اختلال بیش فعالی در کودکان، آیا قابل درمان است؟

بیش فعالی یا اختلال کم توجهی (ADHD) چیست؟ نشانه های یک کودک بیش فعال را می‌شناسید؟ آیا می‌دانستید که این کودکان بسیار باهوش و با استعداد هستند؟ اما به دلیل اینکه نمی‌توانند درست تمرکز کنند، در زندگی و کار خود درصد موفقیت کمتری خواهند داشت؟

بیش فعالی چیست؟
اختلال کم توجهی یا بیش فعالی (ADHD) یک اختلال روانی است که بیشتر در کودکان اتفاق می‌افتد؛ شاید یکی از شایع‌ترین علائم این بیماری را باید جنب و جوش بیش از حد کودک دانست؛ برای تشخیص این اختلال لازم است که برخی از علائم تا قبل از سن هفت سالگی بروز کند؛ البته این علائم باید حداقل شش ماه باقی بماند.

بیش فعالی در کودکان
همانطور که گفته شد، بیش فعالی (ADHD) یا اختلال نقص توجه یک اختلال شایع در کودکان است؛ به طوری که حدود سه تا پنج درصد کودکان در سن مدرسه این بیماری را تجربه می‌کنند. البته میزان شیوع این بیماری در پسران بیشتر از دختران است؛ یعنی فعالیت های بیش از حد یا پرتحرکی، کم توجهی و رفتار های تکانشی ( ۳ عامل اصلی نمود این بیماری ) در پسران بیشتر می‌شود.
درواقع، این اختلال در پسران ۳ برابر دختران اتفاق می‌افتد و معمولا در دختران دیر تر تشخیص داده می‌شود؛ بی‌نظمی، بی‌توجهی و نادیده گرفتن موضوعات اطراف، مشکل در آموختن مهارت ها و حل مسئله از علائم بیش فعالی در دختران است اما در پسران نشانه هایی مانند انجام رفتار های غیر معقول و غیر منطقی، پرخاشگری و… وجود دارد.

انواع بیش فعالی
این بیماری یا اختلال تمرکزی معمولا کودکان و بزرگسالان را درگیر می‎کند؛ بهتر است بدانید که حتی یک کودک نوپا هم می‎تواند به این اختلال دچار شود.

انواع بیش فعالی در کودکان
با توجه به مشکلاتی که اختلال ADHD برای کودک به وجود می‌آورد، این اختلال را در سه دسته کلی طبقه‌بندی می‌کنند:
اختلال بیش فعالی از نوع بی توجهی
کودکان با اختلال بی توجهی، فعالیت زیادی ندارند؛ در واقع مشکل اصلی این کودکان بی توجهی و نداشتن تمرکز است؛ به همین دلیل ممکن است به سادگی اختلال در آن ها شناسایی نشود.
اختلال بیش فعالی از نوع بیش فعال _ تکانش‌گری
کودکان مبتلا به نوع بیش فعال _ تکانشگر مشکلی در حفظ توجه ندارند ولی نشانه های بیش فعالی رفتاری در آن ها به وضوح دیده می‌شود.
اختلال بیش فعالی از نوع ترکیبی
شیوع و بروز این دو نوع اختلال می‌تواند به صورت رفتار های ترکیبی در فرد هم بروز کند.

بیش فعالی کودکان نوپا را هم درگیر می‌کند؟
این احتمال وجود دارد که کودکان نوپا با کودکانی که اختلال ADHD دارند، اشتباه گرفته شوند؛ چون علائم زیر، در کودکان ۳ ساله و کمتر که در حال رشد هستند، هم دیده می‌شود:
نداشتن تمرکز لازم روی فعالیت ها
انرژی مازاد
حرکت های تکانشی و هیجانی

علائم بیش فعالی
اختلال کم توجهی یا بیش فعالی به خصوص در کودکان چه علائمی دارد؟ آیا شما یک کودک پر جنب و جوش و بیش فعال دارید و از این مسئله بی‌خبر هستید؟ شاید اشتباه بسیاری از والدین این باشد که این اختلال را در کودکان با بازیگوشی اشتباه می‌گیرند؛ اما داستان این بیماری چیز دیگری است؛ بیایید با علائم این بیماری بیشتر آشنا شویم:
تکان خوردن بیش از حد دست و پای کودک
یک کودک بیش فعال در کلاس درس و در بیشتر مواقع سر جایش نیست.
احساس بی‌قراری در این کودکان معمولا با دویدن بیش از حد و غیر طبیعی همراه است.
این کودکان نمی‌توانند بدون سر و صدا بازی کنند.
این کودکان در بیشتر مواقع، بیش از حد صحبت می‌کنند.
گم کردن وسایل
نداشتن تمرکز در جزئیات

علت بیش فعالی در کودکان چیست؟
دلیل بروز بیش فعالی در کودکان ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. این کودکان در بخش هایی از مغز دچار نقص جزئی هستند. از عوامل محیطی بروز بیش فعالی در کودکان:
سیگار کشیدن یا مصرف الکل در بارداری توسط مادر
بروز مشکلات خاص حین بارداری یا زایمان مادر
سابقه وجود اختلال نقص توجه _ بیش فعالی در خویشاوندان ( ژنتیک)
مسمویت ناشی از سرب موجود در هوا ( ناشی از دود اتومبیل ها و آلودگی هوا)

درمان بیش فعالی کودکان
تغذیه، ورزش، روان درمانی و مصرف دارو در کنار نقش والدین بسیار مهم است و می‌تواند این اختلال را در کودکان کنترل و درمان کند.

درمان بیش فعالی با رژیم غذایی
بهتر است این گونه بگوییم که پس از تأثیر خانواده بر کنترل کودک بیش فعال، می‌توان از تأثیر رژیم غذایی برای درمان این بیماری صحبت کرد؛ مثلا زیاده‌روی در خوردن شکر ( کیک، شیرینی، شکلات، بیسکوئیت، نوشابه های شیرین و …)، فست فود (غذا های با روغن سرخ‌شده، پنیر پیتزا، گوشت های فراوری شده و … ) همگی از محرک های غذایی در کودکان بیش فعال هستند؛ پس بهتر است اول از همه رژیم غذایی خود را تغییر دهید.

درمان بیش فعالی در بزرگسالان
درست است که این بیماری بیشتر از همه کودکان را درگیر می‌کند اما ممکن است که بزرگسالان هم با این اختلال دست و پنجه نرم کنند؛ البته جای نگرانی نیست؛ چون این بیماری قابل کنترل و درمان است؛ اگر با تشخیص پزشک مشخص شد که شما یک فرد بیش فعال هستید، این راهکار های درمانی را جدی بگیرید:
روان درمانی
درمان شناختی- رفتاری
مصرف دارو های خاص
کنترل استرس و اضطراب
نظر شما درباره این اختلال چیست؟ آیا کودک شما هم بیش فعال است؟ اصلا شاید خود شما هم علائم بیش فعالی دارید و خبر ندارید. اگر اینطور است، امیدوار هستیم که راهکار های ارائه‌ شده به درمان هر چه سریع‌تر شما کمک کند.