۱۶۷۵۵۸
۵۹۷۷
۵۹۷۷
پ

کمبود اسپرم در مردان، موجب ناباروری می شود؟

تعداد کم اسپرم‎ها به این معناست که مایع منی که در ارگاسم انزال می‎شود حاوی اسپرم‎های کم‎تری از حد طبیعی است.

تعداد کم اسپرم‎ها به این معناست که مایع منی که در ارگاسم انزال می‎شود حاوی اسپرم‎های کم‎تری از حد طبیعی است. تعداد کم اسپرم مردان، «الیگواسپرمی» نیز نامیده می‎شود. عدم وجود اسپرم به طور کامل، «آزواسپرمی» نامیده می‎شود. وقتی می‎گویند تعداد اسپرم‎ها از حد طبیعی کم‎تر است که تعداد آن‎ها در هر میلی‎لیتر از مایع منی کم‎تر از ۱۵ میلیون باشد.
تعداد کم اسپرم‎ها، شانس باروری تخمک همسر و بارداری او را کاهش می‎دهد. با این حال بسیاری از پدران که تعداد اسپرم‎هایشان از حد طبیعی کمتر است، هنوز هم قادرند پدر یک کودک باشند.

نشانه‎ها
علامت اصلی کم بودن تعداد اسپرم‎ها، ناتوانی در داشتن فرزند (ناباروری) است. ممکن است جز این، علامت یا نشانه واضح دیگری وجود نداشته باشد. در برخی موارد، یک مشکل زمینه‎ای مانند عدم تعادل هورمونی به ارث برده شده و یک بیماری که مسیر اسپرم‎ها را مسدود کرده است، ممکنست سبب بروز نشانه‎هایی شود که عبارتند از:
-مشکل در عملکرد جنسی- به عنوان مثال، میل جنسی کم یا مشکل در حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)
-درد، تورم یا وجود توده در بیضه‎ها
-کاهش موهای صورت و بدن یا دیگر نشانه‎هایی از یک اختلال کروموزومی‎ یا اختلال هورمونی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
-پس از یک سال نزدیکی محافظت نشده و منظم با همسرتان هنوز هم نتوانسته اید صاحب فرزند بشوید.
-دارای مشکلاتی در نعوظ یا انزال هستید؛ میل جنسی‎تان کم است یا مشکلات دیگری در عملکرد جنسی دارید.
-درد، ناراحتی، وجود یک توده یا تورم در ناحیه بیضه.
-سابقه مشکلاتی در رابطه با بیضه‎ها، پروستات و مشکلات عملکرد جنسی.
-داشتن جراحی روی کشاله ران، بیضه‎ها یا آلت تناسلی.

علل
تولید اسپرم، یک فرآیند پیچیده است و نیاز به عملکرد طبیعی بیضه و همچنین غدد هیپوتالاموس و هیپوفیز - اندام‎هایی در مغز شما که فعالیت آن‎ها برای تولید هورمون‎هایی که باعث تولید اسپرم می‎شوند ضروری است- دارد. هنگامی‎که اسپرم‎ها در بیضه‎ها تولید می‎شوند، لوله‎های ظریف آن‎ها را انتقال می‎دهند تا با منی ترکیب شده و از آلت تناسلی مرد انزال شوند. مشکل در هر یک از این سیستم‎ها می‎تواند بر تولید اسپرم اثر بگذارد. همچنین، مشکلاتی مانند شکل غیر طبیعی اسپرم (مورفولوژی) یا جنبش غیر طبیعی اسپرم نیز وجود دارد. با تمام این تفاسیر علت دقیق تعداد کم اسپرم‎ها هنوز به طور کامل شناخته نشده است.


