تنها گذاشتن کودک در خانه، نکات مهم

تبیان: از چه سنی می‏توانیم فرزندمان را با اطمینان کامل در خانه تنها بگذاریم؟ تا قبل از چند سالگی تنها گذاشتن بچه‏ها بدون مراقبت یک پرستار در منزل خطرناک است؟ هر چند ممکن است این سوال و سوالات مشابه در اکثر مواقع ذهن والدین را به خود مشغول کند اما به نظر می رسد در ایام عید و تعطیلات بسیار مهم تر به نظر می رسد چرا که در بسیاری از مواقع والدین مجبور به رفت و آمد در مکانها و یا موقعیتهایی هستند که بچه ها برای حضور درآن هیچ تمایلی نداشته و ترجیح می دهند در منزل مانده و از بازیهای کامپیوتری و یا برنامه های تلوزیون بهره گیرند؛ از طرف دیگر مهدهای کودک و مدارس نیز تعطیل بوده و والدین نمی توانند بر روی این شرایط حساب باز کنند. لذا اغلب والدین نسبت به اینکه زمان بازگشت خودشان به خانه به درازا کشیده شود و در این مدت بچه‏ها بدون مراقبت یک فرد قابل اعتماد در خانه تنها باشند بسیار حساس و نگران هستند.


برخی والدین گاهی اوقات ریسک کرده و بدون حضور فرزندشان، برای دید و بازدید عید از منزل خارج می‏شوند و فرزندشان را در خانه تنها می‏گذارند. اغلب این والدین در مدتی که بیرون از منزل هستند فشارهای عصبی و دلواپسی‏‌های سختی را تحمل می‏کنند.

در این مقاله می‏خواهیم به مطالبی اشاره کنیم که شما هنگام تصمیم به تنها گذاشتن فرزندتان در منزل باید یه آنها توجه کافی داشته باشید:

- به طور کلی می‏توان گفت زمانی که سن فرزند شما حدود ۶ سال به بالا باشد می‏توانید آنها را در منزل تنها بگذارید.

برخی والدین گاهی اوقات برای دید و بازدید عید از منزل خارج می‏شوند و فرزندشان را در خانه تنها می‏گذارند. اغلب این والدین در مدتی که بیرون از منزل هستند فشارهای عصبی و دلواپسی‏های سختی را تحمل می‏کنند

در ضمن لازم است که برای تنها گذاشتن فرزندتان به این مطالب نیز توجه داشته باشید:

آیا فرزند شما حس مسئولیت دارد؟
فرزند شما باید مسئولیت‏پذیر باشد و گرنه سن و سال نمی‏تواند معیار شما برای تنها گذاشتن آنها در منزل باشد. به‌‏عنوان مثال او باید نسبت به اینکه وظیفه‏اش در ایام عید تنها انجام بازی‏های ویدیوئی و مشاهده برنامه های تلوزیون نیست و باید به تکالیف و وظایف مدرسه نیز توجه داشته باشد، احساس مسئولیت کند. همچنین باید فرزند شما از توانایی تفکر منطقی و قضاوت صحیح برخوردار باشد تا بتواند بخاطر داشته باشد که نباید هنگام شنیدن صدای زنگ در را باز کند و یا اجازه ندهد افراد غریبه از طریق تماس تلفنی متوجه غیبت شما در منزل شوند.

آیا فرزند شما می‏خواهد در منزل تنها بماند؟
گاهی اوقات فرزندان شما حتی اگر از لحاظ سنی منعی برای تنها ماندنشان نیست، از این که در خانه تنها باشند احساس ترس می‏کنند. هرگز تا زمانی که فرزندتان به این آمادگی روحی - روانی نرسیده است او را مجبور به تنها ماندن در منزل نکنید.

آیا فرزندانتان با هم سازگاری دارند؟
اگر پسر یا دختر بزرگتری دارید که خواهر یا برادر کوچکترش را اذیت می‏کند به هیچ وجه آنها را در منزل با هم تنها نگذارید. زیرا به محض آنکه بفهمند که شما او را مسئول فرزند کوچکترتان کرده‏اید آزار و اذیت او شدیدتر و بی‏رحمانه‏تر خواهد شد.

بنابراین چنانچه نزاع میان فرزندتان از حد طبیعی بیشتر است و به درگیری فیزیکی ختم می‏شود آنها را تنها نگذارید.

