کودکم به من وابسته است، چرا؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: دختری دارم که تازه وارد ۴ سالگی شده و تک فرزند هست. او علاقه ای به بازی کردن ندارد با اسباب بازی هایش و عروسک هایش به ندرت و خیلی کم بازی می کند و شاید اصلا بازی نکند. اگر من بروم سراغ اسباب بازی هایش می آید و گرنه نمی رود به اتاقش خیلی کم سر می زند و همیشه دنبال من است. با هم سن های خودش هم خیلی کم بازی می کند و دوباره می آید سراغ من. زیاد وابسته من هست. ممنون می شوم اگر من را راهنمایی کنید.

پاسخ دکتر پرویز ناظمی، روانشناس و مدرس دانشگاه علمی کاربردی:
با تفاسیر گفته شده وابستگی این بچه به مادر کاملا مشخص است. با این روال به نظر من ایشان بهتر است نه به شکل ناگهانی که کم کم و به تدریج فاصله خود را با کودک شان افزایش دهند. به طور مثال مادر به فرزندش بگوید که تو با عروسکت در هال یا در پذیرایی بازی کن من در آشپزخانه هستم. کم کم فاصله را زیاد کند و به او بگوید که در اتاقت با عروسکت بازی کن. کار دیگری که می توانند انجام دهند این است که شکل اتاق را هیجان انگیز کنند و از چیزهای قشنگ مثل بادکنک های رنگی استفاده کنند تا بچه را تشویق به ماندن در اتاقش کند. غیر از بادکنک به طور کلی می توان از هرچیزی که توجه بچه را جلب می کند، می توان در اتاق استفاده کرد. باید این وابستگی را از بچه دور کرد برای اینکه وابستگی سبب بروز مشکلاتی هم در زمان حاضر و هم در آینده می شود. بچه هایی که وابسته شوند، قدرت تصمیم گیری را ندارند، روابط اجتماعی شان با دیگران خیلی کم می شود. بچه باید یاد بگیرد این روابط را در مهد کودک آموزش ببیند. این مساله هم به پرورش ذهنی بچه کمک می کند و هم به روابط اجتماعی او و مهم تر این که بچه یاد می گیرد در زندگی آینده اش مستقل عمل کند. کودک وابسته در دوران نوجوانی و جوانی اش با این که نمی خواهد به دیگران وابسته باشد اما چون در ذهنش مانده است، دچار تضاد می شود و به طور مثال ممکن است دچار اضطراب شود یا در او سبب بروز افسردگی گردد. بنابراین بچه هایی که رشد شخصیتی شان در اجتماع شکل می گیرد، در ارتباط با بچه های دیگر از سازگاری بالاتری برخوردار هستند و بازی های گروهی را بهتر انجام می دهند و همچنین یاد می گیرند دیگران را با شرایط خودشان و همان طور که هستند، بپذیرند. در حقیقت مسائل و روابط اجتماعی و آن رشد ذهنی و اخلاقی و اجتماعی در چنین پروسه ای رقم می خورد و خیلی روی آن تاکید می کنیم. در خصوص این که بهتر است از چه سنی فرزندمان را در کودک بگذاریم، بهتر است پس از سه سالگی بچه، او به مهد کودک برود. زیر سه سال نباید این اتفاق بیفتد به این علت که درک حافظه و شناختی بچه زیر سه سال هنوز به طور کامل شکل نگرفته و اگر در سنین پایین تر به مهد کودک برود، دچار مشکل می شود. بنابراین بهتر است سه سال بچه که پر شد وارد مهد کودک شود. بچه ای که به مهد کودک برود خیلی چیزها را با بچه های دیگر تجربه می کند.