۲۲۶۰۵۴
۲۶۰۹
۲۶۰۹
پ

علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟

بی‌اختیاری ادرار در زنان شایع‌تر از مردان است. اما علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟ عضلات ضعیف مثانه، عضلات پیش‌فعال مثانه و آسیب عصبی نیز ممکن است به بی‌اختیاری ادرار منجر شود.

علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟

بی اختیاری ادرار در زنان شایع تر از مردان است. اما علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟ بارداری، زایمان و یائسگی ممکن است باعث این مساله شود. درمان بی اختیاری ادرار در زنان ممکن است به صورت درمان های رفتاری یا غیر دارویی باشد.
میلیون ها زن، خروج غیر ارادی ادرار که بی اختیاری ادراری (UI) شناخته می شود را تجربه می کنند. در برخی از زنان، دویدن یا سرفه کردن ممکن است منجر به خروج چند قطره ادرار شود.

حقایق درباره بی اختیاری ادراری در زنان
بی اختیاری ادرار در زنان به صورت خروج غیر ارادی ادرار تعریف می شود.
بی اختیاری ادرار در زنان شایع تر از مردان است. بارداری، زایمان و یائسگی ممکن است باعث این مساله شود.
عضلات ضعیف مثانه، عضلات پیش فعال مثانه و آسیب عصبی نیز ممکن است منجر به بی اختیاری ادرار شود.
بی اختیاری ادراری در زنان بسیار شایع و قابل درمان است.
انواع مختلفی از بی اختیاری ادراری در زنان وجود دارد، از جمله بی اختیاری ادرار استرسی، بی اختیاری ادرار اضطراری، مثانه پیش فعال، بی اختیاری عملکردی، بی اختیاری ادرار سرریز شده، بی اختیاری ادرار از نوع مخلوط، بی اختیاری ادراری گذرا.
تشخیص بی اختیاری ادرار در زنان ممکن است به صورت معاینه جسمی، سونوگرافی ، آزمایش ادراری و آزمایشاتی از جمله سیستوسکوپی، ادرار و آزمایش استرس مثانه باشد. پزشک همچنین سابقه پزشکی را بررسی خواهد کرد و ممکن است توصیه کند که یک دفتر ثبت خاطرات روزانه در مورد مثانه تهیه کنید.
درمان بی اختیاری ادرار در زنان ممکن است به صورت درمان های رفتاری یا غیر دارویی باشد، مانند تمرین مثانه و تمرینات کیگل، دارو، بیوفیدبک، عصب سازی، جراحی، کاتتریزاسیون یا ترکیبی از این روش های درمانی فوق است.
تحقیقات برای یافتن درمان های جدید و موثرتر برای بی اختیاری ادرار در زنان ادامه دارد.

بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟
میلیون ها زن، خروج غیر ارادی ادرار که بی اختیاری ادراری (UI) شناخته می شود را تجربه می کنند. در برخی از زنان، دویدن یا سرفه کردن ممکن است منجر به خروج چند قطره ادرار شود. برخی ممکن است خروج ناگهانی و شدید ادرار را قبل از دفع ارادی ادرار تجربه کنند. بسیاری از زنان هر دو حالت را تجربه می کنند. بی اختیاری ادراری می تواند کمی آزاردهنده و یا کاملا ناامید کننده باشد. برای بعضی از خانم ها، خطر خجالت عمومی باعث می شود آنها از انجام بسیاری از فعالیت ها در کنار خانواده و دوستان خود خودداری کنند.

خروج ادرار می تواند در طول رابطه جنسی نیز اتفاق بیافتد و باعث پریشانی عاطفی بسیاری شود. زنان بی اختیاری اداری را دو برابر بیشتر از مردان تجربه می کنند. بارداری، زایمان و یائسگی و ساختار دستگاه ادراری زنانه باعث این تفاوت می شود. اما، هم زنان و هم مردان می توانند در اثر عواملی مانند آسیب عصبی، عیوب مادرزادی، سکته مغزی، ام اس و مشکلات جسمی مربوط به سالخوردگی دچار بی اختیاری ادراری شوند.

