اثر انگشت جنین در چند ماهگی شکل میگیرد؟

منحصر به فرد بودن اثر انگشت (برجستگی‌ها یا خطوط لایه اپیدرم پوست) بیش از دو هزار سال پیش تشخیص داده شده است. اثر انگشتان بیش از دو هزار سال پیش از نظر علمی بررسی شده‌اند. اما، علی رغم دانش تجربی و عملی فراوان در این زمینه، هنوز هیچ توضیح قابل قبولی درمورد نحوه‌ی شکل‌گیری خطوط روی انگشتان، کف دست‌ها و کف پاها ارائه نشده است. نتایج مطالعات گسترده‌ی انجام شده در این زمینه نشان داده‌اند که الگوهای موجود روی انگشتان در اثر بی ثباتی چروک‌های سلول‌های لایه‌ بازال پوست جنین تشکیل می‌شوند. بررسی معادلات یک دانشمند معروف نشان می‌دهد که جهت ایجاد چروک‌ها، عمود بر جهت فشار روی لایه ی بازال پوست است. این فشار در اثر مقاومت شیارها و چروک‌ها نسبت به رشد لایه بازال و واپس روی لایه‌های کف دست و پا در طول مرحله‌ی شکل گیری خطوط به وجود می‌آیند.

شکل گیری اثر انگشت جنین
معمولا انجام رفتارهای مجرمانه در کودکی نکوهش شده است. اما توانایی دستگیری دزد ریشه در تکامل جنین در رحم مادر دارد. تا هفته هفدهم بارداری، اثر انگشتان جنین کاملا شکل گرفته و قابل مشاهده است. منحصر به فرد بودن بودن اثر انگشتان دو هزار سال است که تشخیص داده شده و دو قرن است که مطالعاتی روی اثر انگشتان در حال انجام است. اما محققان هنوز نتوانسته‌اند نحوه‌ی شکل‌گیری اثر انگشتان را توضیح دهند.
هرچند دانشمندان موافقند که اثر انگشتان از حدود هفته‌ی دهم بارداری شروع شده و تا آخر ماه چهارم کامل می‌شوند، اما هیچ کس از فرآیند دقیق شکل‌گیری اثر انگشتان آگاه نیست. یک تئوری می‌گوید که لایه‌ میانی پوست، که لایه‌ی بازال نامیده می‌شود، بین لایه‌ی درونی (درم) و لایه‌ی بیرونی (اپیدرم) قرار دارد. زمانی که لایه‌ی بازال که رشد سریع‌تری دارد بر لایه‌های مجاور خود فشار وارد می‌کند، این فشار باعث چروکیدگی و خمیدگی پوست و تشکیل چین‌هایی از لایه‌ی اپیدرم روی لایه‌ی درم و ایجاد طرح‌های پیچیده‌ای روی انگشتان می‌گردد. گفته می‌شود که اعصاب نیز در ایجاد این الگوها نقش مهمی دارند زیرا دانشمندان فرضیه‌ای دارند که می‌گوید منشا فشارهای وارده به لایه اپیدرم، اعصاب هستند. جالب است بدانید از آنجا که الگوهای انگشتان در قسمت مشترک بین لایه درم و اپیدرم شکل گرفته‌اند، تقریبا دائمی بوده و با ایجاد آسیب‌ها و جراحت‌های پوستی تغییر نمی‌کنند.

بازسازی اثر انگشت
خطوط روی انگشتان به پوسیدگی و سایش حساس هستند. معمولا کار با سنگ آهک نمونه‌ای از یک فعالیت تکراری است که اثر انگشتان را از بین برده و باعث می‌شود نتوان از اثر انگشتان برای شناسایی اشخاص استفاده کرد. همچنین برخی از افراد (مثل مجرمان) عمدا با استفاده از اسید یا سوزاندن با آتش اثر انگشتان خود را از بین می‌برند. در حقیقت، افراد مبتلا به سرطان که به وسیله یکی از انواع شیمی درمانی، درمان می‌شوند نیز موقتا اثر انگشتان خود را از دست می‌دهند. در فرآیندی به نام اریتم آکرال ناشی از شیمی درمانی، ماده‌ی شیمیایی کاپیتیباتین باعث ایجاد ورم‌های دردناک و لایه برداری پوست کف دست‌ها و پاها شده و پوست و اثر انگشتان را از بین می‌برد. با این حال، در اکثر موارد از آنجا که اثر انگشتان در لایه‌های عمیق‌تر پوست شکل گرفته‌اند، زمانی که شرایط ساینده، سوزاننده یا گرما برطرف شوند، اثر انگشتان دوباره به وجود می‌آیند.

