سوفیا لورن ایران کیست؟ + عکس و بیوگرافی

فریماه فرجامی در تمام دوره حضورش در سینما، با صفاتی خاص توصیف می‌شد. به او لقب نخستین ستاره سینمای ایران پس از انقلاب داده بودند. اما یکی از خاص‌ترین تعریف‌ها را از زنده‌یاد امین تارخ شنیدیم. او فریماه فرجامی را با ستارگانی چون سوفیا لورن و اینگرید برگمن مقایسه کرده و تأکید داشت که حق واقعی وی در سینما ادا نشد. او wished که فریماه زبان به اعتراض باز می‌کرد و بیشتر از حقوق خود دفاع می‌کرد.

فریماه فرجامی چندین سال از عرصه سینما دور بود، نه در فیلمی نقشی ایفا کرد و نه در محافل هنری حاضر شد. یکی از معدود رویدادهایی که برای تکریم او برگزار شد، بزرگداشتی در خانه سینما در سال ۱۳۹۸ بود؛ همچنین چهار سال پیش از آن، در تئاتر شهر مراسمی برای قدردانی از تلاش‌های این هنرپیشه برگزار شد.

فریماه فرجامی، هنرمندی که می‌توانست ملکه سینمای ایران باشد

در مراسمی که گروه اجرای نمایش فصل شکار بادبادک‌ها به کارگردانی جلال تهرانی برگزار کرد، زنده‌یاد امین تارخ از استعداد هنری بانو فریماه فرجامی تمجید کرد و به یاد آورد که ابتدا او را به خوبی نمی‌شناخت.

او بیان کرده بود: «زمانی که در دانشگاه فارابی حضور داشتم، شنیده بودم بانویی زیبا و بااستعداد به سینما وارد شده است. این فرصت فراهم شد تا روزی او را ملاقات کنم. شاهد بودم که او بازیگری است که ظهورش را نوید می‌داد.»

امین تارخ ادامه داد: «فریماه فرجامی را باید با بزرگانی چون سوفیا لورن و اینگرید برگمن مقایسه کرد. او هیچگاه از زیبایی خود به‌عنوان ابزار استفاده نکرد، بلکه تمرکز، مهربانی و صداقت وی نماد کاری او در سینما بود.» او تأیید کرد که نقش‌آفرینی‌های ماندگار این هنرمند در فیلم‌های «سرب» و «مادر» نشان‌دهنده توانایی او در به تصویر کشیدن احساسات است.

یکی از لحظات جالب در زندگی فریماه فرجامی توسط محمد رحمانیان ، نویسنده و کارگردان تئاتر به یاد آورده شد. او با اشاره به یک ماجرا گفت: "فریماه فرجامی اولین ستاره واقعی سینمای ایران پس از انقلاب بود. من در یک نمایش به همراه او کار می‌کردم و زمانی که برای دیدن فیلم «خط قرمز» به سینما آمد، موجی از هیجان میان مردم دیده می‌شد."

او افزود: "موقع اکران فیلم، همه می‌خواستند فریماه را ببینند. من هم از کسانی بودم که کمک کردم او از میان جمعیت عبور کند و هنوز این لحظه به‌عنوان خاطره‌ای به یاد ماندنی در ذهنم باقی مانده است."

علیرضا داودنژاد ، کارگردان نام‌آور سینمای ایران، در مراسم بزرگداشت فریماه فرجامی به خاطراتی از او اشاره کرد. او گفت: «فریماه در زندگی من تأثیر زیادی داشته است. زمانی که فیلمنامه «بی‌پناه» را نوشتم، او آماده همکاری بود. روزی که در شرایط غم انگیز خانوادگی بودم، فریماه با حمایت‌های خود کمک کرد تا از شرایط سخت عبور کنم. بدون او ممکن بود هرگز نتوانم آن فیلم را بسازم.»

این بازیگر در زمان دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فجر درباره خودش گفته بود: «به خاطر دارم که در دبیرستان ادبیات می‌خواندم و هرگز فکر نمی‌کردم که روزی بازیگر شوم. اما با گذراندن دوره‌های مختلف و آشنایی با هنرپیشگان برجسته آن زمان، در نهایت پس از تلاش فراوان توانستم جایگاه خود را پیدا کنم.»

فریماه فرجامی در ادامه توضیح داد که چطور پس از انقلاب تصمیم گرفت که در ایران باقی بماند. او باور داشت که باید در تحولات نقش داشته باشد و احساس می‌کرد که مسیرش در سینما و زندگی به یک تغییر بزرگ رسیده است. او با یادآوری لحظات گذشته، همیشه به یاد مادرش بود و از کمبود او ناراحت بود. یاد و خاطره این بازیگر ماندگار همیشه در تاریخ هنر ایران زنده خواهد ماند.