بازی بیرون از خانه، تاثیرات آن بر کودکان

امروزه به دلایل زیادی از جمله: آپارتمان نشینی، استفاده از وسایل الکترونیکی و گوشی، باعث شده تا کودکان کمتر به بیرون از خانه بروند و بازی کنند. اما علل متعددی وجود دارد که نشان می دهد بازی کردن در فضای باز به آنها کمک می کند.
کارهای ساده ای وجود دارد که بتوانید شانس سلامتی و موفقیت فرزندانتان در آینده را بهبود ببخشید: اطمینان یابید که کودک زمانی را برای بازی در فضای باز داشته باشد. نسل های امروزی از جنبه های زیادی با نسل های گذشته تفاوت دارند، اما یکی از جدیترین آنها، مدت زمانی است که آنها در خانه می گذرانند. دلایل زیادی برای این مسئله وجود دارد، از جمله بالا رفتن قابل توجه زمان استفاده از وسایل الکتریکی، تاکید بر فعالیت های برنامه ریزی شده، نگرانی از قرار گرفتن در معرض آفتاب و برای بسیاری از خانواده ها نبود مکان های بی خطر برای بازی در فضای باز. این فقط در مورد کودکان نیست. بزرگسالان نیز وقت کمتری را بیرون از منزل می گذرانند.

چرا بازی کردن در فضای باز به کودک کمک می کند
۱. نور آفتاب
بله، قرار گرفتن در معرض آفتاب، به خصوص آفتاب سوختگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. اما واضح است که بدن ما به خورشید احتیاج دارد. نور خورشید در ساختن ویتامین D نقش دارد، و این ویتامین در بسیاری از فرآیندهای بدن نقش اساسی دارد، از رشد استخوان تا سیستم ایمنی بدن. قرار گرفتن در معرض نور خورشید همچنین به شکل های دیگر روی سیستم ایمنی نقش دارد، بعلاوه روی خواب راحت و خلق و خو نیز تاثیر دارد. وقتی در طول روز نور کافی دریافت کنیم، بدن ما بهتر کار می کند.
۲. ورزش
کودکان باید هر روز یک ساعت را به فعالیت مشغول باشند، و بیرون رفتن از خانه برای بازی یکی راه هایی است که اطمینان یابید که این اتفاق می افتد. قطعاً بچه ها درون خانه فعالیت دارند، اما فرستادن آنها به فضای باز برای کارهایی مثل دوچرخه سواری یا توپ بازی، آنها را به بازی های فعال تشویق می کند که در واقع بهترین ورزش برای کودکان است.
۳. عملکرد اجرایی
اینها مهارت هایی هستند که به ما کمک می کنند برنامه ریزی، اولویت بندی، عیب یابی، مذاکره و چند وظیفه ای بودن را یاد بگیریم که برای موفقیت ما ضروری هستند. برای استفاده از تصورات در حل مسائل و سرگرمی خودمان، خلاقیت در اینجا وارد می شود. اینها مهارت هایی هستند که باید آموخته و تمرین شوند و برای رسیدن به آن، کودکان نیاز به کارهای غیر سازماندهی شده دارند. آنها لازم دارند که زمانی را به تنهایی یا با سایر بچه ها بگذرانند، فرصتی برای ایجاد بازی های خود داشته باشند، مسائل را بفهمند و خود را سرگرم کنند. بیرون از خانه بودن به آنها این فرصت را می دهد تا از این مهارت های مهم زندگی استفاده کنند.
۴. ریسک کردن
کودکان باید بعضی از خطرات را بپذیرند، به عنوان والدین این مسئله ما را مضطرب می کند؛ ما می خواهیم فرزندمان در امنیت باشد. اما اگر همیشه آنها را در حباب نگه داریم و اجازه ندهیم هیچ خطری کنند، آنها نمی توانند درکی از توانایی های خود داشته باشند و اعتماد به نفس و شجاعت برای روبرو شدن با خطرات را بدست نمی آورند. بله، ممکن است در طول بالا رفتن از درخت بازوی انسان بشکند، یا بعد از اینکه جواب رد به پیشنهاد دوستی را شنید احساس تحقیر کند. اما این بدان معنا نیست که نباید سعی کنید. درس هایی که از شکست ها می آموزیم به همان اندازه درس هایی که از موفقیت های می آموزیم، مهم است.
۵. جامعه پذیری
کودکان باید یاد بگیرند که چگونه با هم کار کنند. آنها باید یاد بگیرند با هم دوست شوند، چطور چیزی را با هم تقسیم کنند یا همکاری داشته باشند و با دیگران رفتار کنند. اگر آنها فقط در برنامه های بسیار سازمان یافته تیم مدرسه شرکت کنند، همه چیزهای لازمی که باید در زندگی بدانند را یاد نخواهند گرفت.
۶. قدردانی از طبیعت
جهان ما در حال تغییر است، البته نه به سمت بهتر شدن. اگر کودک شما بزرگ شود در حالی که هرگز در جنگل راه نرفته، در خاک گودالی حفر نکرده، حیوانی را در زیستگاهش ندیده، از کوهی بالا نرفته یا به اقیانوس خیره نشده، ممکن است هیچ وقت متوجه نشود که چه چیزی را از دست می دهد. آینده کره زمین به فرزندان ما بستگی دارد؛ آنها باید یاد بگیرند که قدر این سیاره را بدانند.
بنابراین سعی کنید همان کاری را انجام بدهید که والدین ما انجام می دادند. فرزندان خود را بیرون بفرستید. حتی از آن بهتر این است که خودتان هم با آنها بروید. تمام تلاش خود را انجام دهید تا مطمئن شوید کودکتان این کارها را انجام می دهد.