بیماری پیرونی در مردان، چیست و چه علائمی دارد؟

بیماری پیرونی همان کج شدن و کوتاهی آلت تناسلی مردان به دلیل آسیب دیدن بافت داخلی است. یکی از علت‌های اصلی بروز بیماری پیرونی، وارد شدن ضربه شدید به آلت تناسلی در حالت نعوظ است.
بیماری پیرونی چیست و چه علائمی دارد؟ این بیماری یکی از بیماری‌های شایع دستگاه تناسلی آقایان است. در ادامه این متن به موضوعاتی چون علت، علائم و راه‌های درمان خانگی و پزشکی بیماری پیرونی پرداخته‌ایم.

بیماری پیرونی
بیماری پیرونی یک بیماری مربوط به مردان است و منجر به کوتاهی و انحراف آلت تناسلی مردانه می‌شود. علت این بیماری تشکیل بافت‌های خاص در آلت تناسلی مردانه است. تاکنون علت اصلی بروز این بیماری و درمان قطعی آن مشخص نشده اما نظریاتی نیز در این باره مطرح هستند.

علت بیماری
همانطور که ذکر شد جامعه پزشکی هنوز علت خاص و دقیقی برای بروز این بیماری در مردان کشف نکرده است، اما تحقیقات، علت‌هایی را برای آن مطرح می‌کنند:
وارد شدن ضربه ناگهانی و محکم به آلت تناسلی مردانه در حالت نعوظ
رفتار‌های خطرناک در حین رابطه جنسی
برخی از پوزیشن‌های غیراستاندارد
حرکت‌های ناگهانی در حین دخول تأثیر مستقیم

وارد شدن ضربه به آلت تناسلی مردانه در رابطه جنسی، ورزش، حادثه یا ... منجر به زخم شدن و آسیب دیدن بافت داخلی آلت تناسلی می‌شود. در طول فرآیند ترمیم و بهبودی ممکن است بافت آسیب دیده به شکل نامناسبی بازسازی شود(مانند زمانی که استخوان‌های شکسته بد شکل جوش می‌خورند). لوله‌های اسفنج شکل اطراف آلت تناسلی که حاوی رگ‌های خونی هستند آسیب دیده و در هنگام نعوظ درد بسیاری به همراه دارند. علت این درد رشد بافت فیبری در آلت تناسلی است.

علائم بیماری
در رابطه با علائم بیماری پیرونی بهتر است بدانید این بیماری بیشتر در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی بروز پیدا می‌کند و احتمال ابتلا به آن در سنین پایین‌تر بسیار کم است. برخی از علائمی که نشان دهنده بروز بیماری پیرونی هستند را در ادامه می‌خوانید، اما صرف مشاهده این علائم به معنای ابتلا به این بیماری نیست و تشخیص پزشک ملاک اصلی است.
۱. درد هنگام نعوظ
از اولین نشانه‌های بیماری پیرونی درد بسیار زیاد در هنگام نعوظ است. بافت‌های آسیب دیده در آلت تناسلی در هنگام نعوظ نمی‌توانند عملکرد موفقی داشته باشند و خون در رگ‌های بخش آسیب دیده به خوبی جریان پیدا نمی‌کند. درد در هنگام نعوظ نشانه بیماری‌های دیگر نیز می‌تواند باشد. در صورتی که با چنین دردی مواجه شدید، بهترین و اولین اقدام مراجعه به پزشک است. معاینه و تشخیص به هنگام پزشک در روند درمان این بیماری یا بیماری‌های دیگر اهمیت بسیاری دارد.
۲. کجی آلت
بیماری پیرونی منجر به کج شدن و کوتاه شدن آلت تناسلی مردانه می‌شود. البته که هر کجی و کوتاهی نشان از این بیماری نیست و در صورتی که نشانه‌های دیگر در آلت تناسلی مشاهده نمی‌شود، نمی‌توان به سادگی آن را نشانه بروز بیماری پیرونی دانست. کجی آلت در افرادی که مبتلا به بیماری پیرونی هستند شدید بوده و گاهی شبیه به پیچش است. اگر شاهد بروز یک پیچ یا کجی یا حتی کوتاهی در آلت تناسلی هستید به پزشک مراجعه کنید تا اولین قدم‌های تشخیص و درمان به سرعت و به موقع انجام شوند. در نظر داشته باشید کجی و کوتاهی آلت در حد کم عادی است و بسیاری از افراد بدون ابتلا به این بیماری چنین ویژگی‌هایی را دارا هستند که موجب نگرانی نیست.
۳. سطح سفت بر روی آلت تناسلی
با لمس کردن آلت تناسلی افرادی که مبتلا به بیماری پیرونی هستند، می‌توان یک سطح سفت و در بعضی از موارد برآمده را لمس کرد که همان بافت زخم یا پلاک است. هر نقطه از آلت تناسلی می‌تواند چنین سطح سفتی را داشته باشد و با مراجعه به پزشک می‌توان علت بروز آن و ارتباط آن با بیماری پیرونی را تشخیص داد.
۴. مشکل در نعوظ
ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ در حین رابطه جنسی یک مشکل بسیار شایع در میان مردان است و دلایل بسیار زیادی می‌تواند داشته باشد، اما بیماری پیرونی نیز در ابتدا با ناتوانی در سفت نگه داشتن آلت تناسلی بروز پیدا می‌کند و در ادامه ممکن است کاملاً مانع نعوظ آلت تناسلی شود. این نشانه بسیار زود قابل تشخیص است و افراد با مواجه شدن با چنین مشکلی حتماً باید با پزشک خود مشورت کنند.