علائم اولیه‌ فشار
الگوهای روی انگشتاناثر انگشتان سه شکل مجزا دارند: کمان‌ها، حلقه‌ها، مارپیچ‌ها. دانشمندان دریافته‌اند که ایجاد الگوهای روی انگشتان مستلزم اعمال فشار به لایه‌ی میانی پوست که لایه بازال نامیده می‌شود، است. در جنین، لایه‌ی بازال سریع‌تر از لایه‌های مجاور (یعنی لایه‌ی اپیدرم که لایه‌ی خارجی و لایه‌ی درم که لایه‌ی داخلی است) رشد می‌کند. لایه‌ی بازال در چند جهت خم شده و چین می‌خورد و باعث تشکیل اشکال پیچیده می‌گردد. فشار بر روی لبه‌های پوست، از جمله ناخن‌ها و بند انگشتان و همچنین اطراف لایه‌های چروک نوک انگشتان وارد می‌شود. این چین و چروک‌ها باعث ایجاد الگوهای اثر انگشتان در آینده می‌شوند که در هفته‌های بعد روی سطح پوست قابل مشاهده خواهند بود. از آنجا که فرم اثر انگشت در زیر سطح پوست تشکیل می‌شود، آسیب‌ها و جراحات سطحی نمی‌توانند آنها را از بین ببرند. اما چگونگی حفظ الگوی اثر انگشتان در طول رشد جنین هنوز معلوم نیست.

عجایب پوست دست‌ها و انگشتان
اثر انگشتان برای دانشمندان عجیب هستند. در حقیقت، کف دست‌ها به نحو اسرار آمیزی از چندین نظر با دیگر قسمت‌های بدن تفاوت دارند. نه تنها اثر انگشتان فقط روی کف دست هستند و هیچ جای دیگری از پوست نیستند، بلکه پوست کف دست ضخیم‌ترین پوست نیز بوده، غدد عرق بیشتری داشته و هیچ فولیکول مویی ندارد. ممکن است همین فرآیند چروکیدگی مسئول تشکیل شیارهای مغز، برخی از قسمت‌های چشم، و حتی فولیکول‌های مو (هر چند این مورد فقط یک حدس است) نیز باشد. بسیاری از طرح‌های موجود در طبیعت نیز از نظر علم ریاضی شبیه به اثر انگشتان هستند. موج‌های روی تپه‌های شنی، خطوط روی ماهی گرمسیری، و الگوهای انتقال مایع چند نمونه از این طرح‌ها هستند. یک نمونه‌ی مشابه که به نام مسیر تاوه‌ای فون‌کارمان معروف است، زمانی اتفاق می‌افتد که جریان هوا یا مایع در جهات مخالف حرکت کنند. این فرآیند باعث ایجاد ابرهای پیچیده و حلقوی می‌شود. در حشرات انرژی تولید شده توسط بال‌های حشره از مسیرهای تاوه‌ای فون‌کارمان در بال‌ها، برای افزایش سرعت و مانورپذیری استفاده می‌شود. الگوهای مخالف همه توسط مکانیسم یکسانی ایجاد نشده‌اند اما می‌توان آنها را با معادلات مشابه توضیح داد. به همین دلیل تعیین یک مکانیسم فیزیکی برای هر الگو کار سختی است، مخصوصا زمانی که صحبت از الگوهای زیستی و بسیار پیچیده باشد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که در برخی از این شرایط ناپایداری‌های مکانیکی وجود داد. به علاوه، اخیرا بحثی در مورد اینکه آیا اثر انگشتان باید هنوز هم در دادگاه به عنوان مدرک مورد استفاده قرار گیرد یا خیر مطرح شده است.

