متاسفانه بعضی از والدین به رفتارهای بد فرزندشان توجه کافی ندارند.

آنها یا مشغله ی زیادی دارند و یا وقتی می بینند کودک به حرف هایشان گوش نمی کند تسلیم او میشوند. بعضی از والدین نیز فکر میکنند اگر برای تربیت کودکشان زیاد به او فشار بیاورند ، او عصبانی میشود و آنها دیگر نمیتوانند کودک را کنترل کنند.

اگر والدین حد و مرزهای کودک را برای او مشخص نکنند ، کودک هر روز بدتر میشود و رفتارهای بدش را بیشتر تکرار میکند. وقتی او می بیند که خیلی راحت میتواند به خواسته های خودش برسد و شما کاری با او ندارید به کارهای بدش ادامه خواهد داد.

مادران باید حد و مرزهایی برای کودکشان در نظر بگیرند. کودک باید خوب و بد را تشخیص دهد و بداند اگر کار بدی انجام دهد عاقبت بدی در انتظارش خواهد بود. ضرورتی ندارد که همیشه کودک را به خاطر کار بدی که انجام داده تنبیه کنید.

معمولا کودکان به خاطر کار بدشان احساس شرمندگی می کنند و از شما معذرت خواهی میکنند. این کار باعث می شود که کودک دیگر کار بدش را تکرار نکند. وقتی کودکتان به خاطر کار بدش معذرت خواهی میکند ، به او بگویید که دیگر نباید آن کار را تکرار کند.

متناسب با کار بدی که کودک انجام داده ، عکس العمل شما نیز باید تغییر کند. مثلا اگر او دوستش را کتک زده و از شما معذرت خواهی کرده اما دوباره به این کار ادامه داده است نباید به او اجازه دهید که بعد از مدرسه با دوستانش بازی کند.

معمولا مادران خوب می دانند که با چه روشی بهتر میتوانند فرزندشان را تربیت کنند. محرومیت میتواند یکی از روش های مناسب برای تربیت فرزندان باشد.

بچه ها را باید تهدید کرد. بعضی از بچه ها وقتی مدتی در اتاقشان تنها بمانند به حرف های شما گوش میکنند. علی رغم این مسئله هنوز بعضی از والدین مثل پدر و مادر خودشان با بچه ها رفتار میکنند و آنها را کتک میزنند. پدر و مادرها فکر میکنند که خودشان با کتک خوردن تربیت شده اند ، بنابراین اگر فرزندشان را کتک بزنند او نیز تربیت میشود.

فقط کافی است آنها به دوران کودکی خودشان و وقتی کتک می خوردند ، فکر کنند تا به خاطر بیاورند که چقدر شرمنده میشدند و چقدر از دست والدینشان عصبانی میشوند . آنها نباید فرزندشان را کتک بزنند و مثل والدینشان با فرزندشان رفتار کنند.

تربیت کردن کودکان نباید با خشونت یا آسان گیری زیاد همراه باشد. خشونت و یا کتک زدن کودک باعث میشود کودکان عصبانی و خشن شوند. وقتی کودکی را کتک می زنید او به خاطر کار بدش شرمنده نمیشود و سعی نمی کند دیگر آن کار را تکرار نکند ، بلکه به این فکر میکند که شما چقدر بی انصاف هستید که او را کتک می زنید.

از سوی دیگر آسان گیری بیش از حد اصلا درست نیست . اگر کودک مار بدی انجام دهد ، یک معذرت خواهی ساده کافی نیست. شما نباید همیشه خیلی زود فرزندتان را به خاطر کار بدی که انجام داده ببخشید و به او اجازه دهید همیشه از شما باج بگیرید .

گاهی اوقات علت بد رفتاری کودکان این است که میخواهند جلب توجه کنند تا شما بیشتر به حرف های آنها گوش کنید. کودکی که احساس می کند والدینش به او توجه کافی ندارند ، سعی میکنند با رفتارهای بدش برای شما جلب توجه کند.

گاهی شما درگیر مسایل خانوادگی ، شغلی و یا مشکلات دیگر هستید و به او توجه کافی ندارید . در این صورت ممکن است کودکتان بیشتر با خواهر یا برادرش دعوا کند تا توجه شما را به خودش جلب کند. کودک در این شرایط عصبانیت و خشم خودش را سر خواهر با برادرش تخلیه میکند.

گاهی نیز کودکان به خاطر مشکلاتی که در مدرسه دارند و احساس ناامنی و عصبانیت ، دست به انجام کارهای بد می زنند. در این شرایط بهتر است با معلم او حرف بزنید و از او بخواهید بیشتر فرزندتان را تشویق کند و خودتان نیز بر کارهای او بیشتر نظارت کنید.

باید ببینید که علت بدرفتاری های کودکتان چیست چون در غیر این صورت نمیتوانید ریشه ی اصلی مشکل او را برطرف کنید. اگر به علت اصلی مشکلات فرزندتان پی ببرید بیشتر می توانید به او کمک کنید و شاهد تغییرات بیشتری در رفتار او خواهید بود.

کودکتان شاید در خانواده و یا در مدرسه با دوستانشان مشکل داشته باشد. اگر به خاطر کارهای بد فرزندتان از دست او عصبانی هستید ، او را محدود کنید و با او حرف هم بزنید.

وقتی کودک با شما درباره ی مشکلاتش حرف می زند ، راحت تر میتوانید علت بدرفتاری های او را درک کنید. کودکتان را به انجام کارهای درست و خوب تشویق کنید و بیش از حد سخت گیری نکنید.

اگر می ترسید که دیگران فکر کنند کودک شما بی تربیت است ، بدانید که اگر او در خانه درست رفتار کند، جلوی دیگران نیز آبروی شما را حفظ خواهد کرد. معمولا بچه ها خیلی با هم دچار مشکل نمیشوند و یا اگر مشکلی با هم پیدا کنند زود آن را حل کرده و با هم آشتی میکنند ، ولی بیشتر مشکلات بین والدین و فرزنان به وجود می آید.

بچه ها به همان روشی که با والدینشان رفتار می کنند ، با دیگران برخورد نمی کنند. مثلا وقتی فرزند شما به شما می گوید که خیلی بد هستید ، احتمال این که این جمله را به معلمش هم بگوید خیلی کم است.

درست تربیت کردن کودک بسیار مشکل است. اگر نمی دانید باید با فرزندتان چگونه رفتار کنید ، از مشاوران یا کتاب های آموزشی که در این زمینه نوشته شده است کمک بگیرید. با این وجود میتوانید راه درست را از راه نادرست تشخیص داده و کودکتان را درست تربیت کنید.