لکنت زبان کودکان، پیدایش از چه سنی؟
گاهی دیر حرف زدن یا لکنت زبان کودکان حسابی موجب نگرانی خانوادهها میشود. وجود تکرار، مکث، کشیدن صداها، لغات و بخشی از کلمه هنگام صحبت کردن از مشکلات گفتاری برخی کودکان است که البته راه درمان دارد. آرمیتی خضری، آسیبشناس گفتار و زبان در این باره مسائلی را مطرح می کند.
نی نی بان:گاهی دیر حرف زدن یا لکنت زبان کودکان حسابی موجب نگرانی خانوادهها میشود. وجود تکرار، مکث، کشیدن صداها، لغات و بخشی از کلمه هنگام صحبت کردن از مشکلات گفتاری برخی کودکان است که البته راه درمان دارد.
آرمیتی خضری، آسیبشناس گفتار و زبان میگوید: اگر لکنت از نوع شدید باشد علاوه بر حالات ذکر شده با حرکات اضافی بدن (فشار، تکان دادن دست و پا یا بر هم زدن چشمها و...) همراه میشود که به دلیل پیچیدگی و متنوع بودن این اشکال، محققان را برآن داشته برای آشکار ساختن عللی برای بروز روشهایی برای درمان آن دست به تحقیقات گستردهای بزنند.
مثلا روانپزشکان علت پیدایش لکنت را یک عکسالعمل یا تظاهر آشکار حالات و فشار روحی میدانند که در گفتار سلیس و روان، طرف غالب مغز (راست یا چپ) فرمان داده و نقش اصلی را به عهده دارد ولی هرگاه تداخلی در امر فرمان دادن به وجود بیاید و دو نیمکره با هم دستوری را صادر کنند، لکنت بروز میکند.
این آسیبشناس گفتار و زبان با بیان اینکه متخصصین شنوایی، دلیل لکنت را ناشی از دیر رسیدن صدای لکنتی به گوش خود دانسته و این عارضه را به سبب اختلال تاخیر زمانی، نه عارضه جسمی و عضوی گوش میدانند یادآور میشود: درصد ابتلا به لکنت زبان در پسرها بیشتر از دخترهاست.
پیدایش لکنت زبان
شروع لکنت زبان در کودکان پیش از مدرسه و بین سنین 2 تا 5 سالگی یعنی درست زمانی که رشته گفتار و زبان در حال تکامل است، اتفاق میافتد.
به گفته خضری، اغلب این اختلال به دنبال یک اتفاق سوء بروز میکند (ترسیدن از حیوان، تنبیه شدن از طرف والدین و...) و گاهی نیز به طور نامحسوسی آشکار میشود به گونهای که بیمار و والدین آغاز آن را به خاطر نمیآورند.
این آسیبشناس گفتار و زبان اظهار میکند: دوره 2 تا 5 سالگی به زمان ناروانی طبیعی گفتار (لکنت کاذب) معروف است که بسیاری از کودکان براحتی آن را پشتسر میگذارند.
درمان لکنت در کودکان بهطور غیرمستقیم و با مشورت والدین و نزدیکان کودک لکنتی انجام میشود.
این آسیبشناس گفتار در ادامه عنوان میکند: از آنجا که کودکان از لحاظ اجتماعی هنوز با ناراحتیهای حاصله از لکنت مواجه نشدهاند، عوامل عاطفی به میزان زیادی روی آنها اثر گذاشته و معمولا رفتار اجتنابی ندارند و از طرفی چون یادگیری کودکان نسبت به بزرگترها بیشتر است، درمان بهتر و زودتر به نتیجه مطلوب خود میرسد.
به گفته وی با توجه به این که مراکز مربوط به گفتار دیرتر از سایر مراکز بدن به رشد و تکامل میرسد باید فرصت جبران به کودک داده شود و سعی شود عواملی که منجر به تشدید اختلاف کودک میشود به حداقل ممکن کاهش یابد (اضطراب، ترس، تنبیه و...).
همچنین والدین میبایست به جای توجه مستقیم به طرز صحبت کودک به محتوای گفتار او دقت کنند و هرگز وی را با سایر کودکان مقایسه نکنند.
معمولا دخترها زودتر از پسرها صحبت میکنند، حال اگر فرزند دوم خانواده پسر بود نباید توقع داشته باشیم همانند فرزند اول خانواده که دختر است صحبت کند.
خضری با اشاره به این که والدین باید از توجه کم و زیاد به کودک بپرهیزند، میافزاید؛ افراط در هر یک از موارد سبب عدم و یا از هم پاشیدگی تکلم طبیعی کودک میشود، وی در ادامه میگوید: به هیچ وجه کودک را وادار به ارتباط برقرار کردن با دیگران ننمایید، برای مثال به جای این که از عباراتی مانند (با تو صحبت میکنند)، (جواب بده) و... استفاده کنید به کودک اجازه دهید خود پاسخ سوال دیگران را بدهد و در این باره تصمیم بگیرد.
گفتنی است والدین باید درباره نیاز کودک به محبت، احساس امنیت و احساس تعلق، آگاهی توجه کافی داشته باشد و با استفاده از نکات مثبت و حسن ویژگیهای موجود در کودک، سعی در بالا بردن اعتماد به نفس کودک کنند همانند تقویت فعالیتهایی نظیر شنا، نقاشی، موسیقی و... . این آسیبشناس گفتار و زبان با اشاره به این که وقتی کودک دچار هرگونه اشکال گفتاری از جمله لکنت میشود، والدین باید از هرگونه عکس العمل نسبت به او اجتناب ورزند (احساس ترحم، اضطراب، خشم، خندیدن و مسخره کردن) یادآور میشود؛ خستگی، عدم سلامت عمومی و تغذیه غلط سبب تشدید مشکل کودک میشود لذا سعی در از بین بردن این عوامل کنید ولی هیچگاه سعی نکنید کودک از این طریق به خواستههایش برسد.
محققان بر این باورند که باید انتخاب نوشتن با هر دو دست را به عهده خود کودک گذاشت و هیچگاه دست راست و چپ را به کودک تحمیل نکرد، همچنین به دفعات دیده شده است افرد لکنتی در شعر خواندن و هنگام کاستن سرعت صحبت خود کمتر دچار لکنت میشوند بنابراین صحبت کردن با ریتم و ضرب در بهبود کودک بیتاثیر نخواهد بود به گفته خضری از آنجا که مشکل کودکان لکنتی در جمع بیشتر است لذا به جای بازیهای انفرادی، کودک را باید تشویق به بازیهای گروهی کلامی کرد. وی در پایان ضمن اظهار این که شخصیت دادن به کودک بسیار کارساز است ، خاطرنشان میکند: نقش معلم نیز در درمان لکنت بسیار مهم است.
معلمان باید سعی کنند کودک را در فعالیتهای اجتماعی شرکت دهند و بین او و دیگران تبعیضی قائل نشوند. گفتنی است شاید هر کدام ازموارد فوق نکته مهم و ارزشمندی نباشند ولی هستهای است در دامن روان کودک که شاید منجر به لکنتی شدن یک فرد شود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