۲۰۵۷۶۰
۷۰۹
۷۰۹
پ

ایجاد عزت نفس در کودکان، کارهای تقویت کننده

راه کارهای فرزند پروری زیادی برای رشد اخلاقی، موفقیت، اعتماد به نفس و عزت نفس بچه ها وجود دارد.

همه ما می خواهیم که فرزندانمان عزت نفس داشته باشند. همه ما مطالبی در مورد چگونگی رشد عزت نفس فرزندانمان شنیده ایم. آنچه که ما گاهی نمی دانیم ، کارهاییست که به واقع به رشد شناخت از خود و عزت نفس کودک آسیب می زند.
وقتی فرزند ما دارای عزت نفس باشد، دنیا فضایی پر از امکانات بی پایان است. داشتن آگاهی و معرفت نسبت به خود که شامل اعتماد به نفس و توانایی تاثیر گذاری بر زندگی خود می باشد، تاثیر قابل توجهی بر احساس خوشبختی در سر تا سر زندگی فرد دارد. اما چطور به فرزندمان کمک کنیم تا این شناخت نسبت به خود را کسب کند و در طول زندگی آن را حفظ کند. کمک برای کسب این ویژگی آنقدر که به نظر می رسد سخت نیست.
راه کارهای فرزند پروری زیادی برای رشد اخلاقی، موفقیت، اعتماد به نفس و عزت نفس بچه ها وجود دارد.
وقتی صحبت از عزت نفس به میان می آید، مسائلی وجود دارند که ما فکر می کنیم اعتماد به نفس و عزت نفس را تقویت می کنند ، اما در واقع نتیجه معکوس دارند. راه حل هایی وجود دارند تا شما از این اشتباهات جلوگیری کنید . در این مقاله ۱۰ مورد مشخص شده که با جلوگیری از ارتکاب آنها اعتماد به نفس کودک را تقویت می کنیم.

به طور مداوم کودک را مورد تعریف و تحسین قرار ندهید
بیشتر ما معمولا این کار را انجام می دهیم، چون بر این باوریم که ستایش و تعریف و تمجید کودک اعتماد به نفس او را بالا می برد. البته که کودکان به بازخورد مثبت ما نیاز دارند، اما سیل عظیم و دائمی جملاتی شبیه به: تو فوق العاده ای، تو یک فوتبالیست بی نظیری و… در جهت رشد اعتماد به نفس کودک کمک نمی کند. در عوض تشویق ها را به سمت کار ویژه ای که فرزندتان انجام می دهد هدایت کنید، صرف نظر از نتیجه. به جای این که بگویید: (( تو یک نقاش بی نظیر هستی. من عاشق این نقاشی زیبای تو هستم. )) بگویید: ((وای، این حسابی رنگارنگ هست. حتما وقت زیادی را برای کشیدنش صرف کردی. بیا بگردیم دنبال یک جایی که آویزانش کنیم، تا بتونیم دائم ببینیمش. ))
توجه کنید که چه تفاوت نامحسوسی وجود دارد؟ شما تلاش کودک را تشویق می کنید. بدون انجام هیچ قضاوتی و این که آیا کاری را که او انجام داده را دوست دارید یا نه؟ فرزند شما این پیام های خانگی را دریافت می کند: من تلاشگر هستم. مادر و پدرم متوجه تلاش های من هستند. شاید فرزند کوچک شما نتواند این پیام ها را به این شیوه بیان کند، اما قلب او آنها را به وسیله ی احساسی که از تشویق ویژه ی شما دریافت می کند به وضوح و روشنی درک خواهد کرد.

هر دقیقه ی بیداری او را به ارکستر تبدیل نکنید
اگر چه که برنامه ریزی برای فعالیت های کودک جهت کک به کسب مهارت های اجتماعی ضروری است . اما این موضوع هم مهم است که فرزندتان زمان هایی را برای بی کاری داشته باشد، تا جستجو و کشف کند که چه تفنن ها و تخیل هایی را دوست دارد. این ها لحظات سکوت هستند، که بچه ها به سمت دستکاری های خودشان می روند. در واقع آنها به جستجو و کشف غرایضی می پردازند که آنها را منحصر به فرد می سازد. اجازه دهید تا فرزندتان علایقی را که به نظر می آید به صورت فطری به سمت آنها کشش دارد را هدایت و حمایت کند.
لازم نیست که کودک همیشه فعالیت های سازمان یافته ای داشته باشد. او می تواند قلعه هایی در جعبه شنی بسازد، یا در زمین بازی صخره نوردی کند که این ها می توانند پاسخ به ندای درونی او باشند. از این فعالیت ها که به این شکل پدیدار می شوند حمایت کنید. در این صورت می توان امیدوار بود که شما یک معمار یا پژوهشگر و یا قهرمان نجات برای آینده پرورش دهید.

نگویید که همه چیز بسیار خوب خواهد شد
به نظر می آید این با هر آنچه که آموخته ایم متناقض باشد، و شاید یک حرکت و تغییر مسیر باشد از شیوه ای که خودمان تربیت شده ایم. قوت قلب دادن از نوع پدر _ مادری (که همه چیز خوب خواهد شد…) بر خلاف تصور، در رشد اعتماد به نفس و عزت نفس کودک مفید نخواهد بود. حقیقت این است که ما نمی توانیم تضمین کنیم که همه چیز در هر شرایط عالی خواهد بود. موضوع مهم این است که به کودک این احساس و اطمینان خاطر را بدهید که شما همیشه برای کمک به او آماده هستید. به او بگویید: ((این واقعا سخت است، متاسفم . دوستانت نمی خواهند با تو بازی کنند. بیا راجع بهش صحبت کنیم. شاید احساس بهتری پیدا کنی. )) در این جا هدف این نیست که همه چیز را برای کودک خوب و قابل قبول جلوه دهید . بلکه مهم این است که به او کمک کنید تا یاد بگیرد چه طور عمل کند و به بهترین شکل از عهده ی شرایط سخت برآید.

در مورد خودتان از موضع ضعف صحبت نکنید
فرزند شما همیشه در حال نگاه کردن و گوش دادن به شماست. او ذهنیتش در مورد کارکرد دنیا را بر اساس رفتاری که از شما نسبت به خودتان میبیند می سازد. او را هدایت کنید ، او با میل و رغبت شما را دنبال خواهد کرد. اگر دوست دارید خودگویی های فرزندتان مشفقانه، مهربان و حاوی اعتماد به نفس باشد، پس نمونه و الگویی همین گونه باشید.

منتظر فرزندتان نمانید
گوش به فرمان و در خدمت کودک بودن راه افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس او نیست. انجام کارهای کودکتان که خودش می تواند آنها را انجام دهد، هیچ کمکی برای رشد احساس کارایی و کارامد بودن به وی نمی کند. هدف ما این است که کودکان مستقلی را پرورش دهیم که می توانند از خودشان مراقبت کنند. بچه ها بیشتر زمانی احساس شایستگی و توانمندی می کنند که بتوانند وظایفشان را انجام دهند و از خودشان مراقبت کنند.

نگویید فراموشش کن
وقتی شرایط سخت و دشوار احساس کودک نسبت به خودش را تهدید و تخریب می کند، گفتن: ((فراموشش کن)) هیچ کمکی برای ایجاد اعتماد به نفس به وی نمی کند. در عوض با او همدلی کنید : ((این موضوع واقعا برای تو ناراحت کننده است. فکر می کنی چه چیزی می تونه بهت کمک کند؟ ناراحتیت چه قدر بزرگه؟ اندازه ی خودته؟ بزرگتره؟ اندازه ی این اتاقه؟ … به نظرت چطور میتونیم کوچیکش کنیم؟)) اگر فرزند شما هیچ انرژی و ایده ای برای پیشنهاد دادن نداشت، مثل گوش دادن به موسیقی و حرکت دادن بدن ، شما این کار را انجام دهید.

در شرایط سخت تسلیم نشوید
وقتی شرایط سخت است اجازه ندهید فرزندتان جملاتی شبیه به : (( دیگه تحمل ندارم. تسلیم شدم و…)) ررا از شما بشنود. کودک تفکر منفی شما را الگو برداری می کند همانطور که در مورد تفکر مثبت این اتفاق می افتد. پس به دقت فکر کنید که می خواهید فرزندتان چه چیزی را از شما بیاموزد.

به او نگویید زندگی همیشه آرام و زیبا نیست
اگر چه که این حقیقت وجود دارد که زندگی در زمان هایی که شرایط از حالت ایده آل پایین تر است ما را اذیت می کند، اما نکته ی مهمی که باید روی آن تمرکز کنیم این است که ما می توانیم انتخاب کنیم که در آن شرایط چطور فکر کنیم. به جای این که فرزندتان جملاتی شبیه به: (( این واقعا وحشتناکه. زندگی همیشه آرام و زیبا نیست. )) را از شما بشنود ، بگویید: ((من خیلی بابت این موضوع ناراحت شدم، اما من یک راه برای مقابله و کنار آمدن باهاش پیدا می کنم.))
وقتی او در مسیرش شکست می خورد، پیام همیشگی شما این باشد: (( بیا کشف کنیم که چه کاری در این رابلطه میشه انجام داد؟))

زندگی فرزندتان را خیلی راحت و ساده نسازید
چالش ها و سختی ها در واقع به ما کمک می کنند تا نیروی ذهنیمان را گسترش دهیم. جستجوی گزینه های جایگزین ما را تشویق می کنند تا مهارتهای مقابله ای و کنار آمدن جدیدی را بیاموزیم. عجله برای نجات دادن و رها کردن فرزندمان و یا حل و فصل موقعیت مشکل ساز ، هیچ کمکی به رشد اعتماد به نفس وی نمی کند. به او کمک کنید تا بتواند برای خودش فکر کند. ما نمی توانیم کمک کنیم تا تمام مشکلات فرزندمان را پاک کنیم پس نیاز داریم به وی مهارت های مقابله ای را آموزش دهیم.

اهداف کمال گرایانه تعیین نکنید
فضایی را ایجاد کنید تا در آن از اشتباهات به عنوان ابزاری برای یادگیری یاد شود. این را در زندگی خودتان تمرین کنید، و به کودکتان انتقال دهید که اشتباهات ما را به این اطلاعات مجهز می کنند که چه راههایی ما را به هدف نمی رسانند، در نتیجه می توانیم دوباره به عقب برگردیم و راه متفاوتی را امتحان کنیم.

جمع بندی
اگر در این فکر هستید که چطور می توانید زندگی کردن را به فرزندتان آموزش دهید، کاملا تفکر درستی دارید. الگو برداری اجتناب ناپذیر است . زندگی خودتان را درست و به خوبی بسازید در نتیجه فرزندتان هم مشابه شما عمل خواهد کرد. به او کمک کنید تا چطور فکر کردن و مقابله با شرایط سخت را بیاموزد. در نتیجه شما کمک کرده اید او به یک ثبات و دیدگاه خواستن توانستن است در سرتاسر زندگی مجهز شود. عزت نفس محصول (( پذیرا و مسئول بودن نسبت به زندگی خود)) است، نه چیزی که به طور مصنوعی و با شنیدن: ((تو چه قدر توانمند هستی)) از دیگران ساخته شود.

پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.