جوش در واژن زنان، روش درمان قطعی

جوش های ناحیۀ تناسلی می توانند نگران کننده باشند، به خصوص اگر علت دقیق آنها را ندانیم. در بیشتر موارد، جوش ناحیۀ تناسلی، نشانۀ وجود یک اختلال دیگر است. جوش ناحیۀ تناسلی معمولاً به برجستگی های گسترده، زخم یا پلاک های نامنظم روی پوست ناحیۀ تناسلی گفته می شود. دانستن علت و علائم جوش های ناحیۀ تناسلی می تواند به تشخیص درست و درمان مناسب آن کمک کند. در این مقاله ما درباره جوش نایه تناسلی در زنان و مردان و روش درمان جوش های ناحیه تناسلی زنان صحبت می کنیم. با ما همراه باشید.

جوش ناحیۀ تناسلی چیست؟
جوش ناحیۀ تناسلی یک نشانۀ پوستی است که ممکن است در اثر مشکلات و بیماری های مختلفی به وجود آمده باشد و می تواند در همۀ قسمت های تناسلی مردان و زنان ایجاد شود.
جوش ها معمولا به رنگ قرمز هستند، ممکن است احساس درد یا خارش ایجاد کنند و همچنین برجستگی یا زخم داشته باشند. اگر هر نوع جوش پوستی دارید که علت آن را نمی دانید، بهتر است برای تشخیص و درمان به پزشک خود مراجعه کنید.

