اندازه شکم در بارداری، بستگی به چه دارد؟

از هفته بیستم بارداری به بعد، پزشک در هر ویزیت ارتفاع رحم (فاصله میان استخوان پوبیک و بالای رحم) را اندازه می‌گیرد. او با استفاده از این مقدار می‌تواند اندازه جنین، نرخ رشد و پوزیشن جنین در نیمه دوم بارداری را تعیین کند. به عنوان یک قاعده سرانگشتی، ارتفاع رحم به سانتی متر باید حدودا به اندازه سن بارداری (به هفته) باشد. مثلا در هفته ۲۰ بارداری، ارتفاع رحم باید حدودا بین ۱۷ تا ۲۳ سانتی متر باشد.

علت بزرگ بودن دور شکم نسبت به سن حاملگی چیست؟
بزرگ بودن رحم در بارداری یعنی ارتفاع رحم بیش از ۳ سانتی متر بیشتر از اندازه مورد انتظار در سن بارداری باشد (بر مبنای تاریخ تقریبی زایمان). احتمالا پزشک برای شما سونوگرافی تجویز می‌کند تا دلیل آنرا متوجه شود. دلایل محتمل به شرح زیر است:
تاریخ زایمان سپری شده است (سونوگرافی تاریخ تقریبی زایمان را بهتر تعیین می‌کند)؛
عضلات شکمی شما شل‌تر از سایر زنان است. ممکن است دلیل آن بارداری‌های قبلی باشد؛
چاقی فرد که باعث می‌شود نتوان اندازه گیری دقیق انجام داد؛
فرد دچار فیبروم رحم است؛
مایع آمنیوتیک دور جنین زیاد است (پلی هیدرآمنیوس)؛
وضعیت جنین در رحم بریچ یا سایر پوزیشن‌های غیر متعارف است؛
لگن شما باریک است؛
بچه شما بسیار بزرگتر از میزان نرمال است (ماکروزومی). عوامل محتمل ایجاد کننده ماکروزومی دیابت نوع ۱ و ۲ قبل از بارداری و دیابت بارداری هستند.

علت کوچک بودن دور شکم جنین در بارداری چیست؟
کوچک بودن رحم در بارداری به معنای آن است که ارتفاع رحم بیش از ۳ سانتی‌متر کمتر از اندازه مورد انتظار در سن بارداری باشد (بر مبنای تاریخ تقریبی زایمان). احتمالا پزشک برای شما سونوگرافی تجویز می‌کند تا دلیل آنرا متوجه شود. او می‌خواهد ببیند دلیل آن کم شدن رشد جنین در رحم یا مایع آمنیوتیک کم است.
اگر استخوان‌بندی شما ظریف بوده یا عضلات شکمی شما متناسب باشد، ممکن است ارتفاع رحم کم باشد. همچنین ممکن است نشانه آن باشد که بچه وارد لگن شده است. یا اینکه یک جنین کوچک اما کاملا نرمالی را باردار هستید. اما اگر جنین به صورتی که باید رشد نکند یک سونوگرافی دیگر در حدود سه هفته بعد خواهید داشت تا رشد او و سطح مایع آمنیوتیک بررسی شود. همچنین ممکن است در ادامه بارداری پزشک وضعیت شما را بیشتر تحت نظر بگیرد.