درمان خانگی
اگرچه در چگونگی درمان بیماری پیرونی و امکان پذیر بودن آن اختلاف نظر هست و نظرات تخصصی پزشکان این مسئله را روشن‌تر می‌کند، اما برخی از خوراکی‌ها نیز می‌توانند به روند بهبود کمک کنند. در ادامه به چند مورد از این درمان‌های خانگی اشاره می‌کنیم.
۱. گوشت و ماهی
تحقیقات نشان می‌دهند که افرادی که مبتلا به بیماری پیرونی اند، با مصرف طولانی مدت غذا‌هایی که حاوی کارنیتین هستند به طرز چشم گیری رو به بهبودی می‌روند و درد ناشی از پیرونی در آن‌ها کمتر شده است. کارنیتین یک ماده مشتق از پروتئین است و هم در بدن انسان و هم در برخی از خوراکی‌ها نظیر مرغ، ماهی، گوشت و شیر وجود دارد. با مصرف این مواد غذایی به مدت سه ماه می‌توانید به روند درمان خود کمک کنید.
۲. آناناس
آناناس یک میوه بسیار مقوی و سرشار از ماده برملائین و کلاژناز است. این دو ماده به هضم پروتئین و شکسته شدن آن کمک می‌کنند. مصرف میوه آناناس به عنوان درمان خانگی برای بیماری پیرونی انتخاب هوشمندانه ایست که روند بهبودی را سرعت می‌بخشد. البته مصرف مواد غذایی که حاوی برملائین هستند به مدت طولانی (بیش از ۸ تا ۱۰ روز) توصیه نمی‌شود.
۳. چای گوتوکولا
چای گوتوکولا که در طب سنتی مصارف زیادی برای آن بیان می‌شود، یک درمان بسیار مؤثر در از بین بردن بافت‌های فیبری است. متخصصین طب سنتی توصیه می‌کنند این چای را به مدت ۶ هفته بنوشید و منتظر از بین رفتن بافت‌های ناهنجار داخلی باشید. دقت داشته باشید که قبل از مصرف این چایی بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و از سازگار بودن آن بدنتان اطمینان حاصل کنید.

درمان پزشکی
به طور کل دو نوع درمان برای بیماری پیرونی وجود دارد. درمان به شیوه جراحی و غیر جراحی. طبق نظر برخی از پزشکان، جراحی تنها راه یا مؤثرترین راه برای درمان پیرونی است. اگرچه از راه‌هایی مانند سنگ شکنی، مصرف دارو، تزریق کورتون و ... نیز برای درمان پیرونی بهره می‌برند، اما جراحی روش متداول‌تر و مؤثرتری است. روش‌های رایج جراحی بیماری پیرونی عبارتند از:
۱. برداشتن بخش سفت شده آلت تناسلی
در این روش با برش دادن لایه پوشاننده آلت تناسلی یا تونیکا آلبوژینه، بخش سفت شده آلت را برمیدارند. این روش شاید منجر به عارضه‌های دیگری شود که ناشی از از بین رفتن بخش‌های وریدی آلت تناسلی است. این مسئله باعث می‌شود فرد بیمار دچار برخی عوارض مانند مشکل نعوظ و سفتی آلت شود که جبران ناپذیر و خطرناک خواهد بود.
۲. پلیکاسیون (plication)
در این روش با بخیه زدن به آلت تناسلی، شکل کج آن را به حالت معمولی تغییر می‌دهند. از جمله ویژگی‌های این روش این است که پس از انجام عملیات، خطر ناتوانی جنسی وجود ندارد، اگرچه ممکن است طول آلت تناسلی تا حدود یک سانت کمتر شود.
۳. پروتز گذاری
پروتز گذاری بیشتر در مواردی استفاده می‌شود که پیچیدگی آلت بسیار شدید باشد و انحنا آن تنها با پروتز گذاری قابل جبران باشد.

