۱۶۴۰۱۷
۹۲۷
۹۲۷
پ

نامرتب بودن کودک، راه حل‌هایی برای اصلاح

شما نیز ممکن است مانند بسیاری از والدین فکر کنید باید اسم کودک شما را طوفان تورنادو می‌گذاشتند.

شما نیز ممکن است مانند بسیاری از والدین فکر کنید باید اسم کودک شما را طوفان تورنادو می‌گذاشتند. گاهی به نظر جالب می‌رسد که چطور این موجودات کوچک می‌توانند در چنین زمان کوتاهی تمام چیزهای یک اتاق را به هم بریزند. کودکان دوست دارند چیزها را به هم بریزند و کودکان خردسال‌تر اصلاً فکر نمی‌کنند چیزها را به‌هم‌ریخته‌اند. آن‌ها هرچقدر چیزهای بیشتری برای بازی کردن دوروبرشان باشد، سرگرم‌تر می‌شوند و بیشتر لذت می‌برند.
بعد از مدتی خانۀ شما شبیه حراجی‌های لباس یا اسباب‌بازی می‌شود و شما همیشه در حال غر زدن سر کودک هستید که چیزهایی را که ریخته است، جمع‌وجور کند و یا اینکه خودتان آن‌ها را جمع می‌کنید. در این صورت، شما بازهم یک مسئولیت دیگر را که نباید بر عهده می‌گرفتید، بر عهده گرفته‌اید و از همه بدتر اینکه، کودک می‌فهمد کسی هست که پشت سرش چیزهایی را که ریخته است، جمع کند.
هر کس باید مسئول تمیز کردن ریخت‌وپاش‌های خودش باشد. به کودک خود اهمیت مراقبت از وسایل و گذاشتن آن‌ها در محل مخصوصشان را یاد دهید. او با پیدا کردن سریع وسایلش و غروری که این مرتب بودن به او می‌دهد، درواقع خودش جایزه‌اش را گرفته است.

گاهی صرفاً لازم است که شما به‌اصطلاح چوب به زمین بکوبید: "این خانه باید این‌طور باشه که همۀ ما خودمون وسایلمون رو جمع کنیم". به‌طور ایده آل این قانون باید از ابتدا جزء طبیعی زندگی باشد. اگر چنین نیست، می‌توانید با به‌کارگیری یک یا چند مورد از راه‌حل‌های زیر، موقعیت را اصلاح کنید.

از پیش برنامه‌ریزی کنید
مرتب بودن باعث صرفه‌جویی در وقت و جلوگیری از درگیری می‌شود و به شما اجازه می‌دهد که محیط اطرافتان را کنترل کنید. بنابراین با صرف کمی وقت طوری محیط اطراف کودک را تغییر دهید که نظیف بودن برایش آسان‌تر شود.
- برای نگهداری لوازم کودک مکان‌هایی را تعیین کنید. به او بگویید همان‌طور که او خانه‌ای برای زندگی کردن دارد، همۀ اشیاء و لوازمش هم به خانه احتیاج دارند. محل‌های جداگانه‌ای را برای اسباب‌بازی‌ها، لوازم ورزشی و لوازم هنری و ... کودک تعیین کنید. جعبه‌های کفش می‌توانند برای نگهداری اشیاء کوچک‌تر به کار روند و می‌توان از جعبه جواهرات برای نگهداری اشیاء باارزش استفاده کرد.
برای اشیاء بزرگ‌تر، طاقچه، کابینت یا کمد مناسب‌تر از جعبه‌های اسباب‌بازی بزرگ هستند که در آن‌ها اسباب‌بازی‌ها به‌هم‌ریخته می‌شوند و می‌شکنند. سطل‌های پلاستیکی آویزان شونده، محل مناسبی برای اسباب‌بازی‌ها با قطعات فراوان هستند. به هر شکل که در مورد این مسائل تصمیم می‌گیرید، هدف شما باید این باشد که هر چیزی جای معینی داشته باشد.
- محل اشیاء را طوری قرار دهید که در دسترس کودک باشد. اتاق را از چشم کودک نگاه کنید و مطمئن شوید که طاقچه‌ها، کابینت‌ها، جارختی‌ها و طبقه‌های کمد طوری قرارگرفته است که کودک می‌تواند به‌آسانی به آن‌ها دسترسی پیدا کند.

