وابستگی کودک به تلویزیون، قانون بذارید

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: سلام پسر ۲ ساله من خیلی تلویزیون نگاه می کند و با خاموش کردن آن گریه می کند. عمده تفریحش تلویزیون و بازی با موبایل است. چکار می شود کرد؟

پاسخ دکتر پروین ناظمی، روانشناس و مدرس دانشگاه علمی کاربردی:
خب بچه گریه کند، هیچ مشکلی به وجود نمی آید. مثلا مادر می تواند بگوید که تلویزیون خراب شده است. البته نه این که تلویزیون را از پریز بکشد برای این که بچه های این دوره و زمانه باهوش هستند و این مساله را متوجه می شوند یا مثلا مادر بگوید که تلویزیون خراب است و زنگ زده ایم بیایند و تعمیر کنند. غیر از این ها مادر حتی می تواند سرگرمی های دیگر را جایگزین کند تا از میزان وابستگی بچه به تلویزیون کم شود. نکته دیگر این که تا زمانی که بچه برای چیزهای غیر طبیعی گریه می کند، به هیچ عنوان مادر نباید تسلیم او شود تا زمانی که بچه فاصله اش را با تلویزیون تنظیم کند و به او بگوید که اگر فاصله ات را تنظیم نکنی چشم هایت ناراحت می شوند. حتی مادر می تواند از صندلی های مخصوص استفاده کند و به فرزندش بگوید که بیا و روی صندلی بنشین برایت میوه آورده ام. احساس لذت این گونه می تواند اتفاق بیفتد. بستگی دارد به این که بچه چقدر تلویزیون تماشا می کند. اما در هر صورت دور کردن بچه ها نسبت به کاری که به آن عادت کرده اند واکنش های منفی از خود نشان می دهند و این که بستگی دارد به پدر و مادر بچه و این که چقدر نسبت به رفتارهای منفی او گریه کردنش بی تفاوت باشند. اهمیت دادن به بچه در چنین شرایطی کاملا غیر منطقی است. چون اگر بچه گریه کند و در چنین موقعیتی پدر و مادر هم به او توجه کنند او تشویق می شود که باز هم به این رفتارش ادامه بدهد و هر بار که چیزی می خواهد سعی می کند با گریه کردن آن را به دست بیاورد. بنابراین به این مادر می گوییم که گریه کردن بچه اصلا اهمیتی ندارد. هر بار که بچه در مقابل چیزی که خواست گریه نکرد، او را تشویق کنند. چون بچه به خوبی متوجه می شود که هر بار کار درست انجام می دهد مورد تشویق قرار می گیرد. و اگر هم کار اشتباه انجام دهد، از تشویق خبری نیست و همه به او و گریه کردن هایش بی اعتنا هستند و کسی کاری به کارش ندارد. راهکار دیگری که وجود دارد این است که مادر هم فرصتی به فرزندش اختصاص دهد و برنامه ریزی کند و او را مثلا به پارک ببرد تا بازی کند چون برای بچه لذت دارد.