چرا زنان بعد از زایمان افسردگی میگیرند؟
چگونه می توانم از نوزادم مراقبت کنم و او را از او در برابر خطرات فیزیکی و بسیاری از خطراتی که جهان بیرون ممکن است برای او داشته باشد محافظت کنم؟
تصور می شود که زنان باردار و مادران بعد از زایمان احساس شادی و خوشحالی داشته باشند، به عبارتی تنها کاری که این زنان باید انجام دهند، به دنیا آوردن نوزاد و پرورش و بزرگ کردن اوست، اما برخی از مطالعات اخیر در مورد افسردگی بعد از زایمان، نشان می دهد که تمام دوران بعد از بارداری و زایمان، خوشی و شادی و لبخندی برای مادر نمی ماند.
تجربه یک مادر درباره افسردگی بعد از زایمان:
حدود 35 سال پیش، زمانی که شروع به فکر کردن در مورد چگونگی بهبود رابطه مادر و فرزند کردم، مشکل من در مورد صحبت درباره افسردگی بعد از زایمان بود که همیشه به نظر می رسد بر پایه این تفکر باشد که هورمون های زنانه، پس از تولد نوزاد به نوعی زنان را دچار اختلال و سردرگمی می کند، چرا مشکل من این بود؟ چرا که من تا به حال فکر می کردم که آیا با وجود ترس ها و اضطراب هایی که زنان در طول دوران بارداری تجربه می کنند، نوزاد سالم به دنیا می آید؟
اولین دلیل افسردگی بعد از زایمان، آیا می توانم مادر خوبی باشم؟
چگونه در این جهان پهناور من باید یاد بگیرم که چطور می توانم مادر خوبی باشم؟ چگونه می توانم از نوزادم مراقبت کنم و او را از او در برابر خطرات فیزیکی و بسیاری از خطراتی که جهان بیرون ممکن است برای او داشته باشد محافظت کنم؟ احساس مسئولیت عظیم ناشی از مادر شدن، زمانی که تشخیص می دهیم که زن بودن نمی تواند به طور خودکار و اتوماتیک رخ دهد و تمام پاسخ ها را در رابطه با اینکه چگونه می توان یک مادر خوب شد را، به ما می دهد، اینکه چطور مادری میشوم؟ از دلایل افسردگی بعد از زایمان است.
دومین دلیل افسردگی، ترس از سرزنش شدن
هم مردان و هم زنان در این کشور و سایر کشورها به خوبی می دانند که اگر کار اشتباهی از کودک، خردسال، نوجوان و یا حتی فرد بزرگسال سر بزند، تقریبا همواره این مادر است که سرزنش خواهد شد، در واقع، پس از اینکه اهمیت موضوع سرزنش مادران برای من بیشتر شد، در کلینیکی که در آنجا مشغول به کار بودم متخصصی که روانشناس آنجا بود به من گفت که همیشه فکر می کرده که این موضوع چگونه ممکن است، به این دلیل که من یک زن و یک مادر هستم، تصمیم گرفتم که آموخته های خودم را به عنوان محقق در اختیار بقیه قراردهم، من یک مطالعه سیستمی بر سرزنش مادران انجام دادم و متوجه شدم که میزان آن حتی بیشتر و شایع تر از آن چیزی بود که من فکر می کردم.
برخلاف جنبه های خوب داشتن فرزند، دانستن اینکه چه وقت هایی ممکن است یک مادر برای مسائل مختلف خود را سرزنش کند بسیار سخت است. اضطراب ناشی از این موضوع را نمی توان ترس نامید، زیرا هیچ چیز مهم تر از رفاه کودک شما نیست که نباید به خطر بیفتد. در واقع، چند روز پیش، من مهمان یک برنامه رادیویی بودم که در آن یک مهمان دیگر مکررا می گفت که اگر چیزی به طور اشتباه باشد حق با مادر است که خود را سرزنش کند زیرا رابطه او با کودک نزدیک تر و صمیمیتر از هر کس دیگری است، این عقیده در مورد نزدیکی مادر و فرزند چه درست باشد و یا نادرست، هر چند در مورد بعضی مادرها صدق نمی کند و بعضی پدرها هستند که به فرزندان خود به اندازه مادرشان و یا حتی بیشتر نزدیک هستند، اما باز هم شیوع این سرزنش در مادران بیشتر است و به نوعی در مادران در حال همه گیر شدن است.
تجربه یک مادر درباره افسردگی بعد از زایمان:
حدود 35 سال پیش، زمانی که شروع به فکر کردن در مورد چگونگی بهبود رابطه مادر و فرزند کردم، مشکل من در مورد صحبت درباره افسردگی بعد از زایمان بود که همیشه به نظر می رسد بر پایه این تفکر باشد که هورمون های زنانه، پس از تولد نوزاد به نوعی زنان را دچار اختلال و سردرگمی می کند، چرا مشکل من این بود؟ چرا که من تا به حال فکر می کردم که آیا با وجود ترس ها و اضطراب هایی که زنان در طول دوران بارداری تجربه می کنند، نوزاد سالم به دنیا می آید؟
اولین دلیل افسردگی بعد از زایمان، آیا می توانم مادر خوبی باشم؟
چگونه در این جهان پهناور من باید یاد بگیرم که چطور می توانم مادر خوبی باشم؟ چگونه می توانم از نوزادم مراقبت کنم و او را از او در برابر خطرات فیزیکی و بسیاری از خطراتی که جهان بیرون ممکن است برای او داشته باشد محافظت کنم؟ احساس مسئولیت عظیم ناشی از مادر شدن، زمانی که تشخیص می دهیم که زن بودن نمی تواند به طور خودکار و اتوماتیک رخ دهد و تمام پاسخ ها را در رابطه با اینکه چگونه می توان یک مادر خوب شد را، به ما می دهد، اینکه چطور مادری میشوم؟ از دلایل افسردگی بعد از زایمان است.
دومین دلیل افسردگی، ترس از سرزنش شدن
هم مردان و هم زنان در این کشور و سایر کشورها به خوبی می دانند که اگر کار اشتباهی از کودک، خردسال، نوجوان و یا حتی فرد بزرگسال سر بزند، تقریبا همواره این مادر است که سرزنش خواهد شد، در واقع، پس از اینکه اهمیت موضوع سرزنش مادران برای من بیشتر شد، در کلینیکی که در آنجا مشغول به کار بودم متخصصی که روانشناس آنجا بود به من گفت که همیشه فکر می کرده که این موضوع چگونه ممکن است، به این دلیل که من یک زن و یک مادر هستم، تصمیم گرفتم که آموخته های خودم را به عنوان محقق در اختیار بقیه قراردهم، من یک مطالعه سیستمی بر سرزنش مادران انجام دادم و متوجه شدم که میزان آن حتی بیشتر و شایع تر از آن چیزی بود که من فکر می کردم.
برخلاف جنبه های خوب داشتن فرزند، دانستن اینکه چه وقت هایی ممکن است یک مادر برای مسائل مختلف خود را سرزنش کند بسیار سخت است. اضطراب ناشی از این موضوع را نمی توان ترس نامید، زیرا هیچ چیز مهم تر از رفاه کودک شما نیست که نباید به خطر بیفتد. در واقع، چند روز پیش، من مهمان یک برنامه رادیویی بودم که در آن یک مهمان دیگر مکررا می گفت که اگر چیزی به طور اشتباه باشد حق با مادر است که خود را سرزنش کند زیرا رابطه او با کودک نزدیک تر و صمیمیتر از هر کس دیگری است، این عقیده در مورد نزدیکی مادر و فرزند چه درست باشد و یا نادرست، هر چند در مورد بعضی مادرها صدق نمی کند و بعضی پدرها هستند که به فرزندان خود به اندازه مادرشان و یا حتی بیشتر نزدیک هستند، اما باز هم شیوع این سرزنش در مادران بیشتر است و به نوعی در مادران در حال همه گیر شدن است.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