دلبستگی در کودکان چیست؟

در بدو تولد سیستم پردازش عاطفى نوزاد مأمور است که محیط رو به سمتى ببرد که نیازهایش رو تأمین کند چرا که میخواهد حیاتش حفظ شود.

در بدو تولد سیستم پردازش عاطفى نوزاد مأمور است که محیط رو به سمتى ببرد که نیازهایش رو تأمین کند چرا که میخواهد حیاتش حفظ شود. یکى از اساسى ترین نیازهاى آدمى در بدو تولد دلبستگی یا اتچمنت نام دارد ؛ یعنى نیاز به داشتنِ یک رابطه صمیمانه ، گرم ، ایمن و همراه با چسبیدن .. در این مطلب میخواهیم دلبستگی کودکان و اینکه این دلبستگی رو چه کسانی باید پاسخ بدن صحبت کنیم.

چه کسی دلبستگی کودکان را پاسخ میدهد؟

خوب حالا ببینیم که چه کسى قرار است این نیاز رو تأمین کند ؟

تامین این نیاز با مراقبین اولیه است ، که در اکثر موارد و مهم تر از همه مادر است .. هر زمان که این نیاز تأمین نشه ، کودک برون ریزى عاطفى خواهد داشت تا مراقب اولیه رو به انجام این کار وادار کند . پس به این نتیجه میرسیم که اولین کسى که به ما عشق میده " مادر " هست و این باعث میشه کودک نسبت به این مراقب اولیه یک احساس مثبت عمیق و قوى داشته باشه و اولین کسى که میتواند این کودک رو ناکام کند نیز همون مادر هست ..

بنابراین ممکنه همزمان با اینکه یک احساس مثبت قوى در کودک شکل میگیره ممکنه یک احساس مثبت منفى قوى هم در او شکل بگیره و همین امر باعث شکل گیرى تعارض در انسان از همان بدو تولد مى شود.

دلبستگى ناایمن در کودکان

بدین صورت که کودک اگر در بدو تولد در رفع این نیاز ارضاء نشود ( مثلا مادر مدت زمان زیادى او را تنها بگذارد ، بلافاصله اهمیتى به گریه هاى او ندهد، و رابطه ى گرم و صمیمى همراه با چسبندگى به مادر را نداشته باشد ) آسیب دیده و دچار دلبستگى ناایمن مى شود و موازى بودن فرآیندهاى ذهنى آدمى آغاز شده و شدت احساس مثبت قوى و احساس منفى قوى نسبت به یک نفر یا یک موضوع باعث مى شود در بزرگسالى نیز نتواند ارتباط ایمن و سالم با شریک ، دوست ، همسر و اطرافیان خود داشته باشد ؛ چراکه سالها پیش از صمیمیت با اطرافیان خود ( مراقب اولیه ) ضربه خورده است.

وابستگى نابالغانه در کودکان

در این میان گاه مبحثى به نام وابستگى نابالغانه در کودکان نیز شکل میگیرد مادرانى نیز هستند که خود در کودکى دلبستگى ناایمن رو تجربه کرده اند و حال درصدد هستند که کودکشان رو تا سر حد ممکن به خود وابسته کنند و از آنجایى که کودک مثل موم نرم و شکل پذیر است وارد یک وابستگى نابالغانه با مادر مى شود.

بطوریکه مادر با او به نحوى جلو می رود که کودک على رغم افزایش سن و بزرگسالى همچنان شبیه به بدو تولد یک رابطه ى یک طرفه و وابسته با مادر دارد ، از مادر سرویس میگیرد بدون آنکه سرویسى بدهد و همین روال رو با شریک هاى دیگر خود در زندگى خواهد داشت و هیچ خبرى از یک وابستگى بالغانه و موازى و یا همبستگى نخواهد بود ؛ بر خلاف کودکى که دلبستگى ایمنى را تجربه کرده و خواهان تعامل و همکاریست. پس مراغ وابستگى نابالغانه در کودکان ناخواسته نشیم.