علل پزشکی
تعداد کم اسپرم‎ها ممکن است به علت برخی از مشکلات سلامتی و درمان‎های پزشکی اتفاق بیفتد. برخی از آن‎ها شامل موارد زیر هستند:
-واریکوسل: واریکوسل، تورم رگ تخلیه کننده بیضه است. این بیماری یک علت شایع ناباروری در مردان است. این مشکل با التهابی که ایجاد می‎کند اجازه نمی‎دهد بیضه‎ها به طور طبیعی خنک شوند و همین امر منجر به کاهش تعداد اسپرم‎ها و حرکت کمتر آنها می‎شود.
-عفونت: بعضی عفونت‎ها می‎توانند در تولید و سلامت اسپرم اختلال ایجاد کنند یا می‎توانند موجب زخم یا اسکاری شوند که این اسکار مانع عبور اسپرم‎ها به بیرون می‎شود. این موارد شامل برخی از عفونت‎های جنسی مانند کلامیدیا و گنوره، التهاب پروستات (پروستاتیت)، التهاب بیضه‎ها ناشی از اوریون و دیگر عفونت‎های دستگاه ادراری و یا دستگاه تولید مثلی هستند.
-مشکلات انزال: برگشت مایع انزال هنگامی‎ رخ می‎دهد که مایع منی هنگام اوج لذت جنسی به جای بیرون آمدن از نوک آلت تناسلی وارد مثانه شود. مشکلات پزشکی مختلف می‎تواند به پس رفتن انزال منجر شود؛ مشکلاتی شامل دیابت، آسیب‎های نخاعی، جراحی مثانه، پروستات و پیشاب‎راه. برخی از داروها نیز ممکن است در پس رفتن انزال نقش داشته باشند، داروهای فشار خون که به عنوان مسدود کننده‎های آلفا شناخته شده اند از این دسته‎اند. برخی از مردان مبتلا به آسیب‎های نخاعی یا بیماری‎های خاص می‎تواند در کل نمی‎توانند مایع منی تولید کنند، هر چند آن‎ها هنوز هم می‎توانند اسپرم تولید کنند.
-حمله آنتی بادی‎ها به اسپرم: آنتی بادی‎های ضد اسپرم، سلول‎های سیستم ایمنی بدن هستند که به اشتباه اسپرم را به عنوان دشمن و مهاجم و مضر برای بدن شناسایی کرده و تلاش می‎کنند آنها را از بین ببرند. این مشکل به‎خصوص در مردانی که وازکتومی‎ داشته‎اند رایج است.
-تومور : سرطان و تومورهای خوش خیم می‎توانند در اندام‎های تناسلی مرد را به طور مستقیم اثر بگذارند یا می‎توانند بر غددی که هورمون‎های مربوط به تولید مثل را آزاد می‎کنند (مانند غده هیپوفیز) اثرگذار باشند. همچنین جراحی، رادیوتراپی یا شیمی‎ درمانی برای درمان تومورها می‎تواند باروری مردان را تحت تأثیر قرار دهد.
-بیضه‎های پایین نیامده : در طول رشد جنین گاهی اوقات یک یا هر دو بیضه موفق به فرود از شکم به داخل کیسه بیضه نمی‎شوند. باروری در مردانی که چنین مشکلی دارند دچار اختلال شده و کاهش می‎یابد.
-عدم تعادل هورمون‎ها: هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه‎ها تولید هورمون‎هایی که در نهایت منجر به تولید اسپرم می‎شوند را ترشح می‎کنند. تغییرات در این هورمون‎ها و همچنین از سیستم‎های دیگر مانند تیروئید و آدرنال، ممکن است تولید اسپرم را مختل کند.
-نقص مجرای اسپرم : لوله‎هایی که اسپرم را حمل می‎کنند ممکن است در اثر بیماری یا جراحت آسیب دیده باشند. برخی از مردان با انسداد در بخشی از بیضه‎ها که اسپرم‎ها را در خود ذخیره می‎کند ( اپیدیدیم ) یا انسداد یکی از لوله‎هایی که اسپرم را از بیضه‎ها خارج می‎کنند به دنیا آمده‎اند (در نتیجه اسپرم وارد مایع منی نمی‎شود). مردان مبتلا به فیبروز کیستیک و برخی از شرایط به ارث برده دیگر ممکن است درکل بدون مجاری اسپرم متولد شوند.
-نقص کروموزوم: اختلالات به ارث برده از جمله سندرم کلاین فلتر را - که در آن یک مرد دو کروموزوم X و یک کروموزوم Y به جای یک X و یک Y دارد- باعث رشد غیر طبیعی اندام تناسلی مرد می‎شوند. سایر سندرم‎های ژنتیکی مرتبط با ناباروری شامل فیبروز کیستیک، سندرم کالمن، سندرم یانگ و سندرم کارتاژنر هستند.
-بیماری سلیاک : این بیماری یک اختلال گوارشی ناشی از حساسیت به گلوتن است. بیماری سلیاک می‎تواند به ناباروری مردان منجر شود. باروری ممکن است پس از گرفتن یک رژیم غذایی فاقد گلوتن بهبود یابد.
-برخی از داروها: درمان جایگزین تستوسترون TRT ، استفاده از استروئید آنابولیک در دراز مدت، داروهای ضد سرطان (شیمی‎درمانی)، برخی داروهای ضد قارچ، برخی از داروهای زخم معده و برخی از داروهای دیگر می‎توانند تولید اسپرم را مختل کرده و باروری مردان را کاهش دهند.

