شیوع اختلال اوتیسم، افزایش یافته است؟

با گذشت سالها، تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم به شدت افزایش یافته است.

با گذشت سالها، تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم به شدت افزایش یافته است. طبق یک تحقیق شیوع اوتیسم از سال ۱۹۸۰ تاکنون ۲۰ برابر افزایش یافته است. این بیشتر به این دلیل است که طیف کاملی از ویژگی ها امروزه رفتار اوتیسم محسوب می شوند، برخلاف اوایل که انزوای اجتماعی و رفتارهای تکراری به تنهایی علائم اصلی بودند. بنابراین، تعداد بیشتری از کودکان مبتلا به این اختلال با معیارهای بهبود یافته برای تشخیص شناسایی شدند.

اصطلاح اختلال طیف اوتیسم (ASD) در سال ۲۰۱۳ برای نشان دادن طیف گسترده ای از مشکلات مانند چالش های اجتماعی، مشکلات دوست یابی، عدم ارتباط چشمی و علایق انتخابی توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) ابداع شد. پیش از این، سندرم آسپرگر در افراد با مهارت های ارتباطی ضعیف تشخیص داده شد. سپس همراه با ASD و سایر اختلالات رشد و نمو در پنجمین نسخه از کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵)، طبقه بندی اختلالات مختلف برای راهنمایی روانپزشکان، بسته شد.

از هر ۵۴ طفل ۸ ساله، یکی مبتلا به ASD تشخیص داده شده است. در اوایل سال ۲۰۱۴، از هر ۵۹ کودک ۸ ساله، یک نفر دچار این اختلال عصبی بود که پسران چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا می شوند.

تشخیص زودهنگام ممکن است بعداً با فرصت بیشتر برای یادگیری مهارت های سازگاری اجتماعی به آنها کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشند. به همین دلیل، آکادمی اطفال آمریکا، غربالگری کودکان را از ۱۸ تا ۲۴ ماهگی توصیه می کند. اما فقط آزمایش نحوه واکنش کودکان به اشیا، رفتار حسی، ارتباط غیر کلامی و سازگاری آنها در طی فرآیند غربالگری این اختلال می تواند موارد دیگری باشد.

یک مطالعه جدید نشانه هشدار دهنده اولیه ASD و اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) در یک سالگی را نشان می دهد: این کودکان بیشتر از سایر کودکان در همان سن نیاز به مراقبت در بیمارستان دارند. ADHD و ASD با هم تجزیه و تحلیل شدند زیرا علائم ADHD بسیاری از کودکان مبتلا به ASD و بالعکس را تحت تأثیر قرار می دهد. آنها دارای ویژگیهای مشترک زیادی از جمله نگرانی در مورد احساسات دیگران هستند. تحقیقات می گوید: از هر هشت کودکی که در حال حاضر با بیش فعالی تشخیص داده می شوند یکی نیز با ASD تشخیص داده شده است.

محققان دانشگاه دوک به سوابق بهداشتی مراجعه به بیمارستان و سرپایی در سیستم بهداشت دانشگاه دوک (DUHS) دسترسی پیدا کردند. بیش از ۱۰ سال، حدود ۲۰۰،۴۰۰ نوزاد متولد شده بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۶ در مرکز مستقر در دورهام، کارولینای شمالی، از نظر تعداد مراجعه به بیمارستان، با یا بدون ASD و ADHD یا هر دو مورد مطالعه قرار گرفتند.

آنها ۲۹۹۳۱ کودک را که بیش از دو بار به مرکز پزشکی مراجعه کرده اند، شناسایی کردند. در این میان، به ویژه کودکان مبتلا به ASD، دو برابر بیشتر از سایر کودکان بستری و ویزیت سرپایی شده بودند. علاوه بر این، کودکان مبتلا به ASD میزان درمان بالاتری با دستگاه های تهویه و فیزیوتراپی داشتند. آنها همچنین بیشتر از نوزادان عادی به بخش چشم پزشکی مراجعه می کردند.

در این مطالعه، ۲۹٪ بیماران مبتلا به اوتیسم مشکلات بیش فعالی هم داشتند و ۱۰.۶٪ بیماران ADHD مبتلا به ASD بودند. کودکان مبتلا به ADHD تقریباً دو برابر بیشتر از افراد فاقد این بیماری به بخش اورژانس مراجعه می کنند، حتی در میان مبتلایان به بیماری های روانپزشکی نیز نرخ بالاتر گزارش شده است.

این عوامل در کودکان مبتلا به ASD و ADHD همزمان، که هزینه های مراقبت های بهداشتی بیشتری را نسبت به کودکان با هر دو اختلال به تنهایی متحمل می شوند، افزایش می یابد.

محققان خاطرنشان کردند، هنگامی که متخصصان اطفال از این علائم آگاه شوند، می تواند منجر به تشخیص سریعتر شود تا به این کودکان در سالهای آینده زندگی کمک بیشتری کند.

کودکان مبتلا به این تشخیصها پس از تشخیص بیشتر تعامل بیشتری با سیستم مراقبت های بهداشتی دارند، و این نشان می دهد که الگوهای متمایز استفاده از اوایل زندگی این کودکان آغاز می شود که می تواند فرصتی برای مداخله زودتر را فراهم کند.