پاسخ به پرسش های کودکانه، میشه برم خونه دوستم؟

لاتانیا که پسر ۸ ساله ای به نام ترنس دارد ، درباره او چنین می گوید : (( او همیشه از من می خواهد اجازه بدهم برای بازی به خانه دوستانش برود ، البته او خوب می داند قبل از اینکه جایی برود ، باید تمام تکالیفش را انجام دهد ، اما باز هم هر موقع ه از مدرسه می آید ، این اولین سوالی است که می پرسد . من واقعا عصبانی میشوم ؛ زیرا انگار رفتن به خانه دوستانش ، مهم ترین کار در زندگی اوست )).
بیشتر بچه های دبستانی ، اجتماعی بودن را دوست دارند و هر چه بزرگتر می شوند ، روابط اجتماعی آنها هم بیشتر می شود. این اجتماعی بودن چیست و بچه ها تا چه حد به آن نیاز دارند؟

پی بردن به مفهوم سوال
زمانی که بچه ها، دبستان را پشت سر می گذارند و به دوره ی راهنمایی می رسند، نیازهای اجتماعی آن ها پیچیده تر می شود ، بازی کردن با دوستان در حیاط مدرسه دیگر برای آنها رضایت بخش نیست ، بلکه میخواهند رابطه دوستی عمیق تری داشته باشند و زمان بیشتری را با دوستانشان سپری کنند.
بر طبق قاعده کلی ، این موضوع بیشتر در مورد دخترها صحت دارد تا پسرها. با این حال پسرهایی که در دوره ی راهنمایی هستند نیز ممکن است به جای بازی فوتبال یا دویدن از این طرف به آن طرف ، زمانی را با همسالان خود بگذرانند.
بچه ها در سال های پایانی دبستان می خواهند دوستی های پایدارتری داشته باشند ، به همین دلیل گروه های دوستانه ای را تشکیل می دهند ، این گروه ها اغلب منحصر به خودشان است و افراد دیگری را در آن راه نمی دهند.
پسرها نیز همانند دخترها ، چنین گروه هایی تشکیل می دهند که اساس شکل گیری آن ، اغلب مهارت در ورزش ، اطلاع درباره فیلم ها و یا حتی توانایی آنها در بازی شطرنج می باشد.
از این گذشته بچه ها در این سن ، کم کم تصمیم می گیرند که یک یا چند دوست صمیمی داشته باشند. باز هم توانایی دختران در برقرار کردن روابط صمیمانه بیش از پسرها است ، اما این مسأله در پسرها هم غیرعادی نیست.
روزی دختری 10 ساله به من می گفت که من سه نوع دوست دارم : دوستان خوب ، دوستان خیلی خوب و دوستان خیلی خیلی خوب.
تمایل بچه ها به ارتباط های صمیمانه تر با دوستان یا تشکیل گروه های کوچک دوستانه و همچنین گذراندن شب در خانه دوستان میتواند دلایل مختلفی داشته باشد.
این کار شاید راهی برای مستحکم کردن هر چه بیشتر گروه و یا اثبات انحصاری بودن آن است. شما به عنوان پدر و مادر ممکن است دوست نداشته باشید که فرزندتان در این گروه ها باشد ؛ اما تا زمانی که بچه های آن گروه ، کسی را اذیت یا مسخره نمی کنند ، بچه ها را نمی ترسانند یا دیگران را تحقیر نمی کنند ، دوستی فرزندتان با آن ها هیچ ایرادی نخواهد داشت.
آنها از این طریق میوانند بهترین دوستانشان را پیدا کنند. برای یکدیگر رازها ، خاطرات و همچنین داستان های افسانه ای تعریف می کنند و لحظه های لذت بخشی را در کنار هم می گذرانند ، بنابراین حیف است که بچه ها این فرصت ها را از دست بدهند.

بهترین پاسخ
با این که بازی با دوستان در رشد عاطفی بچه ها سهم به سزایی دارد ؛ اما باید مکان و زمان مشخصی داشته باشد.
انجام تکالیف و کارهای روزمره در درجه اول قرار دارد. در واقع اگر فرزندتان در طول روز مدام این سوال را می پرسد ، باید پاسخی روشن و قاطع به او بدهید و بگویید : (( تا وقتی که تمام تکالیف و فعالیت هایت را به طور کامل انجام ندهی ، از رفت و آمد با دوستانت هم خبری نیست)).
اگر فرزندتان هچنان به پرسیدن این درخواست ادامه دهد ، باید جور دیگری به او پاسخ دهید و بگویید : (( اصلا تا آخر هفته اجازه ند اری دوستانت را ببینی .)) برایش توضیح دهید که این پاسخ شما به دلیل سوال های پی در پی اوست ، ولی اگر این سوال را تکرار نکند به او اجازه خواهید داد که پس از انجام تکالیفش ، دوستانش را ببیند.
به علاوه اگر او میخواهد برای بازی به خانه دوستانش برود و شب را هم در آنجا بگذراند ، باید مقرراتی برای او وضع کنید ، از این طریق می توانید همچنان بر روابط اجتماعی فرزندتان کنترل داشته باشید.
این قوانین و مقررات را باید از همین سن برایش ایجاد کنید ؛ زیرا هر چه بزرگتر شود و به سنین قبل از نوجوانی برسد ، حرف شنوی او از شما کمتر و در نتیجه وضع قوانین هم سخت تر خواهد بود. این قوانین عبارتند از :
- باید قبل از آنکه با دوستانت برنامه ای تنظیم کنی به من بگویی ؛ ( نه بعد از آن ) زیرا من هم باید برنامه هایم را با تو هماهنگ کنم.
- تنها زمانی میتوانی به خانه یکی از دوستانت بروی و شب را در آنجا بمانی که من و پدر و مادر دوستت این موضوع را تایید کرده باشیم.
- برای بازی و یا گذراندن شب در خانه دوستانت ، فقط به خانه کسانی میتوانی بروی که من از آنها مطمئن باشم ، در غیر این صورت دوستانت باید به خانه ما بیایند.
- اگر بعد از پایان زمان بازی با دوستانت ، برای ادامه بازی شروع به گریه و زاری و نق زدن کردی ، دفعات بعد اصلا به تو اجازه نمی دهم که دوستانت را ببینی و با آنها بازی کنی.