نحوه تربیت کودکان، وقتی چندتا می شوند!

داشتن خواهر و برادر در هر خانواده ای اثرات مثبتی دارد و موجب می شود کودک در اجتماعی شدن و برقراری روابط بهتر شود.

با توجه به شرایط زندگی امروز خیلی از والدین ترجیح می دهند که تنها یک فرزند داشته باشند زیرا فرزند بیشتر برای والدین اضطراب و استرس فروانی را به همراه می آورد . ولی داشتن خواهر و برادر در هر خانواده ای اثرات مثبتی دارد و موجب می شود کودک در اجتماعی شدن و برقراری روابط بهتر شود . گاهی والدین دلیل اینکه فقط یک فرزند می خواهند این است که احتمالا دائما اضطراب دارند یا سعی دارند که فقط یک بچه خوب را تربیت کنند که این مسئله غلط است.

برای تربیت چندین فرزند چه کنیم ؟

برای تربیت درست فرزندان ، باید آگاهی و آموزش نسبت به وظایف خود ، تعداد فرزندان ، فاصله سنی آنها را دارا باشید و توجه داشته باشید که هر فرزند اگر از مهربانی والدین دریغ شود دچار آسیب خواهد شد .

روانشناسان بسیاری اظهار می کنند که تا قبل ۱۸ سالگی نقش پدر و مادر در تربیت فرزندان ، آموزش رفتار به آنها ۱۱ درصد است و نقش خواهر و برادر ۳۳ درصد است که بطور کلی ؛ نقش خواهر و برادر ۳ برابر پدر و مادر در تربیت فرزندان نقش دارد ؛ بنابراین داشتن فرزندان دیگر با فاصله سنی مناسب نقش مهمی را ایفا می کند و عدم توجه به تغییرات رفتاری کودکان پس از تولد فرزند دوم ، می تواند به صدمه دیدن سلامت روان کودک منجر شود .

مواردی که در تربیت چند فرزندی باید رعایت شود :

تعداد و فاصله سنی بین فرزندان :

در زمانی که فاصله سنی فرزندان خیلی کم است مثلا یکسال تا یکسال و نیم است نوع حسادت و رقابت در آنها شدید است و اگر این فاصله سنی بیشتر باشد مثلا : ۲ تا ۳ سال باشد فشار کمتری به وجود می آید ؛ چراکه کودکان در اینصورت با بازی و رفتارهای تعاملی با یکدیگر کنار می آیند . در نظر داشته باشید که از نظر بسیاری از روانشناسان و مشاوران متخصص بهترین فاصله سنی در بین فرزندان ۲۰ تا ۳۵ ماهگی است .

جنسیت فرزند :

جنسیت فرزندان یک امر مهمی است و در شرایطی که فرزند اول دختر باشد بطور معمول از نظر توانایی مغزی دو سال از فرزند پسر جلوتر خواهند بود ولی اگر برعکس باشد فاصله آنها از لحاظ فهم و درک ، سه یا چهار سال می شود .

اکثر روانشناسان متخصص اظهار می کنند که فرزند اول اگر در یک خانواده عادی باشد کمتر مستعد آسیب قرار می گیرد ولی اگر جایگاه او توسط والدین کاملا نادیده گرفته شود ، ممکن است آسیب ببیند .

در شرایطی که خانواده دارای ۳ فرزند است بیشتر نیروها روی فرزند سوم متمرکز است و احتمالا رابطه ی فرزندان خوب نخواهد بود . در این مواقع فرزند دوم بیشترین فشار روانی را خواهند داشت که بهتر است نوع رابطه بین آنها را رعایت کنید .

نقش فرزندان :

در خانواده هایی که چند فرزند دارند ؛ معمولا فرزندان آخر توجه شان در دست یابی به قدرت و انجام دادن بسیاری از کارها است و اغلب بیش از همه ، به والدین نزدیک می شوند و امکان دارد دیرتر ازدواج کنند و یا اگر ازدواج کنند ، تمایلی به بچه دار شدن ندارند و بیشتر تک فرزندی را می پسندن و فرزندان اول نسبت آنها کمتر حسادت می کنند .

نکته حائز اهمیت در این موارد این است که هزینه ، وقت و انرژی بزرگ کردن چند فرزند ، کمتر از یک فرزند خواهد بود . چرا که داشتن یک فرزند شما را وادار می کند که علاوه براینکه وقت بیشتری بگذارید و به کارهای خود نرسید در زمانی که کودک از شما چیزی را درخواست می کند بلافاصله خواسته او را قبول کنید و انجام دهید ولی اگر دارای خواهر یا برادری باشد نیازی نیست شما تمام وقت خود را در اختیار او بگذارید و به همه ی خواسته های او پاسخ مثبت بدهید تا به او ثابت شود که دوستش دارید و بخواهید همیشه راضی باشد .

دعوا کردن فرزندان

زمانی که فرزند اول با قدرت در خانواده است و با آمدن فرزند دوم قدرتش متزلزل می شود حسادت در او پدیدار می شود و برخورد والدین در کم یا زیاد شدن حسادت بین آنها نقش بسزایی دارند .

سعی کنید به اعتراضات فرزندان خود توجه کنید و زمانی که بین فرزندان اختلاف است بین آنها مدیریت کنید و هرگز نگویید که برادر یا خواهرت از تو کوچکتر است و اشکالی ندارد یا اسباب بازی را به او بده ؛ با این عمل احساس حسادت را در او شکل می دهید و او تصور می کند که بین آنها فرق گذاشته شده است و او احساس ناخوشایندی پیدا می کند و باعث رقابت ، بحث و جدل بین فرزندان می شود .

در این مواقع باید والدین به خوبی این فضا را مدیریت کنند و تعامل را بین فرزندان برقرار کنند و مانع حسادت آنها شوند ، نقش والدین در تربیت فرزندان اینجا نمایان می شود .

سعی نکنید فرزندان خود را از هم دور کنید . بسیاری از والدین با تصور اینکه ممکن است به هم آسیب برسانند از هم دورشان می کنند که این کار به هیچ وجه درست نیست و مادر باید با تولد فرزند دیگر ، نوع ارتباط را مدیریت کند یعنی کماکان مسئولیت هایی را به فرزند اول در خصوص نگهداری و مراقبت از فرزند دوم بدهد تا تعامل بین فرزندان را بیشتر کند .