سبک های فرزند پروری والدین، قوانین بازی چیست؟

اگر قوانین فرزندپروری برای ساختن شخصیت سالم در مسافر کوچولوها رو هم رعایت نکنیم، بازی هست، اما نه برای پرورش مسافر کوچولوها.
پدر: حسین بدو یک لیوان آب واسه بابا بیار ...... بچه آب می‌آورد ...... پدر: آفرین باباجون، بدو سر کوچه کبریت بگیر بیار (رو به دوربین) چیه، اشکال داره، بچه‌ام تو دستمه. هر کاری بگم می‌کنه. زدم شاخش رو شکستم که دیگه باهام لجبازی هم نکنه. شما اگه سی سال فرزندپروری درس ندی، نمی‌تونی بچه‌ات رو درست بار بیاری که ور دست باباش بشه.
پدر: حسین، باباجون آب میخوری. بیا باباجون. نوش جونت ..... حسین: بابا شکلات ...... بابا در حالیکه رو به‌دوربین حرف میزند: چیه اشکال داره. نوکرشم. دوسش دارم. گل پسر باباس.
به‌دو نمایش قبل دقت کردین؟ آیا این دو پدر، فرزندشون رو تربیت نکردن؟ البته، اینها هم تربیت فرزند یا فرزندپروریه، اما اولی شاگرد پادوپروریه، دومی گل پسر پروری، هیچ‌کدوم مسافر کوچولوپروری نیست.
ممکنه این سؤال براتون پیش بیاد که آیا نباید کاری از بچه‌مون بخواهیم برامون بکنه؟ جواب اینه: بله، چرا که نه. آیا نباید گاهی مثل مهمون باهاش رفتار کنیم؟ بله، اصلاً اشکال نداره.
چیزی که اشکال داره اینه که یادمون بره اون شاگرد پادو مغازمون نیست. یادمون بره که تون مهمون خونه نیست. اشکال وقتیه که یادمون بره اون یک مسافره، یک مسافر کوچولو. مسافری که امانته پیش ما. و وظیفۀ ما پرورش شخصیت سالم در اونه. خوب، بریم سراغ قوانین مسافرکوچولو پروری.

قانون اول: قانون امنیت
قانون اول تو بازی پرورش مسافر کوچولوها، قانون امنیته. مسافر کوچولو می‌ترسه، نمی‌تونه برای خودش غذا تهیه کنه، گرسنه‌اش میشه، خسته می‌شه، کم میاره. اگر امنیت بچه رو تامین نکنیم، اصلاً بازی نکردیم.

قانون دوم: قانون آگاهی
مسافرکوچولو، مسافره، نمیدونه. آگاهی نداره، آخه طفلک از کجا بدونه تو ایران به‌دنیا اومده یا تو چین. تو سوئد یا برزیل، از کجا بدونه مامانش وسواسیه که دوبار دستش رو آب بکشه.
بچه در حال پریدن روی مبل و بازی است .... پدر: نکن بچه....بچه ادامه میدهد .... پدر: میگم نکن، حرف حالیت نمیشه؟ ..... بچه ادامه میدهد. پدر بلند می‌شود تا بچه را کتک بزند .... پدر: مگه نمیدونی رو مبل نباید بپرن.
نه نمیدونه، از کجا بدونه، تو بهشت که مبل نبود، اگر هم بود پریدن روی مبل که اشکال نداشت، اگه مبل هم خراب میشد به‌فرشته‌ها سریع می‌گفتن سریع یک مبل دیگه حاضر میشد.

قانون سوم: قانون استقلال
بچه‌ها مسافر کوچولو‌هستن، مسافر، مسافره نیومده بمونه. کجا بره؟ بره توی جامعه. وارد اجتماع بشه. برای خودش کسی بشه، رکن تربیت ما اینه که طوری بارش بیاریم که بتونه مستقل از پدر و مادرش زندگی کنه. اگه هر کاری کردیم، اما مستقل بارش نیاوردیم، انگار هیچ کاری نکردیم. بچه‌ای که نتونه بدون مادرش زندگی کنه، انگار هنوز از رحم مادر خارج نشده، چه برسه به‌اینکه تربیت شده باشه.

قانون چهارم: قانون رفتار انسانی
مسافر کوچولو ها، در هرکجا که باشن، فرشته نیستن، شیطون هم نیستن. انسان هستن، اگه با اونها مثل انسان رفتار نشه، قانون زیر پا گذاشته شده، هرگونه رفتار غیرانسانی با کودکان، یعنی زیرپا گذاشتن قانون فرزندپروری مسافرکوچولوها، یعنی تولید انواع بیماری‌ها، یعنی تربیت حیوانی و .... .
همۀ پدر و مادرها در حق بچه‌هاشون کوتاهی کردن، اما هروقت از فرزندی می‌خواهیم خاطره‌ای از رفتار غلط پدر و مادرش برامون بگه، اون خاطره، خاطرۀ یک رفتار غیرانسانیه که با اون شده، اون چیزی که بچه رو حسابی زجر میده، مریض می‌کنه، اینه که باهاش رفتار غیرانسانی بشه. حواستون باشه، صاحب اصلی‌شون، روز حساب، بدجوری حساب می‌کشه.
این چهار قانون اونقدر مهمن که باید در طراحی و اجرای تمام تکنیک‌ها و تاکتیک‌های بازی فرزندپروری رعایت بشن. اگر بچه‌ای بیمار بشه، خوب تربیت نشه، به‌خاطر اینه که این چهار قانون رعایت نشده. این نکته رو حتماً به‌خاطر بسپارین.