علت زگیل تناسلی خفیف

زگیل ‌های تناسلی زگیل ‌هایی هستند که بر روی پوست نواحی تناسلی ایجاد می ‌شوند. این زگیل‌ها به واسطه زیر گونه‌هایی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند، این زیرگونه‌ها همان ویروس‌هایی هستند که زگیل‌ها را در نواحی دیگری از بدن نیز ایجاد می‌کنند. از نظر شدت می‌توان زگیل‌های تناسلی را به زگیل تناسلی خفیف و شدید طبقه بندی کرد. زگیل‌های تناسلی از طریق روابط جنسی منتقل می‌شوند، بنابرین زگیل‌های تناسلی را در دسته بندی بیماری‌های مقاربتی قرار می‌دهند.
زگیل‌های تناسلی می‌توانند مردان و زنان را مبتلا کنند. زگیل‌های تناسلی با عناوین کوندیلوما آکومیناتا یا زگیل‌های ونیر نیز شناخته می‌شوند. حتی اگر زگیل تناسلی خفیف باشد، می‌توانند در هر جایی از اطراف واژن، دهانه رحم، ناحیه تناسلی یا مقعد ایجاد شوند.

علائم زگیل های تناسلی خفیف
زگیل‌های تناسلی بر روی سطوح مرطوب ایجاد می‌شوند. این مشکل خصوصا در ابتدای واژن و مقعد زنان ایجاد می‌شود. در مردان و زنان، زگیل‌های تناسلی می‌توانند در هر جایی از نواحی جنسی و مقعدی ظاهر شوند. زگیل‌های تناسلی ممکن است ضایعاتی به رنگ پوست، کوچک و صاف یا ضایعاتی گل کلم مانند کوچک ایجاد کنند.
هر زگیل معمولا یک تا دو میلی متر قطر دارد (چیزی بسیار کوچک تر از قطر مداد)، با این حال خوشه‌های زگیل‌های می‌توانند بسیار بزرگتر باشند. در بعضی موارد، زگیل‌ها می‌توانند به اندازه ای کوچک باشند که با چشمان غیر مسلح قابل دیدن نباشند. زگیل‌های تناسلی ممکن است هیچ علائمی ایجاد نکنند یا می‌توانند موجب خارش، تحریک پذیری یا درد شوند.

زگیل ‌های تناسلی برای چه مدتی باقی می‌ مانند؟
بیشتر عفونت‌های ویروس پاپیلومای انسانی که باعث ایجاد زگیل تناسلی خفیف می‌شوند، خود به خود برطرف می‌شوند، این موضوع می‌تواند بین چند ماه تا دو سال طول بکشد. اما اگر زگیل‌های تناسلی بدون درمان نیز رفع شوند، فرد ممکن است همچنان به ویروس آلوده باشد. زمانی که فرد برای ویروس پاپیلومای انسانی درمان نشود، زگیل‌های تناسلی می‌توانند بیش از اندازه بزرگ شوند و خوشه‌های بزرگی را ایجاد کنند.
زگیل‌های تناسلی می‌توانند به طور خود به خودی یا با کمک درمان برطرف شوند، زگیل‌ها ممکن است برای سال‌ها باقی بمانند. عود مجدد زگیل‌های تناسلی بعد از حذف زگیل‌ها، مشکل شایعی محسوب می‌شود.

تشخیص زگیل های تناسلی
پزشک از بیمار در مورد سوابق پزشکی و عادات جنسی سوال می‌کند همچنین ممکن است سوابق ابتلای فرد به دیگر بیماری‌های مقاربتی را جویا شود. در ادامه پزشک فرد را معاینه می‌کند تا شواهدی از زگیل‌هایی تناسلی را پیدا کند. ظاهر زگیل‌های تناسلی بسیار متمایز هستند و در بیشتر موارد تشخیص زگیل‌ها به انجام آزمایش‌های بعدی نیازی ندارد.
در صورتی که تشخیص دشوار باشد، در بعضی موارد پزشک از محلولی سرکه مانند استفاده می‌کند، وی محلول را بر روی سطح مشکوک به ابتلا به زگیل تناسلی می‌ریزد، این موضوع باعث می‌شود زگیل‌ها سفید شوند و تشخیص نهایی ساده تر شود.
آزمایش‌های زگیل تناسلی دیگری که برای تشخیص زگیل تناسلی خفیف پیشنهاد می‌شود عبارتند از:
آنوسکوپی
ابزاری با نام آنوسکوپ در مقعد فرد قرار داده می‌شود، تا زگیل‌های دور از سطح پوست قابل تشخیص شوند.
نمونه برداری از بافت
تکه کوچکی از بافت برداشته می‌شود و در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
کولپوسکوپی
در این روش ابزاری به نام کولپوسکوپ برای بزرگ نمایی و بررسی زگیل‌های احتمالی درون واژن و دهانه رحم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آزمایش پاپ اسمیر
آزمایش پاپ اسمیر نیز می تواند به تشخیص زگیل تناسلی خفیف کمک کند.
در صورت مشاهده شواهد ابتلا به زگیل تناسلی، تمامی شرکای جنسی فرد نیز باید برای بررسی ابتلا به عفونت مورد بررسی قرار گیرند.