علل عدم وجود اثر انگشت در فرد
آسیب دائمی
در برخی موارد، آسیب وارد شده به نوک انگشت، لایه‌های عمیقی که پوست در آنجا تولید می‌شود را نیز تحت تاثیر قرار داده و باعث ایجاد تغییرات دائمی در اثر انگشت می‌شود. با این حال متخصصین می‌گویند آسیب ایجاد شده (در اثر سوختگی یا بریدگی) را می‌توان برای همیشه اثر انگشت شخص دانست. به علاوه، شیارها و خطوط اثر انگشت با افزایش سن ضخیم‌تر و کوتاه‌تر می‌شوند، و به همین دلیل تشخیص اثر انگشت افراد مسن سخت است.
فقدان اثر انگشت (به دلایل ژنتیکی)
سه عامل ژنتیکی وجود دارند که باعث فقدان اثر انگشت در فرد می‌شوند.
سندروم ناگلی (NFJS) و بیماری دی‌پی‌آر(DPR)
سندروم ناگلی و بیماری دی‌پی‌آر هر کدام علائم متفاوتی از جمله ‌هایپر پیگمنتیشن (تیرگی پوست)، تعریق غیر طبیعی، نابهنجاری موها، دندان‌ها و پوست، و فقدان اثر انگشت را دارند. هر دو بیماری در اثر جهش ژن مربوط به کراتین و خود تخریبی سلول که در لایه‌ی بازال پوست اتفاق می‌افتد ایجاد می‌شوند.
آدرماتوگلیفیا
افراد مبتلا به آدرماتوگلیفیا، بر خلاف مبتلایان به سندروم ناگلی و بیماری دی‌ پی‌ آر هیچ علامتی به جز فقدان اثر انگشت ندارند. آدرماتوگلیفیا که در ابتدا به عنوان یک بحث آزار دهنده برای مبارزه با مهاجرت بین مرزها مطرح بود، امروزه گاهی به نام بیماری تاخیر مهاجرت شناخته می‌شود. با شیوع این بیماری در خانواده‌ها، دانشمندان متوجه شدند که جهشی در یک ژن پروتئینی خاص، به نام ژن SMACRADI عامل این بیماری است زیرا این ژن نقش مهمی در بازسازی ساختار هتروکروماتین و انتشار الگوهای اپی ژنتیک دارد.
شناسایی اثر انگشت
تصاویر اثر انگشت که توسط بازپرسان صحنه‌های جنایی پس از استفاده از پودر یا یک ماده شیمیایی تشخیص داده می‌شود را اثر انگشت نهفته می‌نامند. این اثر انگشت که از روغن و عرق موجود روی دست، بین نوک انگشت و یک سطح ایجاد می‌شود، معمولا برای تشخیص مجرم استفاده می‌گردد. با این حال، برخلاف آنچه معمولا در فیلم‌های هالیوودی نمایش داده می‌شود، استفاده از اثر انگشت نهفته به عنوان مدرک کاملا دور از خطا نیست و عوامل بسیاری باعث تشخیص نادرست می‌شوند. اولا، هیچ دو اثر انگشتی کاملا شبیه یکدیگر نیستند. ثانیا، اثر انگشت نهفته که از صحنه‌ی جرم تهیه می‌شود معمولا کیفیت خوبی نداشته و ناقص، دارای لکه، یا آلوده است. ثالثا، در برخی مواقع، افراد آنقدر درگیر موارد دیگر هستند که ممکن است در تهیه اثر انگشت اشتباه کنند.

حقایق دیگر
اثر انگشت آنقدر با دوام است که اغلب برای شناسایی افراد مرده نیز استفاده می‌شود. همان طور که یک متخصص انگشت نگاری گفته است: "اگر دستی در آب پیدا شود خواهید دید که لایه‌ی اپیدرم پوست مانند یک دستکش در حال جدا شدن است …. من لایه‌ی اپیدرم را بریده و دست خود را به جای بقیه ی دست قرار داده و انگشت نگاری می‌کنم." در حقیقت، در سال ۲۰۱۲، انگشت یک انسان که در شکم یک ماهی پیدا شده بود (با استفاده از اثر انگشت او) ردیابی شده و مشخص شد که انگشت متعلق به فردی از ایالت آیداهو بوده که چندین ماه قبل در یک حادثه‌ی ویک بوردینگ انگشت خود را از دست داده بود.
گوریل‌ها، شامپانزه‌ها و کوالاها نیز اثر انگشت دارند، و این حقیقت باعث شد برخی از متخصصین تصور کنند که این ویژگی برای تسهیل درک و ایجاد توانایی تنظیم فشار و حرکت دقیق در حیوان قرار داده شده است.