تخلیه انرژی کودکان، چگونه؟

از وسایل و ابزار مهم برای تربیت کودکان پر انرژی و فعال تخلیه ی بارهایی است که گهگاه در جسم و جان او انباشته می شود و نمیگذارد این بارها یک جا گرد آید مگر اینکه بخواهد برای رهایی از آنها به یک اقدام قهرمانانه و جدی دست بزند.
کودکان با سرزندگی و نشاط خاص و هیجانات دوران کودکی دوم میل به بازی دارند و هیجان به قهرمان شدن در آنان بسیار است. زیرا جان و بدن آنان پر از بارهای مختلفی است که روزانه از طریق تغذیه ، فیلم و پیرامون کسب میشود.
بنابراین جدا ساختن آنها امری طبیعی و فطری است و تا هنگامی که کودکان دارای فطرتی سالم هستند و لطمه ی روحی و جسمی ندیده اند بدون هیچ رنجی همیشه این بارگیری و تخلیه ادامه می یابد و نشانه ی سلامتی و تندرستی آنان است.
والدین و مربیان باید در تخلیه ی نیروهای جسمی و روحی کودک او را یاری دهند و آنها را در راه کارهای مثبت و خلاق به کار گیرند تا در راه سازندگی مصرف نمایند. اما اگر این نیروهای بی مصرف در جایی انباشته شود روح کودک را به خطر می اندازد.
زیرا اگر نیروهای جسمی و روحی کودک برای مدت زیادی بدون هدف و عملی مشخص در یک جا جمع شوند و فعال گردند به وجود او آسیب می رسانند.بسیاری از امراض کودکان و نوجوانان از همین عدم توجه به نیروهای کودکان سرچشمه میگیرد.
زیرا نیروها به علت عدم استفاده در یک جا انبار شده در راه طبیعی خود بکار برده نشده و موجب می شوند که کودک علاوه بر پرخاشگری موجودی عاطل و باطل شده نابهنجار یا بی مصرف یا دورو و گوشه گیر گردد.
در این صورت شیطان در مخیله او راه پیدا میکند و وی را به سوی نادرستی راهنمایی می نماید. اما اگر نیروهای اضافی به وسیله ی والدین و مربیان به موقع شناخته و در راه درست به کار گرفته شوند از کودک نابغه ای می سازد که موجب تحسین همگان گردد.
در سال 1350 در دانشگاه سوربن فرانسه دیدم که سالنهای متعددی از کیسه های مشت زنی یا وسایل دیگر برای تخلیه ی نیروی اضافی جوانان وجود دارد. کودکان با صرف بازی های پر تحرک از قبیل والیبال ، فوتبال ، شنا و... تخلیه ی نیروی جسمانی میکنند و از راه بازی های شطرنج و بازی های فکری تقویت و تخلیه ی هوشی نموده و از طریق گوناگون خود را برای مقابله با پیش آمدهای احتمالی آماده میسازند.
یا در سال ۱۳۵۶ در دانشگاه بین المللی الازهر بودم دیدم که سالنهای متعدد ورزشی جسمی و روحی به تعلیم مربیان پرورشی جوانان می پردازد و در سال ۱۳۵۴ در دانشگاه کمبریج انگلستان از دانشکده ای دیدن کردم که تنها مربیان تخلیه ی نیروی جوان تربیت میکرد.
این امور در دنیا جزو برنامه های اساسی دولتها و خانواده ها قرار گرفته است که باید در کشور ما در قالب ایام فراغت مورد توجه همگانی قرار گیرد و والدین و مربیان با دادن مسئولیت های جسمی از قبیل بازی های گوناگون یا کار در منزل و اداره و یا سپردن اعمالی از قبیل ایثار ، محبت ، گذشت ، دوستی و... که جنبه ی روحی دارد ضمن تخلیه نیروهای نهفته و مضر کودک او را نسبت به تولید و سازندگی و ایجاد آفرینش کمک نمایند.