رابطه پدر با نوزاد، چگونه است؟

عکس العمل مرد در مقابل حاملگی زنش ، مجموعه ای از احساسات گوناگون است : مثلا محافظت کردن از زنش، انتخاب کردن از این ازدواج و مباهات کردن از مردانگی خودش (مردان از این قضیه همبثه نگرانند) ، و بالاخره پیش بینی لذائذ داشتن باش فرزند ، ولی در عین حالی طور پنهانی احساسات مخالف نیت ممکن است در پدر بوجود آید مثلا ترس از اینکه تمام توجه مایر از پدر نوزاد معطوف خواهد شد (همانطور که حاملگی مادر ممکن است به سلب توجه او از فرزندان دیگر شود و موجبات افسردگی و حادت فرزندان را فراهم نماید) که طبیعتا موجب عکس العمل هائی در مرد میشود از قبیل رنجور من از زنش و دیر آمین شبها بمنزل وسرف بیشتر اوقات با دوستانش ومصاحبت با زنان دیگر، بدبختانه هیچکدام از این عکی السلعا ، زنی که در مراحل باس احتیاج مبرمی به پیشنهاد و ماست او دارد کمکی نخواهند کرد.
پدر، خصوصا در مورد اولین فرزندش در روزهای نخستین بیمارستانی، حس میکند که کاملا تنها مانده است زیرا زنش را به بیمارستان برده که در آنجا چندین نوع مردم باو کمک میکنند و دیگر موجود شوهر احتیاجی نیت. پدر ساعات متوالی در اطاق انتظاره خود را سرگرم خواندن روزنامه و مجلات میکند و یا اینکه بمنزل، که اکنون با نبودن زنش بیار تها و متروکه شده است، میرود . جای شگنی نیست که پدر در این مواقع به پیاله فروشی برود وشرویی بخورد یا اینکه در اداره ای که کار میکند بنحوی از انحاء خویش را مشغول سازد لیکن بچکدام از اینها بر رفع تنهانی او موثر واقع شده کماکان احساس تنهایی و دلتنگی می نماید، موقعی که پدر به بیمارستان برای عبادت زن و نوازش میرود و اولیای بیمارستان با او نه بعنوان پدر و رئیس خانواده بلکه بعنوان یک ویزیتور حق عیادت دارد رفتار میکنند (شکل شمار دیت) . هنگامیکه بر قصد مراجعت با خانواده اش را از بیمارستان کنترل دارد تمام فر مادر (یا اگر مادر برگ و دیگران از حضور داد داشته باشند) به توجه از نوزاد می باشد ونقش پدر فقط مانند باربر است. البته پد ر انتظار احترامات زیادی دارد ولی با آن ترتیب طبیتحسر خواهد کرد که در خانواده اهمیت کمتر و مقام کوچکتری پیدا کرده است النا احساس تنهائی و یاس میکند.

موقعیت پدر در هفته اول در منزل
پدر نبایستی از اینکه گاهگاهی چنین افکار متفاوتی نسبت زن و فرزندش ، چه در دوره بیمارستانی و چه در منزل بار تعارض میشود ناراحت شود زیرا ناراحتی و انقلاب فکری ژنش براهویت از اوست بدلیل اینکه زنش تقریبا از یک نوع عمل جراحی گنعت و تغییرات شدی شدیدی بر او آغاز شده است لذا خسویا بر بچه اول نمی تواند انوریتانی خود جلوگیری شایند بعلاوه سرپرستی و تغذیه طنل لیث زید مرتضعیف روحیه او شده است لینا سر این مواقع احتیاج مبرمی بکمک و توجه شوهرش دارد تا با خیال راحتتر و اطمینان بیشتریه بمراقبت باز طفل بپردازد. این کمک و توجه شوهرانه باید هم جمی باشدان قبیل همکاری در مراقبت از بچه و کارهای خانه ، وهم رومی، مانند شکیبائی، قدردانی مهربانی و در موقعیت زن و منزل, همچنین شوهر بایستی بداند که ممکن است زتشی پلت خستگی مفرط روزانه و مریشانی اموال ، حال و حوصله قدردانی از زحمات شوهرش را نداشته باشد و حتی ممکن است برعکس حال شوهر می تواند و بایستی با درک موقعیت و داشتن شکیبائی، کمک و محبتش را نسبت پرش با اشتیاق واغری ادامه داده پاو تلى ودلداری زیادی بدهد.

روابط پدر و نوزاد
بعضی از پدران به علت تربیت اولیه خود چنین میپندارند که مراقبت و پرستاری فرزندان مطلقا از وظائف مادران است معذالک چنین مردانی می تواند در عین حال بدران سمیمی و خونگر می باشند. میدانیم که صمیمیت و رفاقت پیر نسبت بفرزندانش اثرات فوق العاده زیادی بر روحیه بچه ها در تمام طول مدت زندگی آنها خواهد داشت. بهترین نقطه شروع ایجاد چنین روابط صمیمی و محبت آمیز از ابتدای تولد طفل خواهد بود زیرا اولا کار پیر ساده تر شده، ثانیا پیر شانه شانه مادر طرز تغذیه و مراقبت و تربیت لفل را فرا میگیرد. اگر فی المثل پدر تمام اینکارها را برای مدت دو سال اول بمادر واگذارد. مادر طبیعه و بالاجبار بسیاری از اسود بچه داری را خواهد آموخت و آنوئت ورود پدر تاشی در این مسیر که بعد از دو ساله سبب سرافکندگی و شرمندگی او خواهد شد.
البته من نمی گویم که پدر باید اندازه مادر در شیر دادن به بچه و تموینی کهنهای او کمک کند ولی لازم است که پدر گاهگاهی از اینکارها هم بنماید. فی المثل شبر داین طفل را در روزهای تعطیل بعهده بگیرد و یا اگر مادر خیلی خسته است وچه هم عادت دارد که ساعت دو بعد از نیمه شب یک بطری شیر بخورد، ممکن است پسر باینکار اقدام نماید تا هم مادر رفع خستگی نماید و هم پدر در تغذیه طفل شرکت کرده باشد و یا در موقع رفتن پیش طبیب اطفال، خوبت که پدر هم اگر می تواند همراه مادر بمطب دکتر برودتا بسیاری از مسائلی را که مادر فراموش میکند پا متوجه لیته یاطبیب در میان بگذاره و دستور اخذ نماید ، جای شک نیست که طبیب هم از این عمل پیار مبرور و شادمان خواهد شد. ناگفته نماند که پیرانی هتل که از این نوع افکار اسهامی چندش و ناراحتی میکنند و البته در این صورت صلاح نیست که چنین پیرانی رانزور وادار بکار پرستاری و مراقبت از طفل کرد. این مردان معتقدند که رفتی لعل قبری بزرگتر شد و شباهت بیشتری بآدمیزاد پیدا کرده بر تربیت آنها شرکت خواهند کرد. همچنین این نکته را نیز در نظر داشته باشید که بعضی دیگر از مردان بملت خجالت کشیدن از انجام دادن کارهای منزل و خانه، فقط احتیاج مختصری به تشویق و ترغیب دارند و گله و شکایت هم از او بنماید.