علل زیست محیطی
قرارگیری بیش از حد در معرض برخی عناصر زیست محیطی خاص می‎تواند بر تولید یا عملکرد اسپرم اثر بگذارد. این عناصر خاص شامل این موارد هستند:
-مواد شیمیایی صنعتی: مواجهه مداوم با بنزین‎ها، تولوئن، زایلن، علف کش‎ها، آفت‎کش‎ها، حلال‎های آلی، مواد نقاشی و سرب ممکن است منجر به کم شدن تعداد اسپرم‎ها شود.
قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین. قرار گرفتن در معرض سرب یا سایر فلزات سنگین نیز ممکن است به ناباروری منجر شود.
-پرتو یا اشعه X : قرار گرفتن در معرض پرتوها می‎تواند تولید اسپرم را کاهش دهد و ممکن است چند سال طول بکشد تا دوباره تولید اسپرم به حالت عادی برگردد. تولید اسپرم با دوز بالای اشعه به طور دائم کاهش می‎یابد.
-گرم شدن بیش از حد بیضه‎ها : استفاده مکرر از سونا یا حمام آب گرم به طور موقت ممکن است تعداد اسپرم‎های شما را کاهش دهد. نشستن برای مدت طولانی، پوشیدن لباس‎های تنگ یا استفاده از لپ تاپ روی پا برای زمان زیاد ممکن است درجه حرارت را در کیسه بیضه افزایش داده و منجر به کاهش تولید اسپرم شود. جنس لباس زیر، اثر قابل توجهی بر تعداد اسپرم‎ها ندارد.
-دوچرخه سواری طولانی مدت : دوچرخه سواری طولانی مدت یکی‎دیگر از علل احتمالی کاهش باروری به دلیل گرم شدن بیش از حد بیضه‎هاست.
-بهداشت، شیوه زندگی و دلایل دیگر

سایر علل اسپرم کم شامل موارد زیر است:
-استفاده از داروهای غیر قانونی: استروئیدهای آنابولیک برای تحریک قدرت و رشد عضلانی می‎تواند بیضه‎ها را کوچک کرده و تولید اسپرم را کاهش دهد. استفاده از کوکائین یا ماری جوانا نیز به طور موقت تعداد و کیفیت اسپرم‎ها را کاهش می‎دهد.
-استفاده از الکل: نوشیدن الکل می‎تواند سطح تستسترون را کاهش دهد و موجب کاهش تولید اسپرم شود.
-شغل : مشاغل خاص ممکن است خطر ناباروری افراد را افزایش دهد. استفاده طولانی از رایانه مانیتور یا صفحه نمایش ویدئو، نوبت‎های کاری وقت و بی وقت و شبانه و استرس مربوط به کار همگی می‎تواند در کاهش میزان باروری نقش داشته باشند.
-سیگار کشیدن، توتون و تنباکو : مردانی که سیگار می‎کشند نسبت به آنهایی که سیگار نمی‎کشند، تعداد اسپرم کمتری دارند.
-استرس عاطفی: استرس عاطفی شدید یا طولانی مدت، از جمله استرس در مورد باروری خود، ممکن است در عملکرد صحیح برخی از هورمون‎های مورد نیاز برای تولید اسپرم اختلال ایجاد کند. همه چیز درباره استرس را اینجا بخوانید.
-وزن: چاقی می‎تواند به تغییراتی هورمونی منجر شود که باروری مردان را کاهش دهد. درباره کاهش وزن بیشتر بدانید.
-مسائل مربوط به تست اسپرم : تعداد پایین‎تر از حد طبیعی اسپرم‎ها می‎تواند ناشی از آزمایش نمونه اسپرم باشد که به سرعت پس از یک بیماری یا عامل استرس‎زا گرفته شده یا تمام مایع منی انزال شده را شامل نمی‎شود چرا که برخی از آن بیرون ریخته شده است. به همین دلیل، به طور کلی نتیجه نهایی بر اساس نتایج چند نمونه گرفته شده در طی یک دوره زمانی مورد توجه قرار می‎گیرند و نه تنها بر اساس نتیجه حاصل از یک نمونه.

