مراحل رشد پسران، شش تا سیزده سالگی

در حدود شش سالگی تغییر مهمی در پسران رخ می‌دهد. در این سن جنسیت مذکر پسران به‌صورت ناگهانی بروز پیدا می‌کند. حتی پسرهایی که زیاد تلویزیون تماشا نکرده‌اند، یک‌باره علاقه‌مند می‌شوند که شمشیربازی کنند، شنلی مانند زورو بپوشند، دعوا کنند، کشتی بگیرند و سروصدای زیادی برپا کنند.
اتفاق دیگری نیز رخ می‌دهد که واقعاً اهمیت دارد و در سراسر جهان مشاهده‌شده است: پسربچه‌ها در حدود شش‌سالگی به پدر، پدرخوانده یا هر مرد دیگری که در اطرافشان باشد می‌چسبند و می‌خواهند با او باشند، از او بیاموزند و از رفتارش الگوبرداری کنند. آن‌ها می‌خواهند بدانند که چگونه یک انسانِ مذکر باشند.
اگر پدری در این زمان به پسرش بی‌توجهی کند، پسر برای جلب‌توجه او با تمام وجود تلاش می‌کند. پسرها صرفاً برای آنکه علاقۀ پدرشان را به خود جلب کنند حتی ممکن است دزدی کنند، رختخواب خود را خیس کنند، در مدرسه رفتار خشونت باری داشته باشند و به مشکلات رفتاری مختلفی دچار شوند.

مادران همچنان مهم هستند
این تغییر علاقۀ ناگهانی کودک به پدر به معنای آن نیست که مادر صحنه را ترک می‌کند. در برخی کشورها مادران اغلب در این سن از پسرانشان فاصله می‌گیرند تا آن‌ها را پرطاقت پرورش دهند.
پسران باید بدانند که می‌توانند روی مادرشان حساب کنند و مجبور نیستند بر احساسات لطیف خود سرپوش بگذارند. اگر آن‌ها بتوانند درعین‌حال که به مادرشان نزدیک هستند، پدر را نیز به جمع خود اضافه کنند، همه‌چیز به بهترین نحو پیش می‌رود.
اگر پدری حس می‌کند که فرزندش بیشتر مجذوب دنیای مادرش شده است باید مشارکت خود را بیشتر کند، نه آنکه مادر را سرزنش نماید. شاید او پدری سختگیر است و توقعات بیش‌ازحدی دارد و پسرش از او می‌ترسد.
مردی را پیدا کنیم تا فرزندمان شبیه او باشد.
یک پسر شش تا سیزده ساله هنوز به مادرش عشق می‌ورزد و چیزهای زیادی می‌تواند از او بیاموزد، اما علائقش در حال تغییر هستند (او بیشتر بر آنچه مردان می‌توانند به او ارائه کنند متمرکز می‌شود). او برای تکمیلِ رشدش باید نرم‌افزاری را از مردی که در دسترسش قرار دارد دریافت کند.
در این مورد مادر کار خاصی انجام نمی‌دهد، تنها باید روابطی گرم با او داشته باشد و از او حمایت کند. پدر باید مشارکت فزاینده‌ای داشته باشد. اگر پدر نباشد، کودک سعی می‌کند مردان دیگری بیابد.

مادرِ تنها
طی هزاران سال مادرانِ تنها مجبور بوده‌اند بدون حضور مردی در خانه، پسران خود را بزرگ کنند. بدون شک زنان می‌توانند مردان خوبی را پرورش دهند، اما این نکته مهم است که زنانی که در این کار موفق بوده‌اند، همیشه تأکید کرده‌اند که آن‌ها الگوهای مردانۀ خوبی مانند دایی، عمو، دوستان نزدیک، مربی ورزش و ... یافته‌اند تا آن‌ها را یاری نمایند.

خلاصه
طی سال‌های دبستان تا دبیرستان، پسرها باید زمان زیادی را با پدر و مادرشان بگذرانند، کارهای مختلف را از آن‌ها یاد بگیرند و از بودن با آن‌ها لذت ببرند.
ازنظر عاطفی، پدر اهمیت بیشتری دارد. پسر آمادگی دارد تا از پدرش یاد بگیرد و به حرف‌های او گوش می‌دهد. او اغلب به پدر توجه بیشتری می‌کند و همین امر مادر را عصبانی می‌سازد.
این دوره، دورۀ بسیار مهمی است تا پدر بر پسرش تأثیرگذار باشد (بنیان‌های مرد بودن را در او ایجاد کند). این زمان فرصت مناسبی است. کارهای کوچک را بی‌اهمیت ندانید: بازی در پارکینگ در عصرهای تابستان، قدم زدن، صحبت کردن دربارۀ زندگی و گفتن مطالبی در مورد دورۀ کودکی خودتان، تمرین‌های ورزشی و سرگرم‌کننده با هم صرفاً برای لذت بردن از آن‌ها.
بدین‌وسیله خاطرات خوشی در ذهن پسرتان می‌نشیند که ذهنیت خوبی برای سال‌های متمادی به او و به شما می‌دهد.
اگر پسرتان با بی‌حوصلگی کار می‌کند، نگران نباشید. او چنین حالاتی را از همکلاسی‌هایش یاد گرفته است. اگر صبور باشید، پسری شاد و خوش‌رو خواهید داشت. وقتی او واقعاً دوست دارد کنار شما باشد از بودن با او لذت ببرید.
در اواسط دورۀ نوجوانی علائق او هر چه بیشتر وی را به دنیای وسیع‌تر ماورای خانواده خواهد کشاند. تنها کاری که از شما خواهش می‌کنیم این است که نگذارید دیر شود!