کودک شاد من، اقتضای طبیعتش این است؟

به نظر می‌رسد که بعضی از بچه‌ها حتی پس از پایین افتادن از یک درخت یا زمین خوردن شدید هم شاد هستند و باز می‌خندند، درحالی‌که بچه‌های دیگر حتی اگر بستنی محبوب آنها، این بار کمی آبکی و شل‌تر از همیشه باشد هم غرق غم و اندوه می‌شوند. اما آیا برخی بچه‌ها خوشحال و برخی از اول غمگین به دنیا می‌آیند؟ در این مطلب می‌توانید با نکاتی علمی در این مورد آشنا شوید.

آیا ممکن است کودک من به طور ذاتی شاد یا غمگین باشد؟
بسیاری از دانشمندان و والدین به این سؤال پاسخ مثبت می‌دهند. اما صرف نظر از اینکه فرزند شما در کجای طیف شادی و غم قرار می‌گیرد، آگاهی از خلق و خوی طبیعی او به شما کمک می‌کند تا بهتر بتوانید او را در تبدیل شدن به یک بزرگسال خشنود و شکوفاشده یاری کنید.
کارشناسان تأکید می‌کنند که اگرچه خوشبختی یک حالت روحی است و نه یک ویژگی ذاتی، اما جنبه‌های خاصی از خلق و خوی طبیعی کودک شما، خواه خوش‌بین باشد خواه بدبین، خواه خجالتی و خواه جسور هست که ممکن است در تعیین میزان خوشبختی او نقش داشته باشد و اگرچه دانشمندان نمی‌توانند ژن خوشبختی را به ما نشان دهند یا غدهٔ کج‌خلقی را در مغز مشخص کنند، تحقیقات بسیار زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد خلق و خوی کودک شما، یعنی سبک شخصیتی عاطفی و اجتماعی کودک، به صورت ژنتیکی در مغز او تعیین شده است.

آیا کودکی که زیاد شاد نیست، در آینده افسرده می‌شود؟
اگر اساس ژنتیکی کودک دبستانی شما طوری باشد که همیشه مضطرب است یا به راحتی غمگین شود، آیا این بدان معناست که او یک نوجوان ناشاد و بعد یک بزرگسال افسرده خواهد بود؟ جواب این است؛ اصلاً و ابداً! ضروری است به یاد داشته باشید که رشد دوران کودکی ترکیبی از طبیعت یعنی ذات ما و تربیت یعنی پرورش ماست. بنابراین مسئله این است که آنچه را طبیعت به کودک شما داده است بگیرید و او را طوری پرورش دهید که یک عمر سعادت و شادکامی پیش رو داشته باشد. بنابراین، گرچه خلق و خو توسط طبیعت تعیین می‌شود، اما این بدان معنی نیست که خلق و خوی ذاتی شخص، همیشگی و دائمی است. خلق و خو با تجربه تغییر یافته و اصلاح می‌شود و شما با ترکیب خلق و خوی ذاتی با تجربیات خود به چیزی می‌رسید که کاراکتر یا شخصیت فرد نامیده می‌شود.
کاراکتر کودک شما توسط لوب‌های قدامی مغز یعنی لوب‌های پیشانی کنترل می‌شود و در لوب‌های قدامی است که دانشمندان واقعاً می‌توانند منبع احساسات مثبت و منفی را مشخص کنند. ما احساسات خوب را در سمت چپ قشر قدامی مغز و احساسات بد را در سمت راست آن تجربه می‌کنیم. به نظر می‌رسد افرادی که سرشت شادتری دارند، فعالیت بیشتری در سمت چپ لوب قدامی خود دارند.
نکتهٔ خوب و مثبت دربارهٔ شادی و شادکامی فرزند شما این است که تعادل بین این دو بخش مغز ثابت نیست، یعنی لوب‌های قدامی خود را بر اساس تجربیات فرزندتان شکل می‌دهند. البته، اصلی‌ترین بخش این تجربیات، رابطهٔ فرزندتان با شما خواهد بود. در واقع، رشد و توسعهٔ لوب‌های قدامی دست کم تا اواخر سال‌های نوجوانی ادامه پیدا می‌کند، بنابراین شما زمان زیادی برای کمک به شکل دادن شخصیت و نوع نگرش فرزندتان دارید.