دلایل شکست در ای وی اف، چیست؟

نتایج یک پژوهش نشان داد که در روش‌های درمانی خارج از رحمی با وجودی که درصد لقاح اووسیت‌های پس از تلقیح یا تزریق نسبتا بالا می‌باشد، درصد عدم موفقیت بارداری و شکست لانه‌گزینی افزایش می‌یابد و آنالیز انجام شده بر روی جنین‌های سقط شده نشان دهنده میزان بالای ناهنجاری‌های کروموزومی می‌باشد. پژوهشگران این دانشگاه ضمن بررسی ناهنجاری‌های کروموزومی در اووسیت‌های بارور نشده ( UNFERTILIZED) و جنین های ترانسفرنشده در زوج‌های نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری یزد به این نکته تاکید دارند که ناهنجاری کروموزومی در اووسیت‌های نابارور با امبریوهای بامرفولوژی غیرطبیعی به طور قابل ملاحظه‌ای مشاهده شده که با توجه به اینکه عوامل متعددی ازجمله فاکتورهای داخلی و عوامل محیطی می‌تواند علت بوجود آمدن یا مساعدکننده بروز ناهنجاری‌های کروموزومی باشد، بررسی با توجه به نوع رژیم درمانی، نوع محیط کشت و سایر عوامل محیطی می‌تواند راهگشا باشد.

نتایج این پژونش نشان می‌دهد، در ۱۲ درصد سیکل‌های عدم باروری کامل مشاهده شد و در ۶۶ درصد اووسیت‌ها وضعیت کروموزومی نرمال مشاهده گردید و در بقیه موارد کمترین درصد ناهنجاری کروموزومی هاپلوئیدی و بیشترین تعداد مربوط به دیپلوئیدی بود، در ۱۱۰ امبریویا کیفیت درجه ۱ و ۲ که قابل ترانسفر نبودند مورد بررسی قرار گرفتند که ۹۵ درصد امبریوهای حاصل از ( IVF) و ۶۳ درصد از آنها که نتیجه سیکل‌های درمانی ( ICSI) بودند ناهنجاری کروموزومی مشاهده شد. پژوهشگران این طرح پژوهشی، دکتر سید مهدی کلانتر، استادیار گروه مرفوآناتومی با همکاری حسین افضلی، احمد ابراهیمی، مهرداد سلیمانی و محمد حسین امیر ارجمند از دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می‌باشند.

درمان‌های دارویی ناباروری ایدیوپاتیک مردان بررسی شد درمان‌های دارویی در ناباروری ایدیوپاتیک مردان از سوی استادیار گروه ارولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد بررسی و ارائه شد. دکتر محمدرضا معین با اعلام این مطلب، گفت: درمان‌های دارویی در مردان نابارور که علت مشخصی برای مشکل آنها وجود داشته باشد می‌تواند کاملا موثر واقع گردد، یکی از این موارد ناباروری ناشی از اختلالات هورمونی است که درمان جایگزینی با هورمون‌ها می‌تواند باعث بهبودی و میزان بالای حاملکی گردد، به طور مثال درمان دارویی در مردان با ناباروری ایدیوپاتیک به صورت تجربی ompric می‌باشد یعنی درمان‌هایی که براساس جنبه‌های تئوریک بوده و اثر حقیقی آن اثبات نگردیده‌است، که این نوع درمان در دو گروه از مردان نابارور صورت می‌گیرد که عبارتند از کسانی که ناباروری ایدیوپاتیک با علت نامشخصی دارند که حدود ۲۵ درصد مراجعات کلینیک‌های ناباروری را تشکیل می‌دهد و کسانی که علت ناباروری آنها مشخص می‌باشد لیکن درمان خاصی برای آنها وجود ندارد و یا به درمانهای خاصی صورت گرفته پاسخ نداده‌اند. استادیار گروه اولوژی دانشگاه علوم پزشکی تصریح کرد: از آنجا که پدیده اسپرماتوژنز و انتقال اسپرم در مجاری مربوطه حدود ۸۰ روز طول می‌کشد، لذا در مورد درمان دارویی به طور کلی باید به این نکته توجه داشت که حداقل دوره درمان برای بررسی اثر دارو باید ۱۲ هفته و ترجیحا ۲۴ هفته باشد.

وی اظهار داشت: در درمان ناباروری ایدیوپاتیک داروهای خیلی زیادی مورد استفاده قرار گرفته‌اند که به طور کلی آنها را می‌توان به دو دسته هورمونی و غیرهورمونی تقسیم نمود، البته لازم به ذکر است که بعضی از این داروها تنها به صورت invitro موثر بوده و در بررسی‌های کلینیکی تفاوت چندانی با پلاسبو نداشته‌اند مثل ویتامین E و یا کینین‌ها که به صورت تجربی مشاهده شده که باعث بهبودی حرکت اسپرمها می‌شوند. دکتر معین در ادامه تاکید می‌کند: با وجود درمانهای مخلفی که هم اکنون برای درمان مردان نابارور در دسترس می‌باشد باید هر گونه علت قابل درمان ناباروری از قبیل واریکوسل، عفونت، انسداد و آنتی بادی‌های ضد اسپرم تشخیص و بررسی گردند و همچنین اختلالات مهم غیرقابل درمان مثل اختلالات کروموزومی تشخیص داده شود تا از درمانهای دارویی طولانی مدت و اغلب گران قیمت قیمت جلوگیری شود. این محقق در خاتمه افزود: مساله مهم دیگر اینکه باید قبل از مصرف داروهای فوق از عوارض جانبی و توکسیک آنها اطمینان حاصل نمود. زیرا ناباروری یک بیماری تهدیدکننده زندگی به شمار نمی‌آید که ما با داروها سلامت بیمار را به خطر بیاندازیم.