پرورش روح کودک، چگونه این کار را بکنیم؟

درونی‌ترین و عمیق‌ترین موجودی که در عمق وجود انسان نهفته است، روح آدمی است.

اگر کودک دارای روح بسته‌ای باشد، یک‌سری علایم و نشانه‌هایی از خود بروز می‌دهد، مثلاً: مرتب در حال جنگ و دعواست. لجباز و یک‌دنده است، از دیگران کناره‌گیری می‌کند، به عشق و محبت دیگران اهمیتی نمی‌دهد، به حرف والدین خود گوش نمی‌دهد و یا به اصطلاح به هیچ صراطی مستقیم نیست. اکنون این سؤال مطرح است که با این‌گونه کودکان چگونه برخورد کنیم؟ توجه داشته‌باشید که احساسات این کودکان بسیار آسیب‌دیده است. آن‌ها نمی‌دانند چه‌طور با والدین خود ارتباط برقرار کنند و یا به عبارتی تصور می‌کنند پدر و مادرشان آن‌ها را درک نمی‌کنند و احساساتشان را نادیده می‌پندارند. اگر تشخیص دادید فرزندتان از این نوع افراد است، نگران نباشید. به توصیه‌های دکتر سلیمانی در این‌مورد توجه کنید و مطمئن باشید به نتیجه دلخواه دست خواهیدیافت.

1- مهربان باشید

اگر فکر می‌کنید فرزندتان را رنجانده‌اید و احساسات او را جریحه‌دار کرده‌اید، حالا نوبت شماست که جبران کنید. دیگر به هیچ عنوان سر او فریاد نکشید و با لحن تندو خشن با او صحبت نکنید. وقتی با او آرام حرف بزنید، متوجه می‌شود که وجودش برای شما ارزشمند است و شما برای او احترام قائل هستید. در این مرحله است که به تدریج با شما احساس نزدیکی می‌کند و تازه صحبت‌های شما را می‌شنود.

۲- او را درک کنید.

مسایلی که باعث درد و رنج فرزندتان شده، درک کنید و خودتان را جای او بگذارید و از دید او به مسائل نگاه کنید. در این‌صورت است که حرف‌های فرزندتان را متوجه می‌شوید و دیگر در مقابل او جبهه نمی‌گیرید.

3- علت ناراحتی او را تشخیص دهید.

اگر فکر می‌کنید از شما خطایی سر نزدهاست، به همین راحتی از کنار این موضوع نگذرید. شاید طرز صحبت و یا طرز نگاه شما باعث رنجش خاطر او شده‌باشد. درست است که شما مسؤل تربیت فرزندان خود هستید ولی اگر این کار را با ناراحتی و خشم و زورگویی انجام دهید، نتیجه کاملاً منفی خواهیدگرفت.

۴- او را در آغوش بگیرید.

به فرزندانی که در درون احساس ناراحتی و رنجش دارند، ابراز علاقه کنید، آن‌ها را در آغوش بگیرید تا عشق و محبتتان را درک کنید و متوجه شوند که به آن‌ها اهمیت می‌دهید. از ابراز علاقه‌کردن به فرزندانتان نترسید. این کار را انجام دهید، حتی اگر آن‌ها در ابتدا شما را نپذیرند ولی به هر حال به مرور زمان، عشق و محبت شما را متوجه می‌شوند و به شما پاسخ می‌دهند.

5- از او معذرت بخواهید.

مهم‌ترین بخش برای کارکردن با این‌گونه بچه‌ها معذرت خواستن از آنان است. ممکن است این عمل کمی سخت به‌نظر بیاید، ولی برای بازشدن روح فرزندتان بسیار ضروری است. اگر فرزندتان عذر شما را نپذیرفت، به آن اهمیتی ندهید. بار دیگر تمامی مراحل را مرور کنید تا به تدریج شما را بپذیرید.

دکتر سلیمانی علاوه بر این‌که درمورد راه‌کارهای برخورد با این‌گونه بچه‌ها صحبت کرده است، در رابطه با اعمالی که والدین به‌طور ناخودآگاه انجام می‌دهند و باعث رنجش فرزندانشان می‌شوند، توضیحاتی داده‌است که به چند نمونه از ادامه آن‌ها در زیر اشاره می‌کنیم:

- به کارهایی که موردعلاقه فرزندان است، توجه و علاقه نشان ندهیم.

- به قول خود عمل نکنیم.

- مرتب از او انتقاد کنیم.

- به اعضای خانواده اجازه دهیم او را اذیت کند.

- به او بگوییم نظر و عقیده‌اش برای ما مهم نیست.

- به او عشق و علاقه‌مان را ابراز نکنیم و هرگز نگوییم: "دوستت دارم".

- برای او وقت نگذاریم.

- تلاش و کوشش او را نادیده بگیریم.

- با او تند و خشن صحبت کنیم.

- مرتب گفته‌های خود را تغییر دهیم و قاطعانه عمل نکنیم.

- کارهای خوب او را تشویق نکنیم.

- در مواقعی که به کمک نیاز دارد، به او بی‌توجه باشیم.

- جلوی او با والدین دوستش دعوا کنیم.

- عصبانیت و خشم خود را کنترل نکنیم و بلند و خشن با او صحبت کنیم.

- نیش‌دار و طعنه‌آمیز با او حرف بزنیم.

- امیدها، آرزوها و موفقیت‌های او را مسخره کنیم.

- جلوی دیگران به او توهین کنیم.

- بین فرزندانمان فرق بگذاریم.

نمونه‌های دیگری در زندگی روزانه خود مشاهده می‌کنیم، به‌عنوان مثال برخی از بچه‌ها این‌طور ادعا می‌کنند که: "پدر و مادرم هر کاری دلشان بخواهد انجام می‌دهند و پول خرج می‌کنند ولی وقتی نوبت به من می‌رسد پول ندارند"، "هرموقع با پدر و مادرم می‌خواهم صحبت کنم و یا کمکی از آن‌ها می‌خواهم، آنان چنان غرق تماشای تلویزیون هستند که اصلاً متوجه من نمی‌شوند"، "دوست دارم کاری را با خانواده‌ام انجام دهم ولی آن‌ها وقت ندارند." شما والدین محترم باید بدانید که بچه‌ها به‌خوبی فرق بین گفتار و اعمال شما را تشخیص می‌دهند، بنابراین مراقب باشید چه کلماتی از دهانتان خارج می‌شود و هرگز نگاه محبت‌آمیز خود را از آن‌ها دریغ نکنید.

همواره به‌خاطر داشته‌باشید همه بچه‌ها یک‌جور نیستند. ممکن است کاری باعث ناراحتی و خشم فرزند شما بشود در صورتی‌که درمورد شخص دیگری این‌طور نباشد. بنابراین برای شناخت شخصیت فرزند خود وقت بگذارید تا کاملاً با روحیات او آشنا شوید. سپس می‌توانید به‌راحتی نقاط ضعف او را برطرف سازید و به او کمک کنید روح روانی آرام و سرزنده داشته‌باشد.