- به محل‌ها برچسب بزنید. محل هر چیز را با برچسب، حروف چسبان و یا حتی عکس مشخص کنید. به‌این‌ترتیب، کودک یکی از فایده‌های حروف الفبا را نیز یاد خواهد گرفت.

به کودک آموزش دهید و او را زیر نظر بگیرید
برای کودکتان الگوی عملی باشید. بدین معنا که شما خودتان باید مرتب و منظم باشید و بر کار آن‌ها نیز نظارت کنید. کودکانی که هرگز در عمرشان مرتب نبوده‌اند نمی‌توانند در یک‌چشم برهم زدن همه‌جا را مرتب کنند. همچنین آن‌ها نمی‌دانند که چه باید بکنند. تمام کودکان - بزرگ و یا کوچک - باید بدانند که انتظارات شما دقیقاً چه هستند. آیا اتاق فقط باید جلوی چشم شما تمیز باشد و یا اینکه حتی پشت درهای بسته هم باید اتاق تمیزی داشته باشند؟ به خاطر بسپارید که کودک به‌تدریج یاد می‌گیرد که شما چه می‌خواهید و بنابراین شما باید در انتظاراتتان واقع‌بین باشید.
- آماده‌باشید که گاهی به کودک کمک کنید. حتی مرتب‌ترین کودکان نیز برای جمع‌کردن اسباب‌بازی‌هایی که دارای قطعات متعدد هستند، نیاز به کمک دارند تا قطعات گم نشوند.
- در کودک عادت ایجاد کنید. کودک خود را تشویق کنید که وسایلش را بلافاصله بعد از بازی، جمع کند. در مورد کودکان نوپا می‌توانید چنین کنید: یکی شما بردارید، یکی کودک بردارد و بخوانید: ما چیزامونو این‌جور جمع می‌کنیم، ما چیزامونو این‌جوری جمع می‌کنیم... . هنگامی‌که جمع‌کردن و برداشتن از روی زمین را یاد گرفت، هدف بعدی این است که به او یاد دهید آن‌ها را کجا بگذارد. اگر این آموزش را از ابتدای زندگی کودک آغاز کنید، او به این نتیجه خواهد رسید که این کار جزء طبیعی بازی کردن یا کار کردن است.
روشن صحبت کنید.

هنگامی‌که می‌خواهید کودکتان وسایلش را جمع‌وجور کند، به‌روشنی و با لغات ساده به او بگویید که دقیقاً چه‌کاری را باید انجام دهد: مارسی، لطفاً تمام اسباب‌بازی‌هایت را جمع کن و اونارو مرتب داخل طبقه مخصوص اسباب‌بازی‌ها بزار. با لحنی مهربان ولی قاطع صحبت کنید و هرگز با تحکم فرمان صادر نکنید. اگر کودک پاسخ نداد، درخواست خودتان را پنج ثانیه بعد مجدداً تکرار کنید. اگر بااینکه می‌دانید هر دو بار شنیده است، هنوز واکنش نشان نمی‌دهد، پیامدهای کارش را به او نشان دهید.

