غذا خوردن کودکان، تولد تا سه سالگی چجوریه؟

بچه ها حدود ۲ سالگی تقریباً هر غذایی را می خورند. اما حدود ۲.۵ سالگی اصرار عجیبی به تکرار غذاها دارند و در این زمینه باید آنها را کمک کرد.

معمولاً نونهالان در این سن از مخلوط کردن غذاها خوشحال نخواهند شد و به همین جهت است که بدون اجازه و موافقت آنها مثلاً خورشت را به روی پلوی آنها نباید ریخت و آنها مایل هستند که آنها را از هم جدا و یا تفکیک کنند و حتی جدا جدا آنها را بخورند.

صرف نظر از اینکه بعضی اوقات ابتکاراتی می کنند، مثلاً ظرف شیرینی یا نوشابه خودشان را به روی برنج می ریزند. به نظر ما هیچ مانعی ندارد که نه تنها با این نوع خورشتِ من درآوردی آنها کاری نداشته باشیم بلکه مزه کنیم و از این ابتکار آشپزی آنها هم تعریف کنیم.

- بسیاری از بچه ها در حدود ۲.۵ سالگی به بعد برخی از غذاها را بسیار دوست دارند و درست برعکس به هیچ وجه تمایلی به خوردن برخی از غذاها ندارند.

در این گونه موارد کاملاً باید آنها را آزاد گذاشت و به هیچ وجه دربارۀ غذایی که نمی خورند هیچ خبر و اطلاعی به دیگری نداد و یا این موضوع را نباید یادآوری کرد. زیرا اگر امروز دربارۀ بچه ای که غذایی را نخورده، من و شما به روی خودمان نیاوریم احتمالاً فردا آن را خواهد خورد و از این بازی بیرون می آید.

ولی اگر این حرف را از شما شنید و یا گزارش این موضوع را به نوعی از اطراف باخبر شد، احتمالاً بر سرِ آن حرفِ زده شده ممکن است بماند.

- برخی از بچه ها مایل هستند که نوشیدنی های خودشان را همچنان در شیشه هایِ شیرِ گذشتۀ خودشان بخورند و باید این فرصت را داد و سوراخ های آن شیشه را گشاد کرد که به راحتی مادۀ داخل آن تخلیه شود و در این زمینه مسئله ای به وجود نیاید.

- غذا را باید به اندازه در ظرف بچه ها ریخت و تا زمانی که تمام نکرده اند، به غذای آنها نباید اضافه کرد. هیچوقت آنها را مجبور و محکوم نکنیم که باید غذایتان را تمام کنید و یا از اینکه چرا این همه خواستی و یا چرا این همه ریختی، شکایت و گله ای نکنیم.

اجازه بدهید در این زمینه احساس راحتی و آزادی کنند. زیرا بچه ها نه از میزان گرسنگی و نه خوش آمدنشان و نه مقدارِ غذایشان، به آن اندازه خبری نخواهند داشت.

- بچه ها در حدود سه سالگی به بعد مایل هستند که غذاهای مختلف را به نوعی امتحان کنند. باید این فرصت را به آنها داد و تنها قاعده ای که اگر بتوانیم در این دوران رعایت کنیم این است که هر ۳ ساعت یک بار غذا بخورند و در میانۀ غذا بهتر است که به بچه ها جز آب چیز دیگری نداد.

بچه ها در روزهای مختلف هفته، اشتهایی کاملاً متفاوت دارند. بچه ای که دیروز به راحتی غذا می خورده، امروز نمی خورد ولی فردا احتمالاً مانند روز قبل یا دو روز قبل غذا خواهد خواست.

- به هیچ وجه دربارۀ مقدار خوردن (کم خوری، زیاد خوری، دیروز کمتر خوردی یا بیشتر خوردی یا این را دوست داشتی یا گفتی دوست دارم) هرگز نباید حرفی زد. مبنا و ملاک اصلی رفتار کنونی یا هم اکنون آنها است.

در ارتباط با غذا حتی ممکن است اگر غذای خوشمزه ای را که همیشه می خوردند، کاملاً آن را کنار می گذارند. برخی از بچه ها از بعضی از غذاها آنچنان بدشان می آید که وقتی در سفره آن را می بینند احساس خوبی نمی کنند.

در این گونه موارد شاید بهتر است که رعایت حالشان را بکنیم و یا سالادی را دوست دارند که در آن گوجه فرنگی نیست. بنابراین برای آنها فراهم کنید تا اینکه به نوعی سالاد جدا شده از گوجه فرنگی را در اختیار آنها بگذاریم که از نظر آنها همچنان مخلوط و یا به زبان آنها آلوده است.

اهمیت مسئله در کیفیت غذاست نه کمیت آن. امید این است که به گونه ای با فرزندمان رفتار کنیم که غذای آنها یک عمل فیزیکی و بیولوژیکی و فیزیولوژیکی باقی بماند و به هیچ وجه جنبۀ روانی و اجتماعی که بعداً گرفتاری ها و مشکلاتی را برای آنها موجب می شوند، نداشته باشند.