بی‌اختیاری ادرار در زنان مسن
زنان مسن بی اختیاری ادراری را بیشتر از زنان جوان تجربه می کنند. اما با افزایش سن، بی اختیاری ادراری اجتناب ناپذیر است. بی اختیاری ادراری یک مشکل پزشکی است. پزشک یا پرستار می تواند در یافتن راه حل به شما کمک کند. هیچ درمان واحدی برای بهبود همه وجود ندارد، اما بسیاری از خانم ها می توانند بدون جراحی بهبود پیدا کنند. بی اختیاری به دلیل مشکلاتی در عضلات و اعصاب ایجاد می شود که به نگه داشتن یا آزاد کردن ادرار کمک می کند.

بدن ادرار را در مثانه که یک عضو بادکنک مانند است، ذخیره می کند -که آب و مواد زائد که توسط کلیه ها دفع می شود. مثانه به مجرای ادراری متصل می شود که لوله ای است که از طریق آن ادرار از بدن خارج می شود.
در حین ادرار کردن، عضلات در دیواره مثانه منقبض می شوند و ادرار را از مثانه و مجرای ادرار خارج می کنند. در عین حال، ماهیچه های اسفنکتر اطراف مجرای ادرار شل می شوند و اجازه می دهند ادرار از بدن خارج شود. بی اختیاری در صورتی اتفاق می افتد که عضلات مثانه به طور ناگهانی منقبض شود یا عضلات اسفنکتر به اندازه کافی قوی نباشند که مانع از خروج ادرار شوند.

اگر ماهیچه ها آسیب دیده باشند که منجر به تغییر وضعیت مثانه شود، ادرار ممکن است با فشار کمتری نسبت به حالت معمول از بدن خارج شود. چاقی که با افزایش فشار شکمی همراه است، می تواند بی اختیاری ادراری را تشدید کند. خوشبختانه، کاهش وزن می تواند از شدت آن بکاهد.

انواع بی اختیاری ادراری چیست؟

  • بی اختیاری ادراری استرسی

    اگر سرفه، خندیدن، عطسه یا حرکات دیگری که به مثانه فشار می آورد باعث خروج ادرار در شما می شود، ممکن است به بی اختیاری استرسی دچار باشید. تغییرات جسمی ناشی از بارداری، زایمان و یائسگی اغلب باعث بی اختیاری ادرار استرسی می شوند. این نوع بی اختیاری در خانم ها شایع است و در بسیاری موارد قابل درمان است.
    زایمان و سایر رویدادها می توانند به ساختاری که به تقویت مثانه در زنان کمک می کند، آسیب برسانند. عضلات کف لگن، واژن و رباط ها، مثانه را تقویت می کنند. اگر این ساختارها ضعیف شوند، مثانه می تواند دچار افتادگی شده که کمی از قسمت پایین لگن به واژن فشار وارد می کند. این کار مانع از عضلاتی می شود که معمولا از وارد شدن فشار به مجاری ادرار به اندازه کافی جلوگیری می کردند. در نتیجه، ادرار می تواند در مواقع استرس فیزیکی از بدن خارج شود. بی اختیاری ادراری استرسی نیز در صورت تضعیف ماهیچه ها ایجاد می شود. بی اختیاری ادرار استرسی می تواند در طول هفته قبل از قاعدگی وخیم تر شود. در آن زمان، کاهش سطح استروژن ممکن است به کاهش فشار عضلانی در مجرای ادرار منجر شود و احتمال خروج را افزایش می دهد. بروز بی اختیاری ادرار استرسی پس از یائسگی افزایش می یابد.

  • بی اختیاری ادرار اضطراری

    اگر خروج ادرار بدون هیچ دلیل مشخصی پس از احساس ناگهانی یا نیاز به ادرار کردن رخ دهد، ممکن است به بی اختیاری ادرار اضطراری دچار شده باشید. یکی از دلایل اصلی بی اختیاری ادرار، انقباضات نامناسب مثانه است. سیگنال های عصبی غیر طبیعی ممکن است علت این اسپاسم مثانه باشد. بی اختیاری ادرار اضطراری می تواند به این معنا باشد که مثانه در حین خواب، بعد از نوشیدن مقدار کمی آب، یا زمانی که آب را لمس می کنید یا صدای جاری شدن آب را می شنوید، تخلیه شود (مثلا هنگام شستن ظرف ها یا زمانی که صدای دوش گرفتن کسی را می شنوید).
    مایعات یا داروهای خاصی مانند داروهای ادرار‌آور یا حالت های عاطفی خاص مانند استرس، می تواند این وضعیت را تشدید نمایند. برخی از شرایط پزشکی، مانند پرکاری تیروئید و دیابت کنترل نشده، همچنین می تواند منجر به بی اختیاری ادراری یا وخیم تر شدن آن شوند. اقدامات غیر ارادی عضلات مثانه به دلیل آسیب به اعصاب مثانه، سیستم عصبی (نخاع و مغز) یا به خود ماهیچه ها می تواند رخ دهد. بیماری ام اس، بیماری پارکینسون، بیماری آلزایمر، سکته مغزی و آسیب دیدگی - از جمله آسیب هایی که در حین عمل جراحی ایجاد می شود - همه می توانند به اعصاب مثانه یا ماهیچه ها آسیب وارد کنند.