دلایل ایجاد جوش ناحیۀ تناسلی
علل متعددی برای جوش ناحیۀ تناسلی وجود دارد؛ از عفونت های قابل درمان تا بیماری های منتقل شده از طریق رابطۀ جنسی، حساسیت ها و اختلال های خودایمنی. در ادامه به بیان علل رایج این جوش ها میپردازیم.
1. انگل ها
انگل هایی مانند شپش بدن، کرم های ریز پوستی و شپش های میان موهای ناحیۀ تناسلی می توانند باعث ایجاد جوش در این ناحیه شوند. شپش های بدن و میان موهای ناحیۀ تناسلی با هم متفاوتند، اما علائم مشابهی دارند.
شپش می تواند باعث ایجاد جوش های خارش آور روی پوست ناحیۀ تناسلی شود. گال های پوستی نام جوش هایی است که در اثر کرم های ریز پوستی ایجاد می شوند. این کرم ها زیر پوست پنهان هستند و با ایجاد جوش و خارش پیدا می شوند.
۲. خارش ژوک
عفونت یکی دیگر از دلایل عمدۀ جوش های ناحیۀ تناسلی است. حدود 20 درصد از جمعیت جهان مبتلا به عفونت های ناشی از قارچ پوستی هستند. این معضل که به آن «خارش ژوک» می گویند، به طور مرتب توسط پزشکان گزارش می شود. جوشهای قرمز و خارش دار ناشی از کرم های قارچی هستند که در صورت رسیدگی نکردن به آنها، ممکن است تبدیل به تاول و حتی بدتر از آن شوند.
۳. عفونت مخمری و رشد قارچی
عفونت های قارچی اغلب در زنان و نیز مردان ختنه نشده ایجاد میشود، جایی که ارگانهای جنسی شرایط مناسبی را برای رشد قارچی به نام کاندیدا فراهم می کنند. اغلب اوقات دلیل به وجود آمدن این شرایط، استفاده از آنتی بیوتیک ها است. این معضل همچنین می تواند نشانه ای از دیابت کنترل نشده باشد. عفونت های قارچی باعث ایجاد تورم، خارش و قرمزی می شوند. ممکن است ترشحات سفید رنگی از واژن زنان یا در اطراف کلاهک آلت تناسلی مردان هم ایجاد شود.
۴. التهاب کلاهک آلت تناسلی
عفونت قارچی در مردان می تواند تبدیل به التهاب کلاهک آلت آنها شود، که التهابی در سر و پوست ختنهگاه آلت تناسلی است. درست مثل عفونت قارچی، التهاب کلاهک هم به دلیل بهداشت ضعیف، استفادۀ بیش از حد از آنتی بیوتیک ها یا اختلال در سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. احتمال ابتلا به التهاب کلاهک آلت تناسلی در افراد مبتلا به دیابت بیشتر است. علت آن این است که قند موجود در ادرار می تواند زیر پوست ختنهگاه جمع شود و شرایط رشد باکتری ها را فراهم کند.
۵. جوش های ناشی از پوشک
معمولاً جوش های ناشی از پوشک، نوعی از همان عفونت قارچی است. پوشک بچه، محیط گرم و مرطوبی برای رشد قارچ ها فراهم می کند. جوش ناشی از پوشک، قرمز، سفت و زبر است. همچنین ممکن است هنگام حرکت کودک، باعث ایجاد تاول و سوزش شود.
۶. زگیل آبکی
این عفونت پوستی توسط ویروسی به نام «مولوسکوم کانتوژیوزوم» ایجاد می شود. افراد مبتلا به زگیل آبکی جوش های برجستۀ گسترده ای در ناحیه تناسلی می شوند. این برجستگی ها معمولاً بدون درد هستند و به خودی خود از بین می روند. این جوش ها در اثر تماس با زخم فرد مبتلا به زگیل آبکی یا دست زدن به جسم آلوده به این عفونت، مانند حوله منتقل می شوند.
۷. تبخال
تبخال های تناسلی، نوعی بیماری ویروسی هستند که از راه رابطه جنسی منتقل می شوند و روی ناحیۀ تناسلی، زخم های باز دردناک و تاول ایجاد می کنند. این زخمها اغلب دردناک هستند و ممکن است همراه با ترشحات باشند. معمولاً قبل از به وجود آمدن تبخال، ناحیه تناسلی حس سوزن سوزن دارد.
۸. سیفلیس
اگرچه سیفلیس یک عفونت باکتریایی است، اما در واقع از طریق رابطۀ جنسی منتقل می شود. بعد از اینکه نشانۀ اولیه، که یک زخم باز بدون درد است، ظاهر شد، عفونتْ جوش هایی را ایجاد می کند که ممکن است در تمام بدن، مانند اندام های جنسی، پخش شوند. این جوش ها ممکن است همراه با تب، خستگی و غدد لنفاوی متورم باشند.
۹. زگیل تناسلی
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) باعث بیماری های مختلفی می شود که یکی از آنها زگیل تناسلی است. زگیل تناسلی ممکن است به صورت یک برآمدگی کوچک یا چندین برآمدگی باشد. شکل این جوش ها متفاوت است؛ ممکن است بزرگ، کوچک، پهن و مسطح یا به شکل های نامنظم باشند. رنگ آنها نیز از سفید خالص تا رنگ طبیعی پوست فرد مبتلا فرق می کند. علاوه بر کشالۀ ران، معمولاً زگیل ها روی قسمت بیرونی واژن و اطراف مقعد زنان و روی آلت تناسلی، کیسۀ بیضه و اطراف مقعد مردان ایجاد می شوند.
۱۰. بیماری های خود ایمنی
بیماری های خود ایمنی مانند پسوریازیس هم ممکن است باعث ایجاد علائم جوش ناحیۀ تناسلی شوند. پسوریازیس باعث ایجاد سریع سلول های پوستی می شود. این اتفاق، یک لایۀ ضخیم و خشک روی پوست ایجاد می کند که التهاب و قرمزی از علائم معمول آن است.
در بعضی موارد، پوست مبتلا به پسوریازیس ممکن است بشکافد و خونریزی کند. امکان ابتلا به بیماری لیکن پلان (خزه پوستی) کمتر است، اما می تواند عامل ایجاد جوش های خارش -آورنده روی پوست باشد. پزشکان علت دقیق آن را نمی دانند اما به نظر می رسد که به دلیل اختلال حساسیتی یا خود ایمنی ایجاد می شود. لیکن پلان (خزه پوستی)، ممکن است در ناحیۀ تناسلی زخم ایجاد کند. آرتریت واکنشی یا سندرم رایتر، آرتریتی است که در واکنش به عفونت توسط باکتری خاصی مثل کلامیدیا، سالمونلا یا شیگلا ایجاد می شود. کلامیدیا می تواند باعث ترشح در دستگاه تناسلی شود.
11. درماتیت تماسی و حساسیت ها
یکی دیگر از دلایل جوش پوستی، تماس پوست با مواد حساسیت زا است. این مواد ممکن است مرطوب کننده، روانکننده یا حتی مواد خاصی باشند که در تولید لباس زیر استفاده شده است. همچنین ممکن است جوش ها در اثر انتقال مواد آلوده از طریق دست ها به اندام تناسلی ایجاد شده باشند؛ مثلاً وقتی که فرد بدون شستن دست هایش به دستشویی می رود.