آیا منزلتان از نظر امنیتی مطمئن است؟
اگر همسایه‌‏های شما افراد مورد اعتمادی هستند، درها و پنجره‏های منزلتان عیب و نقص ندارند و فرزندتان توانایی تماس گرفتن با شما در مواقع اضطراری را دارند می‏توان گفت که تنها گذاشتن فرزندتان در منزل تا حد مقبولی امکان‏پذیراست. اما چنانچه محل زندگی‏تان نزدیک به محل‏های جرم خیز است و یا در همسایه‏‌هایتان افراد مشکوک و خلاف‏کار دارید تنها گذاشتن فرزندتان در منزل عاقلانه‏ نیست.

با توجه به شناختی که از فرزندانتان دارید برخی حوادث احتمالی را پیش‏بینی کنید و برای وی راه حل ارائه دهید

آیا فرزندتان را به طور مناسب با روش‏های امنیتی تربیت کرده‌‏اید؟
به عبارت بهتر آیا به فرزندتان آموخته‌‏اید که در مواجهه با شرایط غیرعادی مانند به زور وارد شدن افراد غریبه به منزل، آتش‌‏سوزی و دیگر حوادث اضطراری چکار باید انجام دهد؟

چنانچه پاسخ شما به تمام سوالات فوق مثبت است و معتقدید که فرزندتان را از هر نظر آماده کرده‏اید می‏توانید مراحل زیر را انجام دهید تا اینکه در مواقع ضروری بتوانید فرزندتان را تنها در خانه گذاشته و به مسئولیت ها و وظایف فردی خود بپردازید:

1- آرام آرام شروع کنید.
ابتدا فرزندتان را به مدتی کوتاهی مثلاً برای خرید نان تنها بگذارید. به تدریج این زمان را افزایش دهید تا فرزندتان نیز به آرامی به این اطمینان درونی برسد که می‏تواند در منزل تنها بماند. برای مثال یکباره و بدون هیچ مقدمه چینی، نوروز امسال فرزندتان را در خانه تنها نگذارید اگر آمادگی های لازم را در ایشان ایجاد کرده اید، تنها گذاشتن وی در مواقع ضروری بلامانع است در غیر این صورت فرزندتان را تنها در خانه نگذارید.

۲- مرتبا مقررات مورد نظرتان را برای فرزندتان تکرار و در صورت نیاز تصحیح کنید.
فرزند شما باید از مقررات مورد نظر شما کاملاً مطلع باشد و از انتظارات‏ شما برای زمانی که در منزل تنهاست آگاه باشد. این انتظارات می‏تواند شامل نگهداری از خواهر یا برادر کوچک‏تر، شروع و انجام تکالیف مدرسه در یک زمان مشخص، نحوه‏ پاسخ‏گویی به تماس‏های تلفنی و... باشد.

3- برای مواقع اضطراری او را آماده کنید.
فرزندتان را برای موقعیت‏های مختلف پرورش دهید. به عنوان مثال اگر او مسئول خواهر یا برادر کوچکترش نیز هست باید با نحوه‏ی مراقبت از کودکان آشنا باشد. همچنین او باید بتواند با پلیس، آتش‏‌نشانی و ... تماس بگیرید و اطلاعات اولیه مورد نیاز مانند آدرس محل سکونت را به آنها بدهد. بهتر است شماره تلفن همراه خودتان یا دیگر اعضای فامیل را به فرزندتان یاد دهید تا در صورت نیاز با آنها تماس بگیرد.

۴- در خانه ماندن را برای فرزندتان شبیه‏‌سازی کنید.
با انجام بازی‏های ساده به فرزندتان بیاموزید در مواقع مختلف مانند گم کردن کلید خانه، ورود افراد غریبه به منزل، گرسنه شدن، پاسخ دادن به تلفن و... چکار باید انجام دهد.

5- به تقسیم وظایف بپردازید.
با توجه به شناختی که از فرزندانتان دارید برخی حوادث احتمالی را پیش‏بینی کنید و برای وی راه حل ارائه دهید. در این صورت می‏توانید از بروز نزاع بین فرزندانتان پیش‏گیری کنید. به عنوان مثال مشخص کنید چه کسی مسئول مراقبت از چه چیزی یا چه کسی است، چه کسی باید غذا را گرم کند و یا ظرف‏ها را بشوید، چه کسی در صورت نیاز باید با شما تماس تلفنی بگیرد و ...تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کنید.