  • مثانه پیش فعال

    مثانه پیش فعال هنگامی رخ می دهد که عصب های غیر طبیعی، سیگنال هایی را در زمان اشتباه به مثانه ارسال می کنند و منجر می شوند که عضلات بدون هشدار فشرده شوند. دفع ادرار هفت بار در روز برای یک خانم طبیعی است، اما زنان با مثانه پیش فعال ممکن است بیش از حد عادی ادرار کنند. به طور خاص، علائم مثانه پیش فعال عبارتند از:
  • تکرر ادرار: ادرار آزار دهنده برای هشت یا بیش از هشت بار در روز و دو یا سه بار در طول شب.
  • ادرار اضطراری: نیاز ناگهانی و شدید و فوری به دفع ادرار
  • بی اختیاری ادرار اضطراری: خروج کم یا بسیار ادرار که در نتیجه یک نیاز شدید و ناگهانی رخ می دهد.
  • شب ادراری: بیدار ماندن در طول شب برای دفع ادرار

  • بی اختیاری ادراری عملکردی

    افرادی با بیماری هایی که در تفکر، حرکت کردن، یا ارتباط برقرار کردن دارند، برای رسیدن به سرویس بهداشتی با مشکل مواجه می‌شوند. به عنوان مثال، شخصی با بیماری آلزایمر ممکن است به اندازه کافی فکر نکند تا برای رفتن به موقع سرویس بهداشتی برنامه ریزی کند. ممکن است یک فرد بر روی ویلچر به سختی بتواند به موقع به سرویس بهداشتی برسد. بی اختیاری عملکردی نتیجه این شرایط جسمی و پزشکی است. شرایطی مانند آرتروز غالباً با افزایش سن بروز می کند و برخی از بی اختیاری ادراری زنان مسن در خانه های سالمندان را ایجاد می کند.

  • بی اختیاری ادراری سریز شده

    بی اختیاری ادراری سرریز شده، زمانی رخ می دهد که مثانه به درستی تخلیه نمی شود و باعث خروج غیر ارادی ادرار می شود. پزشک می تواند این مشکل را بررسی کند. عضلات ضعیف مثانه یا مجرای ادرار مسدود شده می تواند باعث این نوع بی اختیاری ادراری شود. آسیب عصبی ناشی از دیابت یا بیماری های دیگر می تواند منجر به ضعف عضلات مثانه شود. تومورها و سنگ های ادراری می توانند مجرای ادرار را مسدود کنند. بی اختیاری ادراری سرریز شده در زنان نادر است.

  • بی اختیاری ادار مخلوط

    استرس و بی اختیاری ادرار اضطراری معمولا با هم در زنان رخ می دهد. بی اختیاری ادرار از نوع مخلوط- و این ترکیب به طور خاص- گاهی اوقات به صورت بی اختیاری مخلوط نامیده می شود. اکثر زنان به تنهایی دچار بی اختیاری ادرار استرسی یا بی اختیاری ادرار اضطراری نیستند، و بسیاری از مطالعات نشان می دهند که بی اختیاری ادراری از نوع مخلوط شایع ترین نوع خروج ادرار غیرارادی در زنان محسوب می شود.

  • بی اختیاری ادراری گذرا

یک وضعیت بی اختیاری ادرار موقتی است. داروها، عفونت ادراری ، اختلالات روانی و تحرک محدود، همگی می توانند باعث بی اختیاری ادراری گذرا شوند. یبوست شدید می تواند باعث بی اختیاری ادراری گذرا شود، هنگامی که ایجاد فشار توسط مدفوع باعث انسداد مجاری ادراری می شود. سرماخوردگی نیز می تواند منجر به بی اختیاری ادراری شود که پس از برطرف شدن مشکل سرفه، رفع خواهد شد.


علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟

بی اختیاری ادرار چگونه ارزیابی و تشخیص داده می شود؟
اولین قدم به منظور تسکین، مراجعه به پزشک معالج است که تجربه درمان بی اختیاری ادراری برای نوع شما را دارد. یک متخصص ارولوژی که در مجاری ادراری تخصص دارد و برخی از متخصصان ارولوژی که تخصص مجاری ادراری در زنان را دارند برای این کار مناسب هستند. متخصص زنان و زایمان نیز در زمینه دستگاه تناسلی زنان و زایمان متخصص هستند. پزشکان خانواده و پزشکان داخلی، بیماران با انواع بیماری ها را مشاهده می کنند. ممکن است هر کدام از این پزشکان بتوانند به شما کمک کنند. علاوه بر این، برخی پرستاران و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب خدمات توانبخشی ارائه می دهند و روش های درمانی رفتاری مانند مدیریت مایعات و تقویت کف لگن را آموزش می دهند.

برای تشخیص مشکل، ابتدا پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی سؤال خواهد کرد. الگوی تخلیه و خروج ادرار ممکن است نوع بی اختیاری ادراری در شما را نشان دهد. بنابراین، بسیاری از متخصصان برای شروع، از دفتر پر شده خاطرات مثانه شما در طی چند روز استفاده می کنند.

این اطلاعات، می تواند عوامل آشکارسازی را نشان دهد که می تواند به تعریف مشکل کمک کند؛ از جمله: تلاش زیاد یا ناراحتی برای دفع ادرار، مصرف میزان مایعات، مصرف داروها، جراحی های اخیر، و بیماری ها. اغلب می توانید در اولین مراجعه پزشکی شروع به درمان کنید.
پزشک ممکن است شما را راهنمایی کند که خاطرات خود را برای یک روز یا بیشتر و گاهی اوقات تا یک هفته - جهت ثبت در هنگام دفع ادرار- ثبت کنید. در این دفتر باید زمان هایی که ادرار می کنید و میزان این ادرار ذکر شود. برای اندازه گیری میزان ادرار، می توانید از لگنی استفاده کنید که لبه مستراح را پوشش می دهد.

همچنین می توانید از این دفتر برای ثبت میزان مایعات مصرفی، تعداد دفعات خروج ادرار غیر ارادی، و تخمین میزان خروج ادرار غیر ارادی استفاده کنید. اگر دفترچه خاطرات و سابقه پزشکی نوع بیماری را مشخص نکند، آنها حداقل به شما پیشنهاد می دهند که کدام آزمایشات را انجام دهید.

روش تشخیص بی اختیاری ادرار در زنان
پزشک شما را معاینه فیزیکی می کند تا علائم بیماری را که باعث بی اختیاری ادراری می شوند، مانند انسداد قابل درمانی که در اثر رشد روده یا لگن ایجاد می شود را شناسایی کند. علاوه بر این، ضعف کف لگن که منجر به بی اختیاری ادراری می شود، ممکن است باعث بیماری با نام پایین افتادگی اعضاء بدن شود، که در این بیماری واژن یا مثانه شروع به بیرون افتادگی از بدن می کند.

تشخیص این بیماری نیز در هنگام معاینات حائز اهمیت است. پزشک ممکن است ظرفیت مثانه را اندازه گیری کند. پزشک همچنین ممکن است ادرار باقیمانده را برای اثبات ضعف عملکرد عضلات مثانه اندازه گیری کند. برای انجام این کار، شما در داخل یک لگن ادرار می کنید و پس از آن پزشک یا پرستار هر مقدار ادرار باقی مانده در بدن را اندازه گیری می کنند. پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را نیز تجویز کند:

  • آزمایش استرس مثانه:

شما به شدت سرفه می کنید و در عین حال پزشک مجرای دفع ادرار شما را مشاهده می کند.

  • آنالیز و کشت ادرار:

تکنسین های آزمایشگاهی ادرار را برای اثبات عفونت، سنگ ادراری یا سایر دلایل مرتبط با آن آزمایش می کنند.

