سونوگرافی در دوران بارداری، روش کار

سونوگرافی به استفاده از فناوری فراصوت در دوران بارداری اشاره دارد. از زمان پیدایش سونوگرافی در اواخر سال ۱۹۵۰،از این فناوری به عنوان یک ابزار تشخیصی در زمینه بارداریاستفاده می‌شود. در حال حاضر،از تجهیزات پیشرفته‌ای در سونوگرافی استفاده می‌شود که تصاویر پیوسته جنین را بر روی یک مانیتور به نمایش در می‌آورند. برای این کار از امواج صوتی با فرکانس بالا بین ۳.۵ تا ۷.۰ مگا هرتز (به عنوان مثال، ۳.۵ تا ۷.۰ میلیون چرخه در ثانیه) استفاده می‌شود.
این امواج صوتی از مبدلی که بر روی شکم مادر قرار داده می‌شود، ساتع می‌شوند. با حرکت دادن مبدل بر روی شکم، امکان مشاهده محتویات رحم و جنین فراهم خواهد شد. آرایه‌های متراکم ساتع شده از پرتوهای سونوگرافی، جنین رابه صورت کامل اسکن کرده و داده‌های حاصل را مجددا به مبدل ارسال می‌کنند.
در ادامه، داده‌های به دست آمده از اسکن جنین بر روییک مانیتور (سونوگرام) نمایش داده می‌شوند. پدیده‌هایی مانندضربان قلبو ناهنجاری‌های مرتبط با رشدجنین از طریق سونوگرافی و تصاویر منعکس شده بر روی مانیتور مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. سن، اندازه و میزان رشد جنین نیز از طریق سونوگرافی به طور دقیق مشخص خواهد شد.
سونوگرافی و اسکن شکم در اوایل بارداری در شرایطی انجام می‌شود که مثانه مادر کاملا پر باشد. پر بودن مثانه باعث درد و ناراحتی خواهد شد. ژل بی رنگی که قبل از انجام سونوگرافی بر روی شکم مالیده می‌شود، کمی سرد و مرطوب خواهد بود. با این وجود، امواج اولتراسوند (فراصوت) حس خاصی به مادر منتقل نمی‌کنند.