علائم جوش ناحیه تناسلی

بسته به علت ایجاد بیماری، علائم مختلفی برای ایجاد جوش در ناحیۀ تناسلی وجود دارد.
علائم متداول عبارتند از:
-زخم ها، برجستگی ها، تاول یا ضایعات روی پوست و اطراف ناحیۀ تناسلی
-ضخیم شدن پوست در آن ناحیه
-تحریک یا التهاب
-احساس خارش یا سوزش
-تغییر رنگ پوست به صورتی، قرمز یا زرد
-ترشح از ناحیۀ تناسلی
-درد هنگام مقاربت
-درد لگن
-تب
-بزرگ شدن غدد لنفاوی
زمانی که علت جوش نامشخص است، برای تشخیص درست و مناسب بهتر است به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید. یک تشخیص کامل، شامل معاینات بدنی است تا به کمک آن پزشک اطلاعات لازم در مورد ویژگی های جوش را به دست بیاورد و بتواند آن را درمان کند.

تشخیص جوش ناحیۀ تناسلی
قبل از درمان جوش ناحیۀ تناسلی، پزشک شما در ابتدا باید علت آن را بررسی کند. روند تشخیص می تواند شامل برخی یا همۀ مراحل زیر باشد:

معاینۀ بدنی
پزشک به ویژگی های جوش نگاه کرده و وجود ضایعات و زگیل را بررسی می کند. هرگونه قرمزی یا ترشحی وجود دارد آن را به پزشک اطلاع دهید. همچنین پزشک قسمت های دیگری از پوست را که احتمال بیماری در آنها وجود داشته باشد بررسی می کند. به عنوان مثال، انگشتان شما را برای پیدا کردن گال ها معاینه می کند.

آزمایش پاپ اسمیر
ممکن است پزشکان از ترشحات واژن خانم ها نمونه برداری کنند که به این آزمایش پاپ اسمیر می گویند و به وسیله می توان عفونت های مختلف و تغییرات دهانه رحم را بررسی کرد.

برداشتن پوست یا بیوپسی
ممکن است پزشک دستور برداشت پوست یا بیوپسی را بدهد که در آن بخشی از زگیل، ضایعۀ پوستی یا سلول های پوستی برداشته می شود. پوست برداشته شده یا بیوپسی زیر یک میکروسکوپ بررسی می شود که می تواند بیماری هایی مانند پسوریازیس، گال ها و عفونت های قارچی را تشخیص دهد.

آزمایش خون
برخی از علت های جوش ناحیۀ تناسلی، مانند تبخال و سیفلیس، می تواند به کمک آزمایش خون مشخص شود.