  • سونوگرافی:

در این آزمایش از امواج صوتی استفاده می شود تا تصویری از کلیه ها، میزنای، مثانه و پیشاب راه ایجاد شود.

سیستوسکوپی:

پزشک یک لوله نازک با یک دوربین ریز در مجرای ادرار وارد می کند تا داخل مجرای ادرار و مثانه را ببیند.

  • نوار مثانه:

تکنیک های مختلف، فشار در مثانه و جریان ادرار را اندازه گیری می کند.

علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟

بی اختیاری ادرار در زنان چگونه درمان می شود؟
درمان های رفتاری تمرینات مثانه و ورزش های کیگل
پزشک با نگاه کردن به دفتر خاطرات مثانه، ممکن است الگوهایی را مشاهده کند و استفاده از سرویس بهداشتی در فواصل زمانی منظم، و به صورت یک عادت که عادت دفع ادرار نامیده می شود، پیشنهاد دهد. به محض اینکه قادر به کنترل آن شوید، می توانید فواصل زمانی استفاده از سرویس های بهداشتی را افزایش دهید. درمان رفتاری همچنین شامل تمرینات کیگل برای تقویت ماهیچه هایی است که به نگه داشتن ادرار کمک می کنند.

چگونه تمرینات کیگل انجام دهید؟
اولین قدم شناسایی ماهیچه صحیح است. یک راه برای پیدا کردن آنها این است که تصور کنید که روی سنگ مرمر نشسته اید و می خواهید مرمر را با واژن خود بردارید. تصور کنید که سنگ مرمر را داخل واژن خود کشیده یا می کشید. سعی کنید که به طور هم زمان به عضلات دیگر فشار وارد نکنید. مراقب باشید معده، پاها یا باسن خود را سفت نکنید. فشار بر عضلات اشتباه می تواند فشار بیشتری به عضلات کنترل مثانه وارد کند. فقط عضلات لگن را فشار دهید. نفس خود را نگه ندارید. در هنگام ادرار کردن تمرین نکنید. اما این کار را بیش از حد تکرار نکنید. در ابتدا فضای مناسب را برای ورزش کردن پیدا کنید- حمام یا اتاق خواب- بنابراین می توانید تمرکز کنید.

عضلات لگن را کشیده و در حالی که تا عدد سه می شمارید، آن را نگه دارید. سپس تا سه بشمارید و استراحت کنید. این کار را ده مرتبه و در سه دوره امتحان کنید. در زمان شروع تمرینات لگن، دراز بکشید. این بهترین وضعیت قرارگیری برای انجام این تمرینات است، زیرا برای انجام آنها نیازی به غلبه بر نیروی جاذبه نیست. وقتی عضلات قوی تر می شوند، تمرینات خود را به صورت نشسته یا ایستاده انجام دهید. انجام تمرینات در خلاف جهت جاذبه مانند این است که وزن آنها بیشتر شود.
صبور باشید و ناامید نشوید. این کار تنها 5 دقیقه در روز زمان نیاز دارد. ممکن است احساس کنید که مثانه شما برای 3 تا 6 هفته آینده هیچ بهبودی نیافته باشد. با این وجود، اکثر افراد بعد از چند هفته بهبود می یابند. برخی از افراد دچار آسیب عصبی قادر به گفتن اینکه تمرینات کیگل را به درستی انجام می دهند، نیستند. اگر مطمئن نیستید، هنگام تلاش برای انجام آنها، از پزشک یا پرستار خود بخواهید که شما را معاینه کند.

اگر معلوم شود که عضلات مناسب را فشار نمی دهید، ممکن است با انجام تمرینات ویژه با بیوفیدبک، تحریک الکتریکی یا هر دو این تمرینات، ورزش های مناسب کیگل را یاد بگیرید.