عوامل خطر
تعدادی از عوامل خطر به طور مستقیم با تعداد کم اسپرم و به طور غیر مستقیم با مشکلات دیگری که در نتیجه‎شان شاید تعداد اسپرم کم شود؛ در ارتباط هستند. این عوامل مستقیم و غیر مستقیم خطر زا شامل موارد زیر می‎شوند:
-استعمال دخانیات
-نوشیدن الکل
-استفاده از مواد مخدر غیر قانونی خاص یا سوء مصرف داروها
-اضافه وزن
-داشتن سابقه عفونت در گذشته یا داشتن عفونت در حال حاضر
-قرار گرفتن در معرض مواد سمی
-گرم شدن بیش از حد بیضه‎ها
-داشتن وازکتومی‎ قبلی یا برگشت وازکتومی
-تولد با اختلالات باروری یا داشتن نسبت خونی با افراد دارای اختلالات باروری
-ابتلا برخی از بیماری‎ها از جمله تومورها و بیماری‎های مزمن
-درمان سرطان با جراحی یا اشعه درمانی
-مصرف برخی از داروها
انجام فعالیت‎های طولانی مدت مانند دوچرخه سواری یا اسب سواری، در شرایطی که روی صندلی سخت نشسته باشید یا دوچرخه شما تنظیم درست نشده باشد.

مشکلات
ناباروری به دلیل تعدا کم اسپرم‎ها می‎تواند هم برای شما و هم برای زوج‎تان استرس آور باشد. برخی مشکلات مانند مسائل زیر ممکن است شما را از پیگیری این وضعیت بازدارد :
-نیاز به جراحی یا درمان‎های دیگر برای رفع علت تعداد کم اسپرم
-روش‎های کمک باروری گران قیمت و وقت‎گیر مانند لقاح آزمایشگاهی
-استرس مربوط به عدم توانایی در بچه دار شدن

تست‎ها و تشخیص
وقتی با این شکایت که نمی‎توانید همسرتان را باردار کنید نزد پزشک می‎روید، او سعی خواهد کرد با روش‎های مختلف علت اصلی مشکل را تشخیص دهد. حتی اگر پزشک نیز تأئید کند که تعداد اسپرم‎تان کم است، هم شما و هم زوج‎تان باید تست‎های دیگری را نیز انجام دهید تا علل دیگر ناباروری و مشکلات پزشکی دیگر رد شوند. تست‎ها و سوالات تشخیصی می‎توانند شامل موارد زیر باشند:

معاینه فیزیکی عمومی ‎و تاریخچه پزشکی
این شامل بررسی اندام تناسلی و پرسش‎ها در مورد هر بیماری یا مشکل به ارث برده، مشکلات سلامتی مزمن، بیماری‎ها، آسیب یا جراحی است که ممکن است قدرت باروری‎تان را تحت تأثیر خود قرار داده باشد. پزشک ممکن است در مورد عادات جنسی و رشد جنسی شما نیز سؤالاتی بپرسد.