درمان جوش های ناحیۀ تناسلی
درمان مورد نیاز برای جوش های ناحیۀ تناسلی به علت اصلی ایجاد آن بستگی دارد. در هر صورت، جدا از علت آن، می توان خارش جوش ها را به کمک کِرِم های عمومی موجود در داروخانه ها مانند هیدروکورتیزون درمان کرد.
همچنین ممکن است پزشک در حین درمان علت اصلی بیماری، کِرِمی هم برای کاهش علائم این جوش ها تجویز کند.برخی از عفونت های پوستی تا زمانی که پوست بیمار تمیز و خشک باشد، بدون درمان خاصی از بین می روند. در ادامه تعدادی از درمان های دیگری که ممکن است پزشک توصیه کند، گفته شده است:
برای عفونت های قارچی واژن:
این عفونت به کمک داروهای عمومی که می توان از داروخانه خرید یا داروهای تجویز شده توسط پزشک، مانند ضد قارچ خوراکی، درمان می شود. در موارد پیشرفته تر نیاز به درمان با لیزر نیاز است. در این مورد مقاله درمان عفونتهای قارچی واژن را مطالعه کنید.
برای سیفلیس:
سیفلیس با داروی آنتی بیوتیک درمان می شود.
برای زگیل تناسلی:
این زگیل ها با داروهای تجویزی درمان می شوند. همچنین زگیل های قابل مشاهده را با استفاده از نیتروژن مایع منجمد می کنند یا با لیزر از بین می برند. تبخالهای تناسلی قابل درمان نیستند، اما به کمک دارو میتوان آنها را کنترل کرد. در این مورد مقاله درمان زگیل تناسلی را بخوانید.
برای انگل های بدن و ناحیۀ تناسلی:
شپش به کمک شستشوی دارویی از بین می رود؛ به این صورت که دارو مستقیماً روی ناحیۀ مورد نظر گذاشته می شود، مدت زمان خاصی می ماند و سپس شسته می شود. برای جلوگیری از بازگشت عفونت، شما باید لباس و رختخواب خود را در آب گرم بشویید.
برای گال ها:
گال ها به کمک کرم ها یا لوسیون های دارویی که توسط پزشک تجویز شده، درمان می شوند.
برای واکنش های حساسیتی:
حذف عوامل حساسیت زا، جوش ها را از بین می برد و از شیوع آن در آینده جلوگیری می کند.
برای اختلال های خودایمنی:
هرچند هیچ درمانی برای بیماری های خودایمنی وجود ندارد اما برخی داروهای سرکوب کنندۀ سیستم ایمنی بدن هستند که می توانند به کنترل علائم یا اختلالات پوستی ناشی از بیماری کمک کنند.
برای لیکن پلان (خزۀ پوستی)، ناشی از اختلال خودایمنی:
این بیماری به کمک آنتی هیستامین های عمومی داروخانه ای یا کرم های دارویی تجویزی، آمپول های کورتیکواسترویید یا قرصها قابل درمان است.

پیشگیری از جوش های تناسلی
جلوگیری از جوش های ناحیۀ تناسلی، ارتباط مستقیمی به دلیل ایجاد آن دارد. برای جلوگیری از جوش های ناشی از عفونت های منتقل شونده از راه جنسی، می توانید:
-همیشه از کاندومی استفاده کنید که از انتقال این بیماری ها جلوگیری می کند.
-روش های دیگر رابطۀ جنسی ایمن را تمرین کنید.
-داروهایی برای کنترل شرایط پیش از جوش زدن مصرف کنید.
برای جلوگیری از جوش های ناشی از حساسیت می توانید:
-زمانی که خطر ابتلا بالا است، از آنتی هیستامین استفاده کنید.
-از موادی که باعث واکنش حساسیتی می شوند، دوری کنید.
پیروی از رژیم غذایی و شیوۀ زندگی سالم، شما را در بهترین حالت نگه می دارد که باعث تقویت سیستم ایمنی شما می شود و با هرگونه عفونت که ممکن است باعث ایجاد جوش های تناسلی شود، مقابله می کند. اگر نگرانی خاصی دارید، با پزشک مشورت کنید.

نکات کلی درباره درمان جوش های ناحیۀ تناسلی
برای اکثر جوش ها، چشم انداز درمانی بسیار خوب است. در بیشتر موارد، علت اصلی قابل درمان است و جوش به کلی از بین می رود. با مراقبت صحیح، انگل ها و عفونت هایی که از راه جنسی منتقل نمی شوند، درمان می شوند و با رعایت بهداشت قابل پیشگیری هستند.
بیماری هایی که درمان کامل ندارند، مانند تبخال جنسی یا اختلال های خودایمنی، با داروی مناسب به طور چشمگیری قابل کنترل هستند. سیفلیس اگر سریع تشخیص داده شود، به راحتی با داروی پنیسیلین درمان می شود اما اگر دیر تشخیص داده شود، ممکن است علاوه بر آن دورههایی از آنتی بیوتیک هم نیاز باشد.