پیشگیری
با اطلاع از خطر ابتلا به بیماری پیرونی مردان به این فکر می‌کنند که آیا راهی برای دوره از ابتلا به بیماری پیرونی وجود دارد؟ در پاسخ می‌توان گفت: بله! اجتناب از انجام برخی رفتار‌ها بهترین روش برای دوری از این بیماری است.
۱. استفاده از لوبریکانت در رابطه جنسی
استفاده از روان کننده‌ها و ژل‌هایی که معروف به ژل لوبریکانت هستند یکی از راه‌های کم خطر کردن رابطه جنسی است. روان کننده‌ها باعث می‌شوند در حین رابطه جنسی خطر کمترین آلت تناسلی مردان را تهدید کند و فشار کمتری به هر دو طرف وارد شود.
۲. پوزیشن‌های مناسب
انجام اعمال جنسی در پوزیشن‌ها و حالت‌های خطرناک و آسیب زا عواقب ناگواری به همراه دارد. در نظر داشته باشید که فشار شدید بر آلت تناسلی یا انتخاب زاویه نامناسب برای دخول ممکن است باعث شود آلت تناسلی مردان آسیب‌های فروانی ببیند که بیماری پیرونی تنها یکی از این آسیب‌ها است.
۳. رابطه جنسی در حالت غیر عادی
برقراری رابطه جنسی در حالت‌های غیر عادی مانند زمان‌هایی که افراد بسیار خسته بوده یا تحت تأثیر مصرف ماده‌های روانگردان و مشروبات الکی هستند، یک رفتار بسیار خطرناک است. در این شرایط افراد بدون دقت به وضعیت آلت تناسلی و فشار‌هایی که به آن وارد می‌شود، اقدام به نزدیکی می‌کنند و هر آن احتمال آسیب دیدن آلت تناسلی وجود دارد.

مراجعه به پزشک
در صورتی که شاهد برخی نشانه‌ها و علائم بیماری پیرونی در آلت تناسلی خود هستید، باید خیلی زود به پزشک مراجعه کنید. پزشکان، جراحان و متخصصین بیماری‌های کلیه و مجاری ادراری و تناسلی بهترین گزینه برای مراجعه هستند. این دسته از متخصصین علوم پزشکی با نام اورولوژیست‌ها نیز شناخته می‌شوند. خوب است بدانید برخی از موارد ابتلا به بیماری پیرونی خیلی ساده و بدون نیاز به جراحی و با مصرف مکمل‌های غذایی و ویتامین E قابل درمان هستند.

خطر بیماری
آیا بیماری پیرونی خطرناک است؟ پاسخ این سؤال به عوامل بسیاری بستگی دارد. باید بدانید که میزان آسیب وارد شده به آلت تناسلی رابطه مستقیم با درمان پذیری این بیماری دارد. در صورتی که فرد مبتلا به پیرونی به موقع به پزشک متخصص مراجعه کنید و روند درمان را شروع کند این بیماری قابل درمان است، اما اگر با بی اعتنایی درمان دیر شروع شود بیماری پیش می‌رود و ممکن است درمان پذیر نباشد. برخی بر این باورند که اگر در زمان مناسب اقدامی در جهت رفع این بیماری انجام نشود، هیچ راهکاری برای حل این مشکل وجود نخواهد داشت و تنها بخش قابل اصلاح رفع کجی آلت است و خود بیماری برطرف نخواهد شد.

جمع بندی
از جمع بندی نظرات متخصصین می‌توان به این نتیجه رسید که برای دوری از بیماری پیرونی، بهترین راهکار اجتناب و پیشگیری از رفتارهای خطرناک است و در صورتی که به هر دلیلی مبتلا به این بیماری شدید، اقدام به موقع و تغذیه مناسب بهترین و عقلانی‌ترین روش برخورد با بیماری خواهد بود.