پیامدهای کار کودک را به او نشان دهید
برای اینکه دستورات شما معنی‌دار باشند، کودک باید بداند که اگر او کاری را که شما خواسته‌اید، انجام ندهد، جای بحث ندارد. شما آن کار را به‌جای او انجام نخواهید داد و او پیامدهای کارش را بلافاصله خواهد دید. این پیامدها می‌تواند به‌صورت محرومیت موقت، گرفتن دست کودک و مجبور کردن او به انجام کارها و یا تصحیح بیش‌ازحد باشد.
روش دیگری را می‌توانید هنگامی‌که به خانه آمدید و متوجه شدید کودک وسایلش را جمع نکرده است، به کار برید. به او به‌تدریج بفهمانید که هر چیز را که تا انتهای روز جمع نکند، برای مدتی، مثلاً یک هفته ، مال شما خواهد شد. این وسایل را تا مدت معین در جعبۀ مخصوص (جعبۀ جریمه) بگذارید و اطمینان حاصل کنید کودک می‌داند که اگر این امر اتفاق بیفتد، مجدداً جریمه خواهد شد.
از تحسین و تقویت استفاده کنید.
تشویق در این مورد نیز، مانند تمام موقعیت‌های دیگر، مفید خواهد بود. همیشه، هنگامی‌که رفتار کودک خوب است، او را تحسین کنید.
- به کودک بگویید که چقدر خوشحال هستید که او وسایلش را جمع می‌کند. بار دیگر که او به‌تنهایی این کار را انجام داد، به او بگویید که چه‌کار بزرگی انجام داده است. وقتی کودک بعدازاینکه وسایلش را مرتب کرد توانست به‌راحتی چیزی را که به دنبالش می‌گردد، پیدا کند، او را تشویق کنید.
- با جوایز او را تقویت کنید. "آفرین که بدون اینکه من بگم وسایلت رو جمع کردی. جایزه‌ات اینه که حالا بیایی بستنی بخوری". یا اینکه: "جایزه‌ات اینه که بیایی بازی‌ای که دوست داری باهم بکنیم".
پیشگیری کنید و انگیزه بدهید.
با استفاده از تخیل خود، احساس مرتب بودن را در کودک برانگیزید.
- از زمان‌سنج (تایمر) استفاده کنید. کودک بزرگ‌تر را وادارید که رکورد جهانی زمان جمع‌وجور کردن را بشکند. با استفاده از تایمر زمان جمع‌آوری او را اندازه بگیرید.
- از کودک بخواهید شما را غافلگیر کند. بعضی از کودکان دوست دارند ناگهان شما را غافلگیر کنند. به آن‌ها بگویید برای پنج دقیقه اتاق را ترک می‌کنم؛ می‌خواهم ببینم ، هنگامی‌که برمی‌گردم مانند جادوگرها به‌سرعت تمتم اسباب‌بازی‌ها را سر جایشان گذاشته‌ای یا نه.
- بازرسی کنید. وانمود کنید که کارآگاه مشهوری هستید و به دنبال وسایلی می‌گردید که سر جایشان نیستند. یا اینکه نقش بازرسی را بازدید کنید که می‌خواهد بداند جای صحیح اشیاء کجاست.
- از قانون بیرون آوردن استفاده کنید. اگر کودک شما دوست دارد هر بار که بازی می‌کند، همۀ اسباب‌بازی‌هایش را باهم بیرون بیاورد، به او بگویید که قوانین تغییر کرده‌اند. از این به بعد اگر می‌خواهد که یک اسباب‌بازی را بردارد، باید اسباب‌بازی قبلی را سر جایش بگذارد. این روش زمانی که چند کودک در یک اتاق بازی می‌کنند نیز کمک می‌کند. هر کودکی که یک اسباب‌بازی را بردارد، باید اسباب‌بازی قبلی را سر جایش بگذارد و در انتهای بازی نیز آن‌ها را به محل قبلی‌شان بازگرداند.
- مبادلۀ پایاپای؛ این روش به‌ویژه در مورد کودکان خردسال مفید است. هر از چند گاه، اسباب‌بازی‌هایی را که کودک با تازگی با آن‌ها بازی نکرده است، جمع کنید، آن‌ها را در محل مخصوصی بگذارید و وانمود کنید این‌یک مغازه مبادله پایاپای است. به او بگویید، هر هفته پس‌ازآنکه وسایلش را جمع کرد، می‌تواند یک اسباب‌بازی بدهد و یک اسباب‌بازی دیگر بگیرد؛ بدین ترتیب، اسباب‌بازی جدید برایش تازگی نیز خواهد داشت

پ

محتوای حمایت شده

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.