درمان عفونت واژینال، چرا بیمار شدم؟
واژینیت و شکایت مربوط به واژن (نظیر ترشح واژینال، خارش و سوزش)، بسیار شایع هستند.
واژینیت و شکایت مربوط به واژن (نظیر ترشح واژینال، خارش و سوزش)، بسیار شایع هستند.
ـ بیش از ۱۰ میلیون از ویزیتهای سالانه در مطب پزشکان را تشکیل میدهند.
ـ دارای عود فراوان هستند.
ـ در طی دوران بارداری شانس ابتلا به این عفونتها بالا میرود.
واژینیت یکی از شایعترین انواع بیماریها، در بین بالغین جوان فعال از نظر جنسی و زنان بالغ، به شمار میرود. واژینیت حتی در مواردی که با عوارض شدید همراه نباشد، نیازمند تشخیص دقیق و درمان به موقع است. عواقب این بیماری به ویژه در زنان باردار، بسیار جدی هستند. به طوریکه واژینیت ممکن است با موارد زیر در ارتباط باشد:
ـ عفونت لگنی به دنبال اعمال جراحی
ـ پارگی زودرس غشاها، زایمان زودرس
ـ عفونتهای پس از زایمان و پس از انجام سزارین
ـ ریسک تولد نوزادان با وزن پائین در زمان تولد
بیشترین عوامل شایع، شامل تریکوموناس واژینایس (نوعی پروتوزوآ) و کاندید آلبیکانس (نوعی قارچ) میباشند.
تریکومونیاز :
در بیش از ۵۰ درصد موارد، عفونت بدون علامت است. شیوع عفونت در زنان باردار، معادل با ۹ تا ۲۲ درصد است.شیوع عفونت در نوزادان متولد شده از مادران آلوده، معادل ۲ تا ۱۷ درصد است. بنابراین پیشگیری مناسب و استراتژیهای تشخیص به موقع در زنان باردار با ریسک بالا، اهمیت زیادی دارند.در صورت علامت دار شدن، عفونت ممکن است خود را به صورت خارش همراه با ترشحات زرد ـ سبزرنگ، کف آلود، همراه با بوی بد نشان دهد. در حدود ۵ تا ۱۲ درصد از زنان، ممکن است علائمی نظیر دیزوری و دردشکمی دیده شود. در معاینه بالینی، التهاب و تورم واژن و در مواد شدید نمای "توتفرنگی" در سرویکس وجود دارد. اشکال مزمن بیماری همراه با علائم خفیفتر (نظیر خارش خفیف و دیسپارونی) هستند، اما به عنوان منبع مهم انتقال آلودگی به شمار میروند.مترونیدازول، درمان انتخابی به شمار میرود.
عفونتهای کاندیدا :
از نظر بالینی، این عفونت به صورت خارش، دیزوری و ترشحات سفید پنیری تظاهر مییابد. ریسک فاکتورهای عفونت کاندیا عبارتند از: بارداری، استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی، استروژنتراپی، سیکل قاعدگی، دیابت و درمان آنتیبیوتیکی. به دلیل نیاز کاندیدا به بافتهای حاوی استروژن، این عفونت پس از دوران منارک شایعتر و پس از یائسگی شیوع کمتری دارد.با اینکه به نظر میرسد این عفونت جزء بیماریهای انتقال یافته از راه جنسی نباشد، اما شریکهای جنسی مذکر مبتلا به دیابت، گاهی شریکهای جنسی خود را آلوده میسازند. درمانهای خط اول شامل ترکیبات ضد قارچی موضعی یا خوراکی هستند.
واژینوز باکتریال یا باکتریوزیس واژینال (BV) :
BV اغلب بهصورت افزایش ترشحات واژینال مشخص میشود و کمتر شامل التهاب واژن است.شیوع آن در زنان جوان فعال از نظر جنسی یا مبتلا به سایر STDها و یا دارای شریکهای جنسی متعدد بالاست. بیماری نسبتاً مسری بوده و در حدود ۸۰ درصد از مردان در طی تماس با شریک جنسی آلوده، مبتلا به عفونت خواهند شد.تظاهرات بالینی عفونت عبارتند از: درد، ترشحات با بوی آمین یا بوی ماهی، ترشحات فراوان شیری ـ خاکستری هموژن، اما شیوع دیزوری نادر است.
بنابراین، به طور خلاصه درمان عفونتهای واژینال به شرح زیر است :
ـ T واژینالیس : مترونیدازول
ـ کاندیدا : فلوکنازول، کلوتریمازول، ایمیدازول و سایر داروهای ضدقارچ
ـ BV: کلنیدامایسین، مترویندازول
پیشگیری از تمام انواع STDها نیازمند آموزش صحیح، مشاوره و توصیه به استفاده از کاندوم است.