آنالیز مایع منی
تعداد کم اسپرم‎ها به عنوان بخشی از نتایج آنالیز مایع منی گزارش می‎شود. در این آنالیز اسپرم‎های درون مایع زیر میکروسکوپ و روی یک الگوی شبکه‎ای مربعی مشاهده شده و تعداد اسپرم‎های موجود در مربع‎ها شمارش می‎شوند. در برخی از موارد ممکن است از یک کامپیوتر برای شمارش اسپرم‎ها استفاده شود.
برای جمع آوری نمونه مایع منی پزشک از شما می‎خواهد که استمنا کرده و مایع حاصل از انزال را در ظرف به‎خصوصی بریزید. همچنین می‎توان نمونه را در هنگام مقاربت و آمیزش با استفاده از کاندوم مخصوص جمع آوری کرد.
در زمان‎های گوناگون تعداد اسپرم‎ها در نوسان است. در بیشتر موارد، چندین آزمایش آنالیز مایع منی در بیش از یک دوره از زمان انجام می‎شود تا اطمینان حاصل شود که نتایج حاصل دقیق هستند.
اسپرم تازه به طور مستمر در بیضه‎ها تولید می‎شود و حدود ۴۰ تا ۷۶ روز طول می‎کشد تا به بلوغ برسد. بنابراین، تجزیه و تحلیل مایع منی فعلی منعکس کننده محیط زیست شما در بیش از ۲.۵ ماه گذشته است. به این ترتیب اثر هر گونه تغییر مثبت که انجام داده‎اید چند ماه بعد خود را نشان خواهد داد.
یکی از شایع‎ترین علل کم بودن اسپرم افراد در آزمایش، جمع آوری نادرست و ناقص مایع منی است. بیشتر پزشکان برای به‎دست آوردن نتایج دقیق و اطمینان از ثابت بودن نتایج، دو یا تعداد بیشتری نمونه را، آن هم با فاصله و در طول یک دوره زمانی دریافت کرده و آنالیز می‎کنند. برای بالا رفتن دقت در نمونه برداری پزشک از شما می‎خواهد:
-اطمینان حاصل کنید که در طول استمنا یا مقاربت تمام مایع منی خود را در ظرف آزمایش یا کاندوم مخصوص ریخته‎اید.
-حداقل بگذارید سه ماه از بیماری یا حادثه استرس‎آور بگذرد و آن زمان نمونه اسپرم را جمع آوری کنید.
-قبل از جمع آوری نمونه از استمنا خودداری نمایید.
-اطمینان حاصل کنید که جمع آوری نمونه دوم حداقل ۷ روز پس از نمونه گیری اول انجام شود. در طول دوره آزمایش به هنگام مقاربت از روان کننده‎ها استفاده نکنید زیرا این محصولات می‎توانند تحرک اسپرم‎ها را کاهش دهند.

نتایج آنالیز مایع منی
تراکم طبیعی اسپرم‎ها از 15 میلیون تا 200 میلیون اسپرم در هر میلی‎لیتر از مایع منی است. اگر تعداد اسپرم‎ها از 15 میلیون اسپرم در هر میلی‎لیتر مایع منی کمتر باشد یا در هر انزال کمتر از 39 میلیون اسپرم داشته باشید. تعداد اسپرم‎های‎تان کم به حساب می‎آید و شانس باردار شدن زوج‎تان با کاهش تعداد اسپرم‎ها کاهش می‎یابد. برخی از مردان به کل هیچ اسپرمی ‎در مایع منی خود ندارند. این وضعیت به عنوان آزواسپرمی ‎شناخته می‎شود.
البته عوامل زیادی در تولید مثل و باروری نقش دارند و تعداد اسپرم تنها یکی از این عوامل است. بسیاری از مردان با تعداد کم اسپرم می‎توانند با موفقیت پدر شوند، در حالی‎که برخی مردان با تعداد اسپرم طبیعی نمی‎توانند پدر شوند. حتی اگر به تعداد کافی هم اسپرم داشته باشید، در صورتی که حداقل نیمی ‎از این اسپرم‎ها شکل (morphology) و تحرک (motility) مناسبی نیز داشته باشند، شانس این را دارید که با موفقیت همسرتان را بارور کنید.