داروهای مثانه پیش فعال
اگر مثانه بیش فعال دارید، پزشک ممکن است دارویی برای مسدود کردن سیگنال های عصبی که باعث تکرر ادرار و فوریت می شوند، تجویز کند. چندین دارو از دسته داروهای مرسوم به آنتی کولینرژیک می تواند به شل شدن عضلات مثانه و جلوگیری از اسپاسم مثانه کمک کند. شایع ترین عارضه جانبی آنها خشکی دهان است، اگرچه دوزهای بیشتر ممکن است باعث تاری دید، یبوست، افزایش ضربان قلب و گرگرفتگی شود. عوارض جانبی دیگر شامل خواب آلودگی، سردرگمی یا از دست دادن حافظه است. اگر گلوکوم دارید، از چشم پزشک خود سوال کنید که آیا این داروها برای شما بی خطر هستند یا خیر.
برخی از داروها به روش های مختلفی می توانند بر روی اعصاب و ماهیچه های دستگاه ادراری تأثیر بگذارند. قرص های درمانی تورم (ورم) یا فشار خون بالا ممکن است باعث افزایش میزان ادرار شود و به مشکلات کنترل مثانه کمک کند. با پزشک خود صحبت کنید؛ ممکن است جایگزین دارویی که شما مصرف می کنید، وجود داشته باشد تا بدون تجویز نسخه دیگری مشکل برطرف شود.

دانشمندان در حال بررسی داروها و تزریقاتی هستند که هنوز توسط سازمان غذا و دارو ایالات متحده برای بی اختیاری ادراری تایید نشده است تا مشخص شود آیا این ها برای افرادی که با رفتار درمانی یا قرص ها ناموفق بودند، موثر واقع می شود.

بیوفیدبک
بیوفیدبک با استفاده از دستگاه های اندازه گیری به شما کمک می کند از عملکرد بدن خود آگاه شوید. با استفاده از دستگاه های الکترونیکی یا دفترچه های یادداشت، زمان انقباض مثانه و مجرای ادرار را ردیابی کرده و کنترل این عضلات را به دست بگیرید. بیوفیدبک می تواند تمرینات عضلات لگن و تحریک الکتریکی را تکمیل کرده تا بی اختیاری ادرار اضطراری و بی اختیاری ادرار استرسی را تسکین دهد.

نورومدولاسیون
برای بی اختیاری ادراری اضطراری که به درمان های رفتاری یا داروها جوابگو نیست، تحریک عصب هایی که از ستون فقرات خارج شده و به مثانه می رسد، می تواند در برخی از بیماران موثر باشد. نورومدولاسیون نام این روش درمانی است. سازمان غذا و دارو دستگاهی را که اینتراستیپ (InterStim) نامیده می شود، برای این منظور تایید کرده است. پزشک به آزمایشاتی نیاز خواهد داشت تا مشخص شود آیا این دستگاه برای شما مفید است.

پزشک از یک محرک خارجی استفاده می کند تا مشخص کند آیا نورومدولاسیون برای شما مفید است یا خیر. اگر کاهش ۵۰ درصدی این علائم را تجربه کردید، جراح این دستگاه را در بدن شما قرار می دهد. اگرچه نورومدولاسیون می تواند موثر باشد، اما برای همه این گونه نیست. این روش درمانی پرهزینه، نیاز به جراحی و امکان بازبینی مجدد و جایگزینی دستگاه دارد.

دستگاه های واژنی برای بی اختیاری ادراری استرسی
یکی از دلایل بی اختیاری ادرار استرسی ممکن است ضعف ماهیچه های لگن باشد، ماهیچه هایی که مثانه را در جای خود نگه داشته و ادرار را در داخل آن نگه می دارند. پساری یک حلقه سفت است که پزشک و پرستار به داخل واژن وارد می کنند، که در آنجا بر دیواره های واژن و پیشاب راه، فشار وارد می کند.

این فشار باعث تغییر موقعیت مجرای پیشاب شده و منجر به خروج ادرار استرسی کمتری می شود. اگر از یک پساری استفاده می کنید، باید مراقب عفونت های احتمالی واژن و مجاری ادراری باشید و مرتباً به پزشک مراجعه کنید.


علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟
تزریقات برای بی اختیاری ادرار استرسی
انواع مختلفی از عوامل توده ای، مانند کلاژن ها و کربوسکی تراپی برای تزریق در نزدیک اسفنکر ادرار موجود هستند. پزشک ماده حجیم کننده را در اطراف دهانه مثانه و پیشاب راه تزریق می کند تا بافت ها ضخیم تر شده و دهانه مثانه را ببندند تا بی اختیاری ادرار استرسی را کاهش دهد.

بعد از استفاده از بی حسی موضعی یا آرام بخش، پزشک می تواند مواد را در مدت یک ساعت و نیم تزریق نماید. با گذشت زمان، بدن ممکن است به تدریج برخی از مواد حجیم کننده را از بین ببرد، بنابراین به تزریق مکرر نیاز خواهید داشت. قبل از تزریق، پزشک ممکن است آزمایش پوستی انجام دهد تا مشخص کند آیا ممکن است یک واکنش آلرژی زا به مواد داشته باشید یا خیر.

دانشمندان در حال آزمایش عوامل جدیدتر از جمله سلول های عضلانی خود شما هستند تا ببینند آیا آنها در درمان بی اختیاری استرس موثر هستند یا خیر. پزشک درمورد اینکه کدام ماده حجیم برای شما مناسب است، با شما صحبت خواهد کرد.

جراحی برای بی اختیاری ادرار استرسی
در بعضی از خانم ها، به خصوص پس از زایمان، مثانه می تواند از وضعیت طبیعی خود خارج شود. جراحان تکنیک های مختلفی را برای کمک به بازگشت مثانه به وضعیت طبیعی خود ایجاد کردند. سه نوع اصلی از عمل جراحی وجود دارد که شامل تعلیق رتروپوبیک و دو نوع عمل اسلینگ است. سیستم تعلیق رتروپوبیک از نخ های جراحی به نام بخیه برای تقویت از دهانه مثانه استفاده می کند. متداول ترین روش تعلیق رتروپوبیک، روش بارچ نامیده می شود. در این عملیات، جراح، برشی در شکم در فاصله مقدار کمی از زیر ناف ایجاد می کند. برای تقویت اسفنکتر مجرای ادرار، نخ ها را با رباط های قوی در داخل لگن تقویت می کنند. این روش متداول، اغلب در زمان انجام عمل شکمی مانند هیسترکتومی انجام می شود.
روش اسلینگ در طی برش واژن انجام می شود. روش اسلینگ سنتی از نواری از بافت خود شما که فاشیا نامیده می شود، برای نگه داشتن دقیق دهانه مثانه استفاده می کند. برخی از رشته ها ممکن است از بافت طبیعی یا مواد ساخته شده توسط انسان تشکیل شده باشد. جراح هر دو انتهای اسلینگ را به استخوان شرمگاهی متصل کرده یا آنها را در جلوی شکم و دقیقا در بالای استخوان شرمگاهی گره می زند.
اسلینگ میدیورترال روش های جدیدتری هستند که می توانید به صورت سرپایی انجام دهید. این روشها از مواد مش مصنوعی استفاده می کنند که جراح در وسط پیشاب راه قرار می دهد. دو نوع کلی اسلینگ های میدیورترال، سلینگ های رتروپوبیک هستند.

مانند نوارهای ترانس واژینال (TVT) و اسلینگ های ترانس ابتوراتور (TOT). جراح برش های کوچکی را در پشت استخوان های شرمگاهی یا دقیقا در طرفین بازشدگی واژن و همچنین برش کوچکی در واژن ایجاد می کند. جراح از سوزن های مخصوص طراحی شده برای قرار دادن نوار مصنوعی در زیر پیشاب راه استفاده می کند. جراح انتهای نوار را از طریق بریدگی ها کشیده و آنها را تنظیم می کند تا مقدار مناسب پشتیبانی از پیشاب راه را فراهم کند.
اگر پرولاپس لگنی دارید، جراح ممکن است یک روش ضد بی اختیاری ادراری را با ترمیم پرولاپس و احتمالاً هیسترکتومی تجویز کند.

مطالعات اخیر سلامتی زنان با استفاده از شبکه درمان بی اختیاری ادراری (UITN)، دو روش تعلیق و اسلینگ را با هم مقایسه و دریافته است که دو سال پس از جراحی، بی اختیاری ادراری استرسی در دو سوم از زنان با روش اسلینگ و و نصف زنان با روش تعلیق درمان شده است.

با این حال، زنانی که از روش اسلینگ استفاده کرده اند، دارای عفونت بیشتر دستگاه ادراری، مشکلات دفع ادرار، و بی اختیاری ادراری اضطراری در مقایسه با زنان درمان شده با روش تعلیق بوده اند. به طور کلی، 86 درصد از زنانی که از روش اسلینگ استفاده کرده اند و 78 درصد از زنانی که از روش تعلیق استفاده کرده اند، گفته اند که از نتیجه این درمان راضی بوده اند.
با پزشک خود صحبت کنید که آیا جراحی به وضعیت شما کمک می کند و کدام نوع جراحی برای شما مناسب است. روشی که انتخاب می کنید ممکن است به ترجیحات شخصی شما یا تجربه جراح بستگی داشته باشد. بعد از عمل سؤال کنید که باید از این روش چه انتظاری داشته باشید. همچنین ممکن است بخواهید با شخصی که اخیراً مراحل این کار را انجام داده است صحبت کنید. جراحان بیش از ۲۰۰ روش برای بی اختیاری ادرار استرسی را شرح داده اند، بنابراین هیچ جراحی منفردی، بهترین روش محسوب نمی شود.

کاتتریزاسیون
اگر به این علت که مثانه شما به طور کامل خالی نمی شود -بی اختیاری ادراری سرریز شده- یا مثانه به دلیل ضعف عضله، جراحی گذشته یا آسیب نخاعی نمی تواند خالی شود، به بی اختیاری ادراری دچار هستید؛ ممکن است از کاتتر برای خالی کردن مثانه استفاده کنید. یک کاتتر، لوله ای است که می توانید بیاموزید از طریق مجرای پیشاب راه وارد مثانه کنید تا تخلیه ادرار صورت بگیرد.

ممکن است یک بار یا به طور مداوم از کاتتر استفاده کنید، در هر حالت لوله به یک کیسه ای متصل شده است که می توانید آن را به پای خود بچسابنید. اگر از کاتتر داخلی-برای طولانی مدت- استفاده می کنید، باید مراقب عفونت های احتمالی دستگاه ادراری باشید.


علت بی اختیاری ادرار در زنان چیست؟
سایر نکات مفید
بسیاری از زنان، بی اختیاری ادراری را با استفاده از پدهای دوران قاعدگی که خروج کم غیر ارادی ادرار در حین تمرینات ورزشی را جذب کرده، کنترل می کنند. همچنین، بسیاری از افراد با محدود کردن مصرف مایعات خاص مانند قهوه، چای و الکل می توانند بی اختیاری را کاهش دهند.

در نهایت، بسیاری از زنان از بیان این مشکل خود هراس دارند. آنها ممکن است مبتلا به نوعی بی اختیاری ادراری دچار باشند که می تواند از طریق درمان بهبود یابد، اما مبتلایان سکوت کرده و به پوشیدن لباس زیر قابل جذب یا پوشک متوسل شوند.

این عمل مایه تاسف است، زیرا استفاده از پوشک می تواند به کاهش عزت نفس و همچنین سوزش پوست و زخم منجر شود. اگر برای مدیریت بی اختیاری ادراری خود به پوشک تکیه می کنید، خود و خانواده باید با پزشک خود در مورد اثربخشی احتمالی روش های درمانی از قبیل ادرار کردن به موقع و تمرینات عضلات لگن صحبت کنید.
انستیتوی ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی (NIDDK) برنامه های پژوهشی بسیاری با هدف یافتن درمان های مربوط به اختلالات ادراری از جمله بی اختیاری ادرار انجام داده است. NIDDK مسئولیت شبکه درمان بی اختیاری ادراری را به عهده گرفته است، کنسرسیومی از متخصصان ارولوژی و اورولوژیست که در حال ارزیابی و مقایسه روش های درمانی برای بی اختیاری ادراری استرسی و مختلط در زنان هستند، تشکیل شده است.

هدف از اولین مطالعه، که در سال 2007 به پایان رسید، این بود که بدانید کدام روش های درمانی بهترین نتایج کوتاه مدت و بلند مدت را برای درمان بی اختیاری ادرار استرسی در زنان دارند. مطالعات مداوم جهت درمان های بی اختیاری ادراری اضطراری و درمان های حداقل تهاجمی برای درمان بی اختیاری ادرار استرسی متمرکز بوده است.

همچنین انستیتوی ملی بهداشت کودک و رشد انسانی از تحقیقات در زمینه سلامت ناحیه لگن پشتیبانی می کند. شبکه اختلالات کف لگن (PFDN) در سال 2001 برای انجام تحقیقات به منظور بهبود مراقبت و زندگی روزانه زنان مبتلا به پرولاپس ارگان های لگنی و مشکلات مثانه و کنترل روده تشکیل شد.

پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.