ـ بیش از ۱۰ میلیون از ویزیتهای سالانه در مطب پزشکان را تشکیل میدهند.
ـ دارای عود فراوان هستند.
ـ در طی دوران بارداری شانس ابتلا به این عفونتها بالا میرود.
واژینیت یکی از شایعترین انواع بیماریها، در بین بالغین جوان فعال از نظر جنسی و زنان بالغ، به شمار میرود. واژینیت حتی در مواردی که با عوارض شدید همراه نباشد، نیازمند تشخیص دقیق و درمان به موقع است. عواقب این بیماری به ویژه در زنان باردار، بسیار جدی هستند. به طوریکه واژینیت ممکن است با موارد زیر در ارتباط باشد:
ـ عفونت لگنی به دنبال اعمال جراحی
ـ پارگی زودرس غشاها، زایمان زودرس
ـ عفونتهای پس از زایمان و پس از انجام سزارین
ـ ریسک تولد نوزادان با وزن پائین در زمان تولد
بیشترین عوامل شایع، شامل تریکوموناس واژینایس (نوعی پروتوزوآ) و کاندید آلبیکانس (نوعی قارچ) میباشند.
تریکومونیاز :
در بیش از ۵۰ درصد موارد، عفونت بدون علامت است. شیوع عفونت در زنان باردار، معادل با ۹ تا ۲۲ درصد است.شیوع عفونت در نوزادان متولد شده از مادران آلوده، معادل ۲ تا ۱۷ درصد است. بنابراین پیشگیری مناسب و استراتژیهای تشخیص به موقع در زنان باردار با ریسک بالا، اهمیت زیادی دارند.در صورت علامت دار شدن، عفونت ممکن است خود را به صورت خارش همراه با ترشحات زرد ـ سبزرنگ، کف آلود، همراه با بوی بد نشان دهد. در حدود ۵ تا ۱۲ درصد از زنان، ممکن است علائمی نظیر دیزوری و دردشکمی دیده شود. در معاینه بالینی، التهاب و تورم واژن و در مواد شدید نمای "توتفرنگی" در سرویکس وجود دارد. اشکال مزمن بیماری همراه با علائم خفیفتر (نظیر خارش خفیف و دیسپارونی) هستند، اما به عنوان منبع مهم انتقال آلودگی به شمار میروند.مترونیدازول، درمان انتخابی به شمار میرود.
عفونتهای کاندیدا :
از نظر بالینی، این عفونت به صورت خارش، دیزوری و ترشحات سفید پنیری تظاهر مییابد. ریسک فاکتورهای عفونت کاندیا عبارتند از: بارداری، استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی، استروژنتراپی، سیکل قاعدگی، دیابت و درمان آنتیبیوتیکی. به دلیل نیاز کاندیدا به بافتهای حاوی استروژن، این عفونت پس از دوران منارک شایعتر و پس از یائسگی شیوع کمتری دارد.با اینکه به نظر میرسد این عفونت جزء بیماریهای انتقال یافته از راه جنسی نباشد، اما شریکهای جنسی مذکر مبتلا به دیابت، گاهی شریکهای جنسی خود را آلوده میسازند. درمانهای خط اول شامل ترکیبات ضد قارچی موضعی یا خوراکی هستند.
واژینوز باکتریال یا باکتریوزیس واژینال (BV) :
BV اغلب بهصورت افزایش ترشحات واژینال مشخص میشود و کمتر شامل التهاب واژن است.شیوع آن در زنان جوان فعال از نظر جنسی یا مبتلا به سایر STDها و یا دارای شریکهای جنسی متعدد بالاست. بیماری نسبتاً مسری بوده و در حدود ۸۰ درصد از مردان در طی تماس با شریک جنسی آلوده، مبتلا به عفونت خواهند شد.تظاهرات بالینی عفونت عبارتند از: درد، ترشحات با بوی آمین یا بوی ماهی، ترشحات فراوان شیری ـ خاکستری هموژن، اما شیوع دیزوری نادر است.
بنابراین، به طور خلاصه درمان عفونتهای واژینال به شرح زیر است :
ـ T واژینالیس : مترونیدازول
ـ کاندیدا : فلوکنازول، کلوتریمازول، ایمیدازول و سایر داروهای ضدقارچ
ـ BV: کلنیدامایسین، مترویندازول
پیشگیری از تمام انواع STDها نیازمند آموزش صحیح، مشاوره و توصیه به استفاده از کاندوم است.
پ
منبع:
دکتر صفری نژاد
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