تست‎های دیگر
با توجه به یافته‎های اولیه، پزشک‎تان ممکن است تست‎های اضافی دیگری را نیز برای کشف علت کم بودن اسپرم‎ها و سایر علل ناباروری تجویز کند. این تست‎ها می‎توانند شامل موارد زیر باشند:
-سونوگرافی اسکروتومی: این تست با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا از بیضه‎ها و ساختارهای حمایت کننده آن تصویربرداری می‎کند.
-سونوگرافی از طریق مقعد: یک لوله کوچک آغشته به روان کننده، برای بررسی پروستات و همچنین برای بررسی مجرای حمل کننده منی و مجرای اسپرم‎بَر، درون راست روده شما قرار داده می‎شود.
-تست هورمون‎ها: پزشک شما ممکن است یک آزمایش خون برای تعیین سطح هورمون‎های تولید شده از غده هیپوفیز، هیپوتالاموس و بیضه‎ها، که نقشی کلیدی را در رشد جنسی و تولید اسپرم بازی می‎کنند سفارش کند.
-آزمایش ادرار بعد از انزال: وجود اسپرم در ادرار می‎تواند نشان دهد که هنگام انزال اسپرم به جای خروج از آلت تناسلی وارد مثانه شده است (انزال رتروگراد).
-آزمایش ژنتیک: هنگامی‎که غلظت اسپرم بسیار کم است، عوامل ژنتیکی نیز ممکن است نقش داشته باشند. یک آزمایش خون می‎تواند نشان می‎دهد که آیا تغییرات نامحسوس در کروموزوم Y وجود دارد- نشانه‎هایی از اختلال ژنتیکی- یا خیر. آزمایش ژنتیک نیز ممکن است برای تشخیص سندرم‎های مختلف مادرزادی یا به ارث برده شده، درخواست شود.
-بیوپسی بیضه: این آزمون شامل نمونه برداری از بیضه‎ها با سوزن است. این تست زمانی انجام می‎شود که آنالیز مایع منی نشان دهد که به کل هیچ اسپرمی‎ در مایع منی وجود ندارد. اگر نتایج حاصل از بیوپسی بیضه نشان دهد که تولید اسپرم طبیعی است، به احتمال زیاد مشکل از یک انسداد یا مشکل دیگری در مورد حمل و نقل اسپرم‎ها ایجاد شده است.
-تست آنتی بادی‎های ضد اسپرم: این تست آنتی بادی‎های‎ای که شاید به اسپرم‎ها حمله کرده باشند و روی عملکرد آنها اثر منفی گذاشته باشند را مورد بررسی قرار می‎دهد.
-آزمون‎های تخصصی عملکرد اسپرم: تست‎هایی می‎توانند صورت بگیرند تا مشخص کنند اسپرم‎های‎تان پس از انزال تا چه زمانی و تحت چه شرایطی می‎تواند زنده بماند، چگونه می‎توانند به تخمک نفوذ کنند و این‎که آیا مشکلی در چسبیدن به آن دارند یا خیر. به بیان دیگر تنها تعداد اسپرم‎ها اثر گذار نیستند. سلامت اسپرم‎ها و ویژگی‎های آن‎ها مانند شکل و تحرک نیز می‎تواند در باروری بسیار مؤثر باشد.

درمان و داروها
-جراحی: برای نمونه ورم و گشاد شدن سیاهرگ بیضه و ناتوانی آن در جریان دادن صحیح خون که واریکوسل نامیده می‎شود را می‎توان با جراحی برطرف نمود و به این وسیله از کاهش تولید و کیفیت اسپرم‎ها جلوگیری کرد. همچنین انسداد مربوط به مجاری مرتبط با بیضه را نیز می‎توان با جراحی اصلاح کرد.
-درمان عفونت‎ها: آنتی بیوتیک‎ها عفونت‎های دستگاه تناسلی را درمان می‎کنند اما همیشه قادر به بازگرداندن توانایی باروری نیستند.
-درمان با هورمون‎ها و داروها: هورمون‎های جایگزین و دارو‎ها ممکن است برای متعادل ساختن سطح هورمون‎ها مورد استفاده قرار بگیرند. با این روش درمانی شما باید حداقل 3 تا 6 ماه صبر کنید تا اثر درمان در شما ظاهر شود و در نتایج آنالیز مایع منی، تغییرات مثبتی حاصل شود. عجله نکنید!
-استفاده از روش‎های کمک باروری (ART): این روش شامل به‎دست آوردن اسپرم از طریق انزال طبیعی یا جراحی بر حسب خواست و تصمیم بیمار است. این اسپرم داخل دستگاه تناسلی زن قرار داده می‎شود یا برای استفاده در لقاح آزمایشگاهی یا تزریق داخل سیتوپلاسمی‎ مورد استفاده قرار می‎گیرد.

زمانی که درمان به کار نمی‎آید
گاهی اوقات مشکل باروری مردان قابل درمان نیست و برای برخی مردان غیر ممکن است که خودشان بتوانند صاحب فرزند شوند. اگر مورد شما این‎گونه است برای بچه دار شدن باید اسپرم را از فردی اهدا کننده دریافت کنید یا کودکی را به سرپرستی بپذیرید.
پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.