از شیر گرفتن کودک، بهترین روش چیست؟

بهترین روش از شیر گرفتن، روش «نه دعوت، نه امتناع» است که به‌تدریج کودک را از شیر می‌اندازد.
در این زمان نقش مادر آن است که خود پیشنهاد شیر دادن نکند و اگر زمانی هم کودک تمایل به شیر خوردن داشت از او دریغ ننماید، به‌ویژه وقتی کودک بیمار باشد که فقط اشتها به خوردن شیر دارد و غذای دیگری را تحمل نمی‌کند.
در این روش چون از شیر گرفتن آرام آرام است مشکلات عصبی، روانی و تغییرات هورمونی مادر که در یک‌باره از شیر گرفتن اتفاق می‌افتد به‌وجود نمی‌آید و کودک نیز دچار ضربه روانی نمی‌شود. به این ترتیب کودک کم‌کم علاقه به شیر خوردن را از دست می‌دهد و ممکن است خودش یک‌باره آن را کنار بگذارد.
آخرین وعده‌های تغذیه با شیرمادر در هنگام از شیرگرفتن، وعده‌های شبانه است.
بنابراین بعد از ۲ سال کامل که کودک از شیر مادر بهره‌مند شده و در روز ۵ وعده غذا (سه وعده غذای اصلی و ۲ میان وعده) می‌خورد و مایعات را هم با لیوان می‌نوشد می‌توان یک تا دو وعده شیر پاستوریزه یا آب‌میوه را جای‌گزین شیر مادر نمود.
برای از شیر گرفتن نوزاد دو بخش وجود دارد، یکی جدا کردن از سینه مادر و دیگری تعیین جایگزین.

در هنگام جدایی کودک از سینه مادر، کودک نباید برایش چنین تصوری به‌وجود بیاید که دیگر از عشق و محبت مادرانه محروم شده است. بنابراین در مرحله از شیرگیری، باید به کودک توجه بیشتری نشان داد. عصبی شدن و برخوردهای پرخاش‌گرانه ممکن است موجب آن گردد که کودک احساس کند دیگر مانند گذشته مورد توجه و علاقه مادر قرار ندارد و بدین ترتیب بر شدت بی‌تابی و بهانه‌جویی‌های او تا حد قابل ملاحظه‌ای افزوده خواهد شد.

جایگزین سازی
بعد از این‌که کودک مدت یک سال از شیر مادر تغذیه می‌کند، به قدری با این رابطه انس می‌گیرد که به دشواری می‌توان او را از شیر گرفت. کودک پیوسته منتظر فرصت است تا مادر بنشیند و او خود را در آغوش مادر بیندازد و از پستان او تغذیه کند. عادت‌های کودکی مانند شیارهای روی صفحه گرامافون است و شیارهای مربوط به عادت شیر خوردن، عمیق‌ترین این شیارهاست. این عادت را وقتی می‌توان ترک داد که فعالیت و سرگرمی جذاب دیگری جای آن را بگیرد.
وقتی کودک را از شیر مادر گرفته می‌شود، معمولاً به جای آن غذای جامد یا شیر خشک انتخاب می‌شود. به همین ترتیب برای رضایت خاطر کودک باید وسیله‌ای پیدا کرد تا جدایی عاطفی او از مادر را جبران کند.
نقش پدر نیز به عنوان جای‌گزین در این مرحله مهم است. وقتی کودک را از شیر مادر گرفته می‌شود، برای ارضای کودک از نظر عاطفی، شخص دیگری باید جای مادر را بگیرد. برای این منظور پدر، بهترین جانشین است.
تهیه کردن یک سرگرمی به کودک کمک می‌کند تا راحت‌تر از شیر گرفته شود.
معمولاً کودک وقتی به سینه مادر پناه می‌آورد که در اثر دلتنگی یا بی‌حوصلگی به یک سرگرمی نیاز پیدا می‌کند. برای رفع این دلتنگی باید سرگرمی جالب دیگری برای او آماده کرد. مادر می‌تواند برای کودک خود قصه بگوید یا در حیاط خانه با او بازی کند. به این وسیله با از شیر گرفتن کودک، ارتباط بین مادر و کودک نه تنها از بین نمی‌رود، بلکه با استفاده از سرگرمی‌های جدید، محکم‌تر می‌شود. بعضی مادران ارتباط خود را با کودک منحصر به شیر دادن می‌کنند و جنبه‌های دیگر را فراموش می‌نمایند. تغذیه کودک نیز مانند جنبه‌های مختلف پرورشی، نباید از اعتدال خارج شود. وقتی برای کودک قصه می‌گویید یا در سرگرمی‌های دیگر او به عنوان هم‌بازی شرکت می‌کنید، رشته‌های پیوند را بین خود و کودک محکم‌تر می‌کنید. کودک از این که هنوز خود را وابسته به شما می‌بیند، راضی می‌شود.
نیاز کودک به آغوش مادر و تغذیه از شیر او، هنگامی که کودک با مشکلی روبه‌رو می‌شود یا در حال دلتنگی، بیشتر است. در این شرایط دفعات تغذیه کودک زیاد می‌شود و گاهی تقریباً به صورت پیوسته در می‌آید. این رفتار ممکن است مزاحمت و وابستگی زیاد به حساب آید، اما با توجه به وضع روحی کودک در این دوره بحرانی و در مدتی که او از مرحله شیرخوارگی به مرحله مستقل‌تری پا می‌گذارد، باید امری عادی و طبیعی تلقی شود.