عوارض دعوای والدین، مقابل کودک چیست؟

همۀ کودکان به‌ نحوی شاهد مشاجره‌های والدین هستند. بعضی از والدین اغلب و به‌ صورت آشکار با هم‌ دعوا می‌کنند و برایشان مهم نیست کودکان چه واکنش‌هایی نشان میدهند. والدینی هم هستند که خصوصی با هم‌مشاجره می‌کنند.
با این وجود والدین نمی‌توانند این حقیقت را از کودکان پنهان کنند که با یکدیگر توافق ندارند. کودکان از فریادها و مشاجره‌هایی که حتی دور از چشم آنها و در اتاقهای دربسته جریان دارد باخبر می‌شوند.
وقتی والدین‌در حضور کودکشان با یکدیگر مشاجره می‌کنند، ممکن‌است او را بترسانند، آیا تو و پدر هنوز هم قهر هستید؟ آیا می‌خواهید از هم طلاق بگیرید؟ شاید او با ترس بخوابد و با نگرانی به مدرسه برود.
همچنین امکان دارد جانب یک نفر را بگیرد و بر سر طرف دیگر که فکر می‌کند مقصر است فریاد بزند، اینقدر مدام به بابا نگو که چه‌کار بکند. آنوقت او تا این حد عصبانی نمی‌شود؛ فقط مامان را تنها بگذار، دعوا را ادامه نده.
ممکن‌است او خودش را نقصر دعواهای والدین بداند، اگر فقط بیشتر به حرفهایشان گوش داده بودم، آنها اینقدر با هم‌دعوا نمی‌کردند. این آرزوهای جادویی بسیار حقیقی و مؤثرند.
اگرچه وقتی‌والدین در حضورکودک مدام مشاجره می‌کنند مشکلاتی بوجود می‌آید، مسائل دیگری هم به‌هنگام تلاش والدین‌در پنهان کردن دعواهایشان مطرح می‌شود. زیرا معتقدند این اختلاف نظرها فرزندشان را می‌ترساند یا احساس می‌کنند او نباید دربارۀ مشکلات آنها چیزی بداند.
امکان دارد آنها دعواهایشان را از چشم کودک پنهان کنند زیرا آنها هم وقتی کودک بودند از دعواهای والدین خود می‌ترسیدند. آنها می‌خواهند فرزندان خود را از نگرانیهایی که خودشان زمانی حس کردند، معاف کنند.
با این وجود، وانمود کردن این امر که همه چیز در صلح و آرامش است نیز تاثیرات منفی در پی دارد. شاید فرزندشان درک نکند که اختلاف بخشی از هر نوع رابطۀ صمیمانه است. در عوض، امکان دارد او اعتقاد پیدا کند که بروز احساسات ناشی از خشم سزاوار نیست و شاید اجازه ندهد احساس خشم خودش بروز کند.
کودکان گاهی نیاز دارند احساسات والدین خود را از زبان خودشان بشنوند و این کار در بسیاری از مواقع اختلافها را رفع می‌کند. اگر کودکی در حالی بزرگ می‌شود که گاهی شاهد مشاجره‌های والدین خود است، یاد می‌گیرد بروز خشم اجتناب ناپذیر است و والدین می‌توانند آن را کنترل کنند.
بهترین کاری که‌والدین در این مورد می‌توانند انجام دهند آن است که یک روش متعادل را در پیش بگیرند، یعنی گاه‌در حضور کودک و گاه به طور خصوصی مشاجره کنند.
اگر در حضورفرزندتان جر و بحث می‌کنید، احساسات او را در نظر بگیرید. اگر شما و همسرتان فریاد بکشید و به یکدیگر ناسزا بگویید او عمیقاً ناراحت می‌شود. از تهمت زدن به یکدیگر و استفاده از القاب ظالمانه دوری کنید. اگر دائماً نمی‌توانید این کار را انجام دهید حداقل دربارۀ تاثیر مشاجره‌هایتان بر او فکر کنید.
شاید او به دلگرمی شما بعد از شنیدن مشاجره‌هایتان نیاز داشته باشد، حتی اگر من و پدرت باهم بحث کنیم، باز هم همدیگر را خیلی دوست داریم. اگر گفتن این حرف شما را ناراحت می‌کند برای آرام کردن او از واژه های دیگری استفاده کنید، میدانم برایت سخت است که ببینی من و پدرت دعوا می‌کنیم. ما داریم سعی می‌کنیم اینقدر با هم‌اختلاف نداشته باشیم. این کار خیلی سخت است. به سؤالهای او گوش کنید و اجازه دهید ناراحتیهای خود را بیان کند.
به‌خاطر داشته باشید که او شما را الگوی خود میداند. هر روز شما به او نشان میدهید بزرگسالان و زوجها چه رفتاری دارند. اگر شما و همسرتان با یکدیگر با احترام برخورد نکنید، اگر فریاد بکشید، به‌یکدیگر ناسزا بگویید و دائماً مشاجره کنید، ممکن است فرزندتان عاقبت در روابط شخصی خود با دیگران دچار مشکل شود.
شاید دریابید که او در حال حاضر از رفتارتان تقلید می‌کند. اگر او اغلب مورد سرزنش و عتاب قرار بگیرد، ممکن‌است با خواهر و برادرش هم به‌نحوی رفتار کند که از نظر شما غیرقابل قبول است. شاید دریابید که خودتان هم چنین توقعی از او دارید، با برادرت اینطور رفتار نکن. کار خوبی نیست؛ با خواهرت اینطوری حرف نزن.
اگر شما و همسرتان اغلب‌با هم مشاجره می‌کنید به‌دنبال مشاوره‌های تخصصی باشید. وقتی بتوانید برخورد دوستانه و هماهنگ‌تری با یکدیگر داشته باشید، همۀ اعضای خانواده از این شرایط سود خواهند برد.