درمان زگیل تناسلی خفیف
هر چقدر زگیل‌های تناسلی زودتر درمان شوند، رهایی از آنها ساده تر خواهد بود. در حال حاضر دو نوع اصلی از درمان برای زگیل‌های تناسلی وجود دارد. نوع درمانی که فرد دریافت می‌کند به نوع زگیلی که به آن مبتلا شده است و محل قرار گیری زگیل بستگی دارد. درمان‌های موجود برای زگیل‌های تناسلی از جمله زگیل های تناسلی خفیف عبارتند از:
استفاده از کرم‌ها، پماد‌ها یا مواد شیمیایی بر روی زگیل‌ها.
تخریب زگیل‌ها با منجمد کردن، حرارت یا برداشتن کامل آنها.
این درمان‌ها می‌توانند به چندین هفته زمان نیاز داشته باشند. در این دوره، ممکن است به فرد توصیه شود از صابون‌ها، کرم‌ها یا پمادهایی که می‌توانند پوست را حساس کنند، پرهیز نماید. ممکن است از فرد خواسته شود که تا پایان درمان خود و یا شریک جنسی خود و یا محو کامل زگیل‌ها از انجام روابط جنسی پرهیز کند.
اگر چه این درمان‌ها می‌توانند زگیل‌ها را محو کنند، هیچ درمانی برای از بین بردن ویروس عامل بیماری زگیل‌های تناسلی وجود ندارد. بدن بعضی افراد، با گذر زمان می‌تواند زگیل‌ها را از درون خود حذف کند.
فرد باید پیش از استفاده از درمان‌های زگیل‌های تناسلی با پزشک خود مشورت نماید. بسیاری از درمان‌ها برای سطوح اختصاصی نظیر دست‌ها و پاها طراحی شده اند و افراد نباید از این درمان‌ها بر روی نواحی جنسی خود استفاده کنند.

زگیل‌ های تناسلی خفیف در بارداری
زگیل تناسلی در بارداری مسئله مهمی است هر چند این زگیل خفیف باشد. زنان باردار می‌توانند در زمان زایمان زگیل‌های تناسلی را به فرزندان خود منتقل کنند، با این حال این روش انتقال موضوع نادری محسوب می‌شود. در این رابطه بهتر است مادری که فکر می‌کند به زگیل‌های تناسلی مبتلا است، در مورد این مسئله با پزشک خود مشورت نماید.
پزشک یا متخصص زنان در مورد روش‌های درمانی مورد نیاز فرد را راهنمایی می‌کند. مشورت زنان باردار با پزشک اهمیت زیادی دارد، زیرا تمامی درمان‌های موجود برای زنان باردار مناسب نیستند.

پیشگیری از زگیل‌ های تناسلی
بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به زگیل‌های تناسلی، پرهیز از سکس یا کاستن از شرکای جنسی است. استفاده از کاندوم نیز می‌تواند به کاهش احتمال ابتلا کمک کند. با این حال، کاندوم‌ها نمی‌توانند در همه موارد تمامی سطوح آسیب دیده را پوشش دهند. عواملی که می‌توانند خطر ابتلای افراد به عفونت ویروس پاپیلومای انسانی را افزایش دهند عبارتند از:
ابتلا به عفونت‌های مقاربتی دیگر (زیرا عوامل خطر ساز این عفونت‌ها با زگیل‌های تناسلی یکسان هستند).
ارتباط جنسی با شرکای جنسی متعدد
مصرف سیگار
کمبود بعضی از انواع ویتامین
داروها یا بیماری‌هایی که سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند. بیماری‌هایی نظیر بیماری ایدز