دنیا از نگاه نوزاد، دریچه های تازه ای برای بزرگسالان

محققین در مورد بینایی نوزادان مطالعاتی انجام داده اند. نتایج تحقیقات قبلی مبنی بر این بود که نوزادان نمی توانند به خوبی ببینند و اینکه به طور میانگین در فاصله بیشتر از ۳۰ سانتی متر که تقریبا برابر با فاصله سینه مادر و صورت اوست، دنیا تبدیل به هاله ای خاکستری می شود. در حالی که میزان خاصی از کنتراست و وضوح تصویر در تصاویر دو بعدی برای جلب توجه نوزادان لازم بود اما متاسفانه هنوز در این زمینه آگاهی کمی وجود داشت و این مسئله به دلیل این بود که نه تنها متغیرهای موردنظر مانند درک حالات صورت غیر قابل تشخیص بودند بلکه قابل آزمایش هم نبودند. در آن دوران محققین به تکنولوژی و تجهیزات لازم برای بررسی حرکت دسترسی نداشتند و حرکت کلید این آزمایش بود.

در حال حاضر دانشمندان چه می دانند؟
یک تحقیق جدید که توسط محققین موسسه روانشناسی با دانشگاه آپسالا و موسسه نورشناسی در استکهلم انجام گرفت، دریچه های تازه ای را برای بزرگسالان باز کرد تا بتوانند دنیا را از نگاه نوزاد ببینند. پیش از این دانشمندان برای تحریک حس بینایی نوزاد از تصاویر ثابت استفاده می کردند در حالی که دنیای واقعی متحرک است و بر همین اساس ایده این تحقیق استفاده از تصاویر متحرک بود. تصاویر زیر نشان می دهد نوزاد در روزهای اولیه تولد چگونه می بیند.

چرا استفاده از تصاویر متحرک اهمیت دارد؟
با استفاده از تصاویر متحرک در آزمون درک بصری، به متغیرها مقادیر عددی داده شد که به آزمون کاربرد عملی داد. با تصاویر متحرک ما می توانیم متوجه شویم آیا صورت مادر در حالی که روی نوزاد خم شده است از تصویر نقاشی شده و بی حرکت پدر قابل تشخیص است یا خیر. این آزمون بر این اساس است که تشخیص اجسام متحرک از اجسام ثابت و بی حرکت آسان تر است.

در این تحقیق تصاویر متحرک خاکستری از حالات صورت بر مبنای تناوب فضایی و کنتراست و متناسب با ویژگی های هوشی نوزادان تهیه و به شرکت کنندگان بزرگسال نشان داده شد. محققین استدلال کردند که اگر بزرگسالان قادر به تشخیص حالات صورت به تصویر کشیده شده نیستند، بنابراین احتمال کمی وجود دارد که نوزادن قادر به تشخیص حالات مشابه باشند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که حالات مختلف می توانند تا فاصله ۳۰ سانتی متری تشخیص داده شوند اما زمانی که این فاصله به ۱۲۰ سانتی متر افزایش یافت، توانایی تشخیص تفاوت ها تنزل پیدا کرد.

بنابراین به طور نظری، نوزادان می توانند صورت ها و حالات چهره را درک کنند، شفافیت و وضوح بینایی آنها برای تشخیص صورت ها و حالات چهره در فاصله متوسط کافی نیست.

آیا نوزادان از چیزی که می بینند، درکی دارند؟
در حالی که نتایج این مطالعه به این سوال که نوزادان چه می بینند، پاسخ می دهد اما این سوال که درک نوزادان از چیزی که می بینند چیست، بی پاسخ مانده است. به عنوان بزرگسال، دیدن تصاویر متحرک از و تجربه آن از دید نوزادان بسیار هیجان انگیز است اما باید به این نکته توجه کرد که عوامل دیگری هم در این زمینه موثر هستند.

بزرگسالان دارای مکانیزم پیشرفته ای برای تشخیص چهره هستند که حتی برای دیدن تصاویر با وضوح پایین هم کافی است. به هر حال این مکانیزم در ماه های اولیه تولد شروع به رشد می کند. اگر توانایی درک و تشخیص چهره ها در نوزادان کمتر است، بنابراین توانایی تشخیص حالات صورت باید کمتر از چیزی باشد که در مطالعه حاضر به آن اشاره شده است.