مادر مبتلا به ایدز، آزمایش ویروس در نوزاد

برای این که فردی به ایدز مبتلا شود، باید مقدار کافی ویروس وارد جریان خون وی گردد. ویروس ایدز از یکی از راههای زیر می‌تواند وارد بدن شخص گردد: به طور مستقیم وارد خون شخص شود (برای مثال در اثر استفاده از وسایل تزریق آلوده به ویروس یا وسایل تزریق مشترک)، از طریق پیوند عضو یا تزریق خون و فرآورده‌های آلوده، از طریق مخاط ها مثل مخاط مقعد (رکتوم)، مهبل و پیشابراه (به دنبال تماس جنسی) و در موارد نادر از طریق چشم، دهان یا گلو.ویروس نمی‌تواند از پوست سالم عبور کند، همچنین از راه هوا نمی‌تواند منتقل گردد. این ویروس از طریق دست دادن، غذا، فنجان، سرفه، عطسه، استخر شنا، نیش حشرات و خوردن غذایی که توسط فرد مبتلا به ویروس آلوده شده باشد، منتقل نمی گردد. همچنین خطر انتقال ویروس از مادران حامله مبتلا به کودکانشان قبل از زایمان و در طی زایمان وجود دارد. در نقاطی از دنیا که وضع مراقبت بهداشتی در آنها نامطلوب است، خطر انتقال افزایش می‌یابد. خطر انتقال ویروس از طریق شیر مادر نیز وجود دارد.این ویروس به وسیله آزمایش خونی که آزمایش آنتی بادی علیه ویروس ایدز یا به طور مختصر آزمون ویروس ایدز (HIV) نامیده می‌شود، تشخیص داده می‌شود.

آزمایش ویروس ایدز در نوزادان:
به طور کلی زمانی که نوزاد از مادر متولد می‌شود، پادتن های موجود در خون مادر مدتی در خون نوزاد باقی می‌ماند تا سیستم دفاعی بدن آنها کامل شود. تا ۱۸ ماهگی خون بچه های متولدشده از مادران مبتلا به ایدز حاوی پادتن علیه این بیماری هستند که از خون مادرانشان به آنها منتقل شده است. بنابراین اگر تا این سن آزمایش ویروس ایدز از این نوزادان گرفته شود به علت وجود پادتن‌های مادری آزمایش مثبت می‌شود و نمی‌توان مشخص کرد که آیا بچه حامل این ویروس است یا خیر.

عفونتهای بدون علامت:
ممکن است فرد تا ماهها یا سالها بعد از ابتلا هیچ علامتی از خود نشان ندهد، به این مرحله عفونت بدون علامت گفته می‌شود. در تعدادی از بیماران این مرحله می‌تواند ۱۰ سال یا بیشتر طول بکشد. به طور قطع مشخص نیست که آیا شخص مبتلا به ویروس سرانجام دچار بیماری می‌شود یا خیر ولی احتمالاً در ۵ درصد افراد مبتلا هرگز علائم بیماری ظاهر نخواهد شد.

عفونتهای علامت دار:
۵۰ درصد افراد مبتلا به ویروس، در طی ۱۰ سال بعد از ابتلا در صورت عدم درمان علائم بیماری را نشان می‌دهند. در برخی از افراد ممکن است در کمتر از یک سال پس از ابتلا علایم بیماری ظاهر شود.

تشخیص ایدز:
بیماری ایدز علامت مشخصی ندارد، فقط در صورتی که شخص ناقل ویروس ایدز باشد و یک سری بیماریها و علائم را از خود نشان دهد، گفته می‌شود که شخص مبتلا به بیماری ایدزست. بیماریهایی که ممکن است در فرد ناقل ویروس ایدز تشخیص ایدز را مطرح نماید عبارتند از: عفونت ریوی با میکروب‌های غیرشایع (پنوموسیستیس کارینی)، عفونت با برخی ویروسها (مثل سایتومگال) که می‌تواند بر تمام اعضای بدن تأثیر بگذارد. شخص مبتلا به ایدز ممکن است در طول حملات تخفیف بیماری را داشته باشد ولی به طور کلی سیستم ایمنی به تدریج ناتوان‌تر می‌شود، به طوری که در صورت عدم درمان ضد ویروسی، هرچند اشخاص مبتلا به ایدز ممکن است چند سال هم زنده بمانند ولی در نهایت منجر به مرگ این بیماران می‌شود.

درمان افراد مبتلا به ایدز:
با استفاده از داروهای جدید می توان بروز عفونت‌های فرصت طلب را در این بیماران کاهش داد و باعث طول عمر آنان شد؛ همچنین استفاده از داروهای ضد ویروس نیز در افزایش طول عمر این بیماران نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است. در حال حاضر واکسنی جهت سرکوب این بیماری در دسترس نیست.

زندگی با ویروس ایدز:
زندگی در افراد آلوده به این ویروس همراه با اضطراب خواهد بود، هرچند که شخص ممکن است کاملا سالم باشد. علاوه بر این عدم درک صحیح از این بیماری و ترس از ایدز به قدری در جوامع گسترش یافته است که شخص مبتلا ممکن است از جامعه، دوستان و حتی خانواده طرد گردد. افراد مبتلا ممکن است شغل و زندگی خود را از دست بدهند و بچه‌های مبتلا نیز ممکن است از رفتن به مدرسه باز بمانند. به همین دلیل بسیاری از افراد مبتلا جز با چند نفر از دوستان نزدیک، بیماریشان را با کسی دیگر در میان نمی گذارند.

ایدز در دنیا:
سازمان جهانی بهداشت حدس می‌زند که عده زیادی در جهان آلوده به ویروس ایدز باشند. این بیماری در حال گسترش به سمت جنوب و جنوب شرق آسیاست. در سراسر دنیا تعداد مردان و زنان مبتلا تقریباً مساویست. ایدز افراد جوان را مبتلا می‌کند و از دست دادن افراد جوان یک جامعه بر اقتصاد کشورها که متکی به این نسل هستند، تأثیر مهمی خواهد گذاشت.