اشتباهات والدین در تربیت کودک، این کارها را نکنید
کودکان، بزرگسالانی در قالبی کوچک نیستند که بتوانند دلایل تربیتی شما را درک کنند، پس در تصمیمات تان ثبات داشته باشید.
کودکان، بزرگسالانی در قالبی کوچک نیستند که بتوانند دلایل تربیتی شما را درک کنند، پس در تصمیمات تان ثبات داشته باشید.
کودکان با دستورالعمل به دنیا نمی‌آیند. نوپایان در حدی که پاهای شان اجازه می دهد، موجوداتی پرانرژی و مشتاق برای آزمودن محدودیت‌ها هستند. در اینجا چند اشتباهی را که والدین باید از انجام آن‌ها اجتناب کنند، شرح می‌دهیم:
1. بی ثباتی
نوپایان وقتی می‌دانند که چه انتظاری از آن‌ها می‌رود بهتر عمل می‌کنند، چه زمان استحمامِ آن‌ها باشد و چه خواب و در کل در هر شرایطی که زمینه بی‌ادبی را برای آن‌ها مهیا کند. هر چه شرایط سازگار‌تر و قابل پیش بینی‌تر باشد، کودک انعطاف پذیر‌تر و قابل قبول‌تر عمل می‌کند.
اصلاحات:
تا حد امکان قوانین را برای کودک عادی کنید؛ به گونه‌ای که جز برنامه روزمره آن‌ها و به یک عادت تبدیل شود. سازگار نمودنِ و عادت دادنِ کودک بهترین راه به منظورِ جلوگیری از جدل است.
نمی‌دانید هنگامی که کودکتان غذایش را روی زمین می‌ریزد و یا از رفتن به تختخواب اجتناب می‌کند، چه کار کنید؟ با همسر خود بنشینید، در مورد پاسخِ مناسب تصمیم گیری کرده و در نهایت نتیجه گیری کنید و هر دویِ شما به این نتیجه پایبند بوده و در اجرایِ آن از خود ثبات نشان دهید.
۲. متمرکز شدن روی وقت خانواده
وقت گذراندن با تمام اعضای خانواده بسیار لذتبخش است، اما بعضی والدین در آن افراط می‌کنند. کودکان گذراندن وقت با یکی از والدین را برای خود آرامبخش می‌دانند. این انفراد برای والدین نیز خوشایند است، زیرا در بینِ آن‌ها رقابتی به وجود نمی‌آید.
اصلاحات:
شما و همسرتان باید یکی یکی برای نوپای خود وقت بگذارید. چگونه این کار را انجام دهید؟ روی زمین بنشینید و با او بازی کنید. هنگام خواب با او کتاب داستان بخوانید یا برایش قصه تعریف کنید.
۳. کمک کردن بیش از اندازه
بعضی والدین هنگام رویارویی کودکشان با مشکل، سریعاً به کمکِ او می‌شتابند. قبل از اینکه این کار را انجام دهید به این فکر کنید که با این کار به کودک خود این پیام را القا می‌کنید که نمی‌تواند به تنهایی از پس حل کردن یک پازل یا پوشیدن لباسش برآید، به معنای دیگر به او می‌گویید که بی‌کفایت است.
والدینی که در کمک کردن به کودک خود افراط می‌کنند، توانایی کودکشان برای خودمختاری را سرکوب می‌کنند.
اصلاحات:
به کودک خود بیاموزیم در چالش با مشکلات صبور باشد و تا حد ممکن خودش آن‌ها را حل کند.
۴. زیاد صحبت کردن
صحبت کردن با نوپا یک نظریه تأئید شده است، اما نه در هنگامی که می‌خواهید افسار گسیختگی او را کنترل کنید.
تصور کنید مادری درخواست کودک ۲ ساله‌اش را برای شیرینی، با یک «نه» گفتن رد می‌کند. کودک هیاهو و آشوب می‌کند. مادر به وی توضیح می‌دهد که وقت شام است. کودک به هر نحوی یک شیرینی به چنگ می‌آورد. مادر شیرینی را از او می‌گیرد و مجدداً به او توضیح می‌دهد، اما این بار چشمان کودک پر از اشک است. این بار کودک نا‌امیدانه جلو و عقب می‌رود.
صحبت منجر به پدیده حرف بزن، اجبار کن، بحث کن، فریاد بزن و کتک بزن می‌شود. کودکان، بزرگسالانی در کالبد کوچک نیستند. آن‌ها منطقی نیستند و نمی‌توانند صحبت‌های شما را تجزیه و تحلیل کنند.
اصلاحات:
هوشمندانه‌ترین راه برای به کرسی نشاندن قوانین چیست؟ وقتی می‌خواهید به کودک خود بگویید چه کار کند با او بحث نکنید و ارتباط چشمی نداشته باشید. وقتی کودک سرپیچی می‌کند به او هشداری مختصر دهید و تا سه بشمارید. اگر کودک مجدداً سرپیچی کرد، یا یک فرصت مجدد به وی دهید و یا یک پیامدِ سریع به او نشان دهید. بدونِ پاسخ!
۵. سرو کردن غذاهای بچگانه
آیا کودک شما چیزی جز ناگت و سرخ کردنی چیزی نمی‌خورد؟ آیا تنها یک غذای خاص می‌خورد؟ همان گونه که والدین دیر می‌فهمند، کودکان با برنامه‌های غذایی پُر ادا و اطواری که برمی گزینند (و شما در اختیارشان می‌گذارید)، ناخودآگاه از خوردن غذاهای دیگر منع می‌شوند.
اصلاحات:
کودکان خود را به خوردن غذاهای بزرگسالان تشویق کنید. درصد بالایی از کودکان در صورتی که ببینند والدین آن‌ها از خوردن غذایی لذت می‌برند، خواستار امتحانِ آن غذای جدید می‌شوند. اگر آن‌ها هنگام دیدن غذایی از خوردنِ آن اجتناب می‌کنند، نا‌امید نشده و صبور باشید؛ در دفعاتِ بعد نیز به کشیدن آن غذا در ظرف غذای او ادامه دهید. بعضی کودکان برای عادت کردن به یک چیز نیاز به تکرارِ چندین باره آن دارند.
اما اگر کودک شما فقط به غذا ناخنک می‌زند نگران نباشید، اکثر کودکان این گونه هستند (ذره خواری می‌کنند).
کودکان جنگ بر سرِ نخوردنِ غذا را دوست دارند. اگر ما هم رویِ این مسأله تأکید و اصرارِ بیش از اندازه کنیم، مشکل بزرگ‌تر از آن چیزی که هست می‌شود. مادامی که چیزی برای خوردن کودک شما در بشقاب غذای او وجود دارد، نگران نباشید. به خود اجازه ندهید که آشپزِ غذاهای دلخواه و سفارشیِ کودکتان باشید.
۶. راحت شدن از شر تختخواب بچه
کودکی که زود از گهواره به تختخواب فرستاده می‌شود، در به خواب رفتن مشکل زیادی پیدا می‌کند که در انتها به خوابیدن با والدین منتهی می‌شود.
بعضی مادران واقعاً از پا در می‌آیند، زیرا مجبورند هر شب کنار کودک خود بخوابند. آن‌ها نمی‌دانند که خودشان مولد این مشکل هستند.
چه زمان باید گهواره کودک را کنار گذاشت و از تخت استفاده کرد؟ زمانی که کودک از شما درخواست یک تختخواب عادی می‌کند یا شروع به بالا رفتن از گهواره می‌کند. این حالت بیشتر در ۲-۳ سالگی یا زمانی که قد کودک حدود ۸۷ سانتی‌متر شد، اتفاق می‌افتد.
۷. آموزش زود هنگام رفتن به توالت
بعضی والدین هنگامی که خودشان دلشان می‌خواهد، از کودکانشان انتظار پیدا می‌کنند که به دستشویی بروند و در صورت عدمِ رعایتِ این مسأله کودک را سرزنش می‌کنند. این می‌تواند منجر به یک چالش بسیار بزرگ شود.
اصلاحات:
کودکان باید زمانی دستشویی بروند که برای آن آماده‌اند. این مرحله نباید جلو انداخته شود.
شما می‌توانید آن را مرحله بندی کنید. دستشویی را به کودک خود نشان دهید و طریقه استفاده از آن را به او بیاموزید. در صورت عکس العمل سریعش به او جایزه دهید.
در صورتی که کودک ۴ ساله‌تان هنوز در پوشک باشد چه کنیم؟ نترسید هیچ کودکی با پوشک به دانشگاه نمی‌رود!
۸. تماشای بیش از اندازه تلویزیون
کودکانی که زیاد تلویزیون تماشا می‌کنند، در آینده به احتمال بیشتری دچارِ مشکلاتِ یادگیری می‌شوند. مطالعات نشان می‌دهند که کودکان زیر ۲ سال واقعاً نمی‌توانند وقایع اتفاق افتاده در صفحه نمایش تلویزیون و کامپیو‌تر را درک کنند.
اصلاحات:
کودک خود را با کتاب و کارهای خلاقانه سرگرم کنید. با آن‌ها مکالمه داشته باشید و هنر صحبت کردن آن‌ها را همانندِ گوش دادن تقویت کنید. هر چه کودک کمتر در معرض تلویزیون باشد، بهتر است.
۹. سعی در اصلاح کج خلقی
بعضی والدین نگرانند که کودکِ غیر قابل کنترلشان موجب شود آن‌ها بی کفایت به نظر برسند، در حالی که تمام کودکان بدخلقی می‌کنند. وقتی آن‌ها بدخلقی می‌کنند، صحبت کردن در هر موردی بی‌تأثیر است. حتی اگر این بدخلقی در اماکن عمومی رخ داده باشد.
در مکان عمومی هستید و با کودک خود در حال جدال هستید، خود را محکوم شده احساس می‌کنید، احساس می‌کنید یک علامت چراغ روی سر شما است که می‌گوید بی‌کفایت هستید.
والدین باید بدانند که کودکان بیشتر از نظر سایر مردم اهمیت دارند.
وقتی مردم نظری درباره شما می‌دهند، فقط لبخند بزنید و بحث را عوض کنید. سپس شتابان به سمت کودک گریان خود بروید و او را از نگاه‌های فضولِ مردم دور کنید. کودک خود را در آغوش گرفته و پاسخ بگیرید.
منبع:
پارسه گرد
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