نکات تربیتی کودکان، مخصوص زیر هفت ساله ها

تربیت کودکان کار بسیار سختی است همه مادرها و پدرها یک فرد را تربیت کرده و به جامعه تحویل می‌دهند ممکن است یک فرد مفید و اجتماعی تحویل دهند و خدایی نکرده یک فرد که برای جامعه سودی ندارد بنابراین باید یک آموزش کلی برای تربیت کودک باشد تا مادران و پدران و مادران و پدران آینده بدانند که با کودکان خود چگونه برخورد کنند. معمولا تا سن ۷ سالگی یک نوع تربیت برای کودکان نیاز است و از ۷ سالگی به بعد شرایط عوض می‌شود.

بالا بردن اطلاعات در زمینه تربیت کودک
خیلی از افراد نمی‌دانند که تربیت کودک از کی آغاز می‌شود؟ چگونه آغاز می‌شود؟ نمی‌دانند در مقابل اشتباه کودک باید چه کنند؟ و … تنها راه این است که باید اطلاعات عمومی خود را برای تربیت کودک زیر ۷ سال بالا ببرید تا بقیه سال‌ها به دنبالش بیایند.
خیلی از افراد نمی‌دانند که تربیت کودک از دوران جنینی و قبل از تولدش آغاز می‌شود والدین باید بدانند که رفتار به ظاهر کم اهمیت آن‌ها چه تاثیر عمیقی روی فرزندان دارد. پس برای تربیت کودک ابتدا باید والدین رفتار صحیح را بیاموزند.
همه رفتارها و عکس‌العمل‌ها اصولی باشد و سپس از کودکشان انتظار داشته باشند. والدینی که عصبی و پرخاشگر هستند نمی‌توانند انتظار داشته باشند که کودکشان آرام و ساکت باشد.

کودک باید استقلال داشته باشد
یکی از نکات خیلی مهم در تربیت کودک زیر ۷ سال بالا بردن استقلال او می‌باشد. کودک شما باید مستقل باشد مثلا در سن کودکی عادت دهید تنها بخوابد ، غذایش را خودش بخورد و تمام کارهایی که از دست یک کودک برمی‌آید خودش انجام دهد ولی قبلش شما باید آموزش کاملی به او بدهید.
فرض کنید کودک سه ساله شما می‌خواهد خودش غذا بخورد و شما به خاطر کثیف کردن لباس‌هابش این اجازه را به او نمی‌دهید انگار به کودک گوشزد می‌کنید که تو نمی‌توانی هیچ کاری را به تنهایی انجام دهید و این کودک تبدیل به یک فرد منزوی و بدون اعتماد به نفس خواهد شد. پس به یاد داشته باشید که نباید کودک شما از انجام هر کاری واهمه داشته باشد و با برخورد سنگین شما مواجه شود.

اجازه خلاقیت و ابتکار به کودکتان بدهید
اجازخ خلاقیت نیز یکی از فاکتورهای تربیت کودک زیر ۷ سال می‌باشد. برای تربیت کودک زیر ۷ سال باید اجازه خلاقیت و ابتکار را به فرزندانتان بدهید. اگر والدین اجازه ابتکار به کودک خود ندهند یا به سبب رفتارها و حرکات غیرقابل پیش بینی وی با حالت تهاجمی برخورد کنند ، به کودک احساس گناه دست می‌دهد. وی از یک سو دوست دارد در کارهایش ابتکار داشته باشد و از سویی نمی‌خواهد در اثر رفتارها و حرکاتش احساس گناه کند.
تصور کنید پسر ۴ ساله‌ای با صرف وقت و دقت فراوان کاردستی درست می‌کند و پس از نشان دادن آن به مادر با سرزنش مادر مواجه می‌شود که «همه جا را کثیف کردی ، لباست را کثیف کردی و…» چنین کودکی احساس شرم و گناه می‌کند و کاری که انجام داده پشیمان می‌شود. یا حتی بعضی از والدین حتی اجازه نقاشی و خط خطی کردن را به کودک نمی‌دهند که روانشناس‌ها با کمک این‌ها می‌توانند روحیه کودک را بشناسند.
با دادن استقلال به کودک حس اعتماد به نفس او نیز افزایش می‌باشد.

ایجاد حس محبت ، اعتماد ، امنیت برای کودکان
کودک از جنینی محبت پدر و مادر را به خود حس می‌کند و از همان دوران یعنی دوران جنینی ، شخصیتش شروع به شکل‌گیری می‌کند همچنین اعتماد کردن کودک قدم مهمی است. دکتر رضا مهدوی ، روان پزشک می‌گوید: یکی از اصلی‌ترین کلیدهای تربیتی کودکان جلب اعتماد است. برخلاف تصور بسیاری از والدین جلب اعتماد کودک نتیجه فرآیند پیچیده و زمان بری نیست بلکه با پاسخ گویی به نیازها و درک احساسات و خواسته‌های کودک محقق می‌شود.
کودک در کنار پدر و مادر باید احساس امنیت داشته باشد این احساس امنیت در شخصیت کودک اثربخش است چون کودکی که احساس ناامنی کند و بترسد این احساس در آینده او تاثیر بسیار عمیق‌تری می‌گذارد و تبدیل به فردی بدبین و مضطرب و پرخاشگر می‌شود.

تنبیه بدنی ممنوع
در تربیت کودک زیر ۷ سال تنبیه بدنی ممنوع می‌باشد. خیلی از پدر و مادرها وقتی کودک خطا می‌کند یا لجبازی می‌کنند دقیقا نمی‌دانند باید چه کاری انجام دهند به همین دلیل به روش قدیمی و اشتباه تنبیه بدنی روی می‌آورند که این تنبیه بدنی چیزهای اشتباهی به کودک می‌آموزد.
وقتی پدر و مادر و یا سرپرست کودک او را تنبیه بدنی می‌کند و یا به عبارتی کتک می‌زند ، کودک احساس عجز و ناتوانی می‌کند و این خود باعث فسردگی و پرخاشگری کودک شود که عواقب بدتری دارد.
کتک خوردن باعث ایجاد حس بد در کودک می‌شود که عزت نفس او را پایین می‌آورد همچنین اعتماد به نفس او را پایین می‌آورد و حتی اگر با این روش بزرگ شود ، ممکن است در آینده به کسی صدمه بزند. همچنین باعث ایجاد حس ترس می‌شود و بسیاری آسیب‌های جدی که تنبیه بدنی می‌تواند برای کودک ایجاد کند.

به جای تنبیه بدنی چه رفتاری صحیح است؟
برای جلوگیری از این کار باید به کودکانتان آموزش دهید که شما می‌خواهید چگونه رفتار کنند و چه کارهایی را انجام دهند و چه کارهایی را نه! قبل از این که کودک بداند کدام کار اشتباه است کدام کار درست ، شما نمی‌توانید مجازاتش کنید چون او واقعا نمی‌داند چه کند.
خونسرد باشید همه چیز را با گفتگو به کودک بیاموزید حتی کارهای کوچک و پیش پا افتاده را. بارها و بارها با حوصله بگویید تا کودک یاد بگیرد. به آن‌ها توجه کنید ، از کارهای خوب او ستایش کنید و اجازه بدهید کودک بداند که شما او را به خاطر وجودش دوست دارید.
خود را کنترل کنید. هیچ چیز بهتر از این نیست که والدین در مقابل بچه‌ای که خارج از کنترل است ، آرام باشند. به کودکتان آموزش دهید که عصبانیت خود را کنترل کند و به خود اجازه ندهید که به او توهین کنید. چون با این کار، عصبانیت او را دوباره زنده می‌کنید. به خاطر داشته باشید شما بزرگسال هستید